فروردین ماه به روایت استاد زنده یاد دکتر ابراهیم پورداود

#نوروز

#ketab

فرور یا فرورد از یک واژه ی فرس هخامنشی به ما رسیده است.این واژه در یک نام خاص در سنگ نپشته ی بهستان(کتیبه ی بیستون)به جا مانده. داریوش بزرگ یکی از هماوردان خود را به نام فرَوَرتی Fravarti یاد کرده است.دومین پادشاه ماد نیز فرَوَرتی نام داشته پدر دیوکو سرسلسله ی پادشاهان ماد که در سال ۷۱۳ پیش از میلاد در مغرب ایران بنای شهریاری گذاشت و همدان را پایتخت خود ساخت نیز چنین خوانده میشده و هرودوت آنرا Deiokes و Phraortes یاد کرده است. فرَوَرتی برابر است با واژه ی اوستایی فرَوَشی Fravashi که در پهلوی فرَوَهر Fravahr شده است.فروشی در اوستا یکی از نیروهای نهانی(قوای باطنی)است که پس از درگذشت آدمی با روان و دین(وجدان)از تن جدا گشته به سوی جهان مینوی گراید.اما در آغاز هر سال برای سرکشی خان و مان دیرین خود فرود آید و در هنگام ده شبانه روز به روی زمین بسر برد.و به مناسبت فرود آمدن فروهرهای نیکان؛هنگام نوروز را فروردین خوانده اند.(ص.۵۴_۵۳)

بن مایه:پورداود.ابراهیم،فرهنگ ایران باستان،تهران،انتشارات دانشگاه تهران،چاپ دوم ۲۵۳۵ شاهنشاهی

@atorabanorg