خسته ام
انقدر خسته ام دگر توان دویدن ندارم!
انقدر که دیگه نمیتوانم بر روی زانوهایم بایستم!!
گوش هایم از دروغ های شیرین پر شده!
دروغ هایی که باعث شکستن مداوم من شودند!
براستی ادم ها چه پستند!
ادم هایی که در نقاب شیطانی حرف از انسانیت و ادم بودن میزنند!
انسانیت؟!
اگر حرف از انسانیت است
من میگویم خیلی وقت پیش از بین رفته!!
در حیرتم که چگونه این ادمها حرف از انسانیت میزنند
حرف از جنگیدن!!
حرف از ارزو و روزهای خوش!
ادم که دیگر نتواند بدود...
نتواند بر روی پاهایش بایستد...
زمان برای بلند شدن نیاز دارد...
و وقتی بلند شود دگر ادم قبلی نیست!
بی تفاوت به همچی
در پوچی و سیاهی
زندگی میکند
همه چیز برایش یک رنگ خواهد شد!
هیچ چیز برایش تازگی ندارد!
درسته
این ادمهای بی تفاوت به زندگی و اتفاقات ، همان هایی هستند که قلبشان را بین همه تقسیم کردند بلکه روزی کسی دست خودشان را بگیرد!
ولی بجاش...
شکسته شدند!!
اگر از من میشنوید هیچوقت از هیچ کسی انتظار نداشته باشید.!!
نابود میشوید!!