🩶لنډه کیسه:بلال چې صحابي شو.
🖤ژباړونکي: خواجه زی.
#نشرکونکي_نورالله
حضرت بلال رضی اللہ عنه څخه یوه ورځ چا پوښتنه وکړه: چې تا نبي کریم ﷺ په لومړي ځل څنګه ولیده؟
بلال رضی اللہ عنه وایې: ما د مکې خلک ډېر کم پیژندل ولې چې زه غلام وم، او په عربو کې د غلامانو سره سم سلوک نه کېده د ھغوې د استطاعت څخه زیات کار به یې ترې اخیسته. نو ماته دومره وخت نه پیدا کیده چې بهر ته ووځم، او د خلکو سره ملاقاتونه وکړم، لهذا ما ته حضور پاک یا اسلام یا داسې د کوم بل څیز قطعي علم نه وو. یو ځل څه وشول چې زما سخته تبه وه مریض وم.
د سختې يخنۍ موسم وو، او انتهايي يخنۍ او تبې زه ډیر کمزوری کړم، لهذا ما لحاف واغوستو او سملاستم. دلته زما مالک راغی، او لیدل یې چې زه اوربشې اوړه کوم او کنه، ھغه زه ولیدم چی لحاف (څادر) مې اغوستی او پروت یې ولیدم ډیر زیات غصه شو، ھغه را څخه څادر کش کړ او د سزا په طور یې زما کمیس وکاږه او زه یې بھر د کوټې مخې ته کښینولم او ویې ویل اوربشې اوړه کړه.
اوس سخته يخني او تبې ھم نیولی وم، او دومره سخت کار ما ژړل او اوربشې می اوړه کولې، لږ وخت وروسته دروازه وټکیده دستک وشو، ما ورته د راتلو اجازه وکړه یو انتهایي متین او نورانې مخ واله کس راننوت او ویې ویل: ځوانه ولې ژاړي؟
ما ورته په ځواب کې وویل: ځه خپل کار کوه تاته یې څه چې زه د ھرې وجهي ژاړم دلته د پوښتنې خلک ډېر دي خو د مدد واله څوک نشته!
قصه مختصره چې بلال حضور نبی کریم ﷺ ته کافي سختې خبرې وکړي. حضور ﷺ دا خبرې واوریدې او ولاړ کله چی روان شو نو بلال وویل: بس! ما ویل کنه چې پوښتنه ھر څوک کوی خو مدد ھیڅوک نکوي.
حضور ﷺ دا خبرې اوریدې او روان وو بلال وایې: په زړه کې مې لږ امید پیدا شوی وو چې دا کس به دې څه مدد وکړي ھغه ھم ختم شو. لیکن بلال ته څه پته وه چې چا سره دده اوسنی واسطه راغله دا رحمت العالمین دی.
بلال وایې: لږ وخت وروسته ھغه سړی بیا راغی دده په یو لاس کی ګرم شوده وو او په بل کې یې کجوري وي. دې ھغه کجوري او شوده ما ته راکړل او ویې ویل: دا اوڅښکه او ویده شه.
ما ورته وویل: دا اوربشې به څوک اوړه کوي؟
که اوړه مې نکړي نو مالک به مې سھار ډیر زیات ووھې ھغه وویل: ته ویده شه دا سھر زما څخه اوړه شوي واخله.
بلال ویده شو، او نبي کریم ﷺ ټوله شپه د يو حبشي غلام لپاره میچن وچلوه.
سھار یې بلال ته اوړه شوې اوربشې ورکړي او ولاړ.
دوھمه ورځ ھم ھمداسې شیدي او دوا یې بلال ته ورکړه او ټوله شپه یې میچن اوکړ. داسې دری ورځې مسلسل یې اوړه کول تر څو چی بلال نه وو روغ شوی.
دا ھعه تعارف وو د چا په زړه کې چې لافانی عشق پیدا شو چې نن ھم بلال ته صحابې رسول وروسته اول ورته عاشق رسول وايې.
ھغه بلال کوم چی یوه ورځ یې آذان ونکه نو الله لمر د راختلو ایسار کړی وو. دې د حضور ﷺ د رحلت څخه وروسته اذان کول بند کړل ولې کله به چې په اذان کې (أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَّسُوْلُ اللّٰہِ) ته رسېده نو د نبي کریم ﷺ په ياد کې به سلګو ونیوه او په زار وقطار به یې ژړل.
@PASHTORM
🖤ژباړونکي: خواجه زی.
#نشرکونکي_نورالله
حضرت بلال رضی اللہ عنه څخه یوه ورځ چا پوښتنه وکړه: چې تا نبي کریم ﷺ په لومړي ځل څنګه ولیده؟
بلال رضی اللہ عنه وایې: ما د مکې خلک ډېر کم پیژندل ولې چې زه غلام وم، او په عربو کې د غلامانو سره سم سلوک نه کېده د ھغوې د استطاعت څخه زیات کار به یې ترې اخیسته. نو ماته دومره وخت نه پیدا کیده چې بهر ته ووځم، او د خلکو سره ملاقاتونه وکړم، لهذا ما ته حضور پاک یا اسلام یا داسې د کوم بل څیز قطعي علم نه وو. یو ځل څه وشول چې زما سخته تبه وه مریض وم.
د سختې يخنۍ موسم وو، او انتهايي يخنۍ او تبې زه ډیر کمزوری کړم، لهذا ما لحاف واغوستو او سملاستم. دلته زما مالک راغی، او لیدل یې چې زه اوربشې اوړه کوم او کنه، ھغه زه ولیدم چی لحاف (څادر) مې اغوستی او پروت یې ولیدم ډیر زیات غصه شو، ھغه را څخه څادر کش کړ او د سزا په طور یې زما کمیس وکاږه او زه یې بھر د کوټې مخې ته کښینولم او ویې ویل اوربشې اوړه کړه.
اوس سخته يخني او تبې ھم نیولی وم، او دومره سخت کار ما ژړل او اوربشې می اوړه کولې، لږ وخت وروسته دروازه وټکیده دستک وشو، ما ورته د راتلو اجازه وکړه یو انتهایي متین او نورانې مخ واله کس راننوت او ویې ویل: ځوانه ولې ژاړي؟
ما ورته په ځواب کې وویل: ځه خپل کار کوه تاته یې څه چې زه د ھرې وجهي ژاړم دلته د پوښتنې خلک ډېر دي خو د مدد واله څوک نشته!
قصه مختصره چې بلال حضور نبی کریم ﷺ ته کافي سختې خبرې وکړي. حضور ﷺ دا خبرې واوریدې او ولاړ کله چی روان شو نو بلال وویل: بس! ما ویل کنه چې پوښتنه ھر څوک کوی خو مدد ھیڅوک نکوي.
حضور ﷺ دا خبرې اوریدې او روان وو بلال وایې: په زړه کې مې لږ امید پیدا شوی وو چې دا کس به دې څه مدد وکړي ھغه ھم ختم شو. لیکن بلال ته څه پته وه چې چا سره دده اوسنی واسطه راغله دا رحمت العالمین دی.
بلال وایې: لږ وخت وروسته ھغه سړی بیا راغی دده په یو لاس کی ګرم شوده وو او په بل کې یې کجوري وي. دې ھغه کجوري او شوده ما ته راکړل او ویې ویل: دا اوڅښکه او ویده شه.
ما ورته وویل: دا اوربشې به څوک اوړه کوي؟
که اوړه مې نکړي نو مالک به مې سھار ډیر زیات ووھې ھغه وویل: ته ویده شه دا سھر زما څخه اوړه شوي واخله.
بلال ویده شو، او نبي کریم ﷺ ټوله شپه د يو حبشي غلام لپاره میچن وچلوه.
سھار یې بلال ته اوړه شوې اوربشې ورکړي او ولاړ.
دوھمه ورځ ھم ھمداسې شیدي او دوا یې بلال ته ورکړه او ټوله شپه یې میچن اوکړ. داسې دری ورځې مسلسل یې اوړه کول تر څو چی بلال نه وو روغ شوی.
دا ھعه تعارف وو د چا په زړه کې چې لافانی عشق پیدا شو چې نن ھم بلال ته صحابې رسول وروسته اول ورته عاشق رسول وايې.
ھغه بلال کوم چی یوه ورځ یې آذان ونکه نو الله لمر د راختلو ایسار کړی وو. دې د حضور ﷺ د رحلت څخه وروسته اذان کول بند کړل ولې کله به چې په اذان کې (أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَّسُوْلُ اللّٰہِ) ته رسېده نو د نبي کریم ﷺ په ياد کې به سلګو ونیوه او په زار وقطار به یې ژړل.
@PASHTORM