جشن نوروز(شماره ۹)

#نوروز

نوروز در بین النهرین

حدود هزاره ی سوم پ.م در بین النهرین دو جشن بزرگ برگزار می شد:عید آفرینش که جشن پاییزی بود و عید باززایی که در آغاز بهار برگزار می شد.بومیان ایرانی پیش از ورود آریایی ها در همسایگی بین النهرین می زیستند،در ادوار بعد دو جشن بهاری و پاییزی داشتند.جشن مهرگان جشن پاییزی ایرانیان بود.جشن بهاری در بین النهرین در واقع جشن کشت و کشاورزی،برکت و رویش بود.این جشن در سومر و بابل جشن اَکیتو نام داشت که در واقع،جشن آفرینش و نوزاییِ جهان و انسان بوده است.اسنادی در دست است که در این جشن هم سبزه سبز می کردند که خود نشانه ی باززایی و نوزایی است.بخشی از این جشن، زاگ موگ نام داشت که جشن تقدیر و رقم خوردن سرنوشت انسان بوده.معتقد بودند که در ایام این جشن، سرنوشت آدمیان رقم می خورد.

در بین النهرین خدایی را می پرستیدند به نام دموزی یا تموز و معتقد بودند که تموز در زمستان می میرد و سَرِ بهار زنده می شود و زنده شدن تموز به معنی زنده شدن حیات نباتات و روییدنی ها بوده،به همین سبب در آغاز بهار جشنی عظیم برگزار می کردند.این جشن بسیار شبیه جشن فروردگان یا جشن فره وشی های زرتشتی است که در واقع بازگشت ارواح و جشن ارواح نیاکان به شمار می رود.(ص.۳۵_۳۴)

بن مایه:اسماعیل پور.ابوالقاسم،چشمه های بیدار_جستارهای ایران شناسی،تهران، هیرمند،چاپ اول ۱۳۹۶

@atorabanorg