دومره ښکلې کیسه ما په ژوند کې نه وه لوستلې.
ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺑﻦ ﺍﺑﯽ ﺑﮑﺮ (ﺭﺽ) چې ﮐﻠﻪ ﺩ ﺭﺳﻮﻝ اللهﷺ ﮐﻮﺭ ﺗﻪ ﺭﺍﻧﻨﻮﺕ؛ ﻧﻮ ﭘﻪ ﻻﺱ کې يې ﻣﺴﻮﺍﮎ ﻭ، ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﺩ ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻻﺱ کې ﻣﺴﻮﺍﮎ ﺗﻪ ډﯾﺮ ﮐﺘﻞ؛ ﺧﻮ ﺩ ﻧﺎﺭﻭغۍ ﺩ ﺷﺪﺕ ﻟﻪ ﮐﺒﻠﻪ یې ﻧﺸﻮ ﻭﺭﺗﻪ ﻭﯾﻼﯼ چې، ﺭﺍﯾﻲ ﮐړﻩ.
امُّ المؤمنین ﻋﺎﺋﺸﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﻭﺭﺑﺎﻧﺪې ﻭﭘﻮﻫﯿﺪﻩ ﻟﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻤﻦ څخه یې ﻣﺴﻮﺍﮎ ﺭﺍﻭﺍﺧﯿﺴﺖ ﺍﻭ ﺩ ﻧﺒﻲﷺ ﭘﻪ ﺧﻮﻟﻪ کې یې کیښوﺩ؛ ﺧﻮ ﻣﺴﻮﺍﮎ ﯾﻲ ﻭﻧﻪ ﺷﻮ ﻭﻫﻼﯼ، ﻋﺎیشه ﺭﺽ ﻣﺴﻮﺍﮎ ﺑﯿﺮﺗﻪ ﺭﺍﻭﺍﺧﯿﺴﺖ ﺍﻭ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﻮﻟﻪ کې یې ﻟﻮﻧﺪ ﮐړ ﺍﻭ ﺑﯿﺎ یې ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﺗﻪ ﻭﺭﮐړ، ﺩﺍ ځل ﻣﺴﻮﺍﮎ ﭘﻮﺳﺖ ﻭ… ﻋﺎﺋﺸﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﻭﺍﯾﻲ چې وروستنی څیز چې، ﺩ ﺭﺳﻮﻝ اللهﷺ ﺧﻮلې ﺗﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻮ ﻫﻐﻪ ﺯﻣﺎ ﻻړې ﻭې، ﺩﺍ
ﺩ ﺍﻟﻠﻪ تعالى ﻟﻮﯼ ﻓﻀﻞ ﻭﻭ چې، ﺗﺮ ﻣﺮګ ﻭړﺍﻧﺪې یې ﺯﻣﺎ ﺍﻭ ﺩ ﻫﻐﻪﷺ ﻻړې ﺳﺮﻩ ګډې ﮐړې… ﻋﺎﺋﺸﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ
ﻭﺍﯾﻲ چې: ﺷﯿﺒﻪ ﻭﺭﻭﺳﺘﻪ ﻓﺎﻃﻤﺔ ﺍﻟﺰﻫﺮﺍ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ چې
ﻟﻮﺭ یې ﻭﻩ ﺭﺍﻧﻨﻮﺗﻪ، چې څﻨګﻪ ﺭﺍﻧﻨﻮﺗﻪ؛ ﻧﻮ ﻭﯾﻲ ﮊړﻝ ځکه
ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﻭﺭﺗﻪ نشو پاڅیدای ﺍﻭ ﺩﺍ ﺩﺩه ﻋﺎﺩﺕ ﺟﻮړ ﺷﻮﯼ ﻭ، ﭼﻲ ﮐﻠﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺭﺽ ﺭﺍﻏﻠﻪ؛ ﻧﻮ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﺑﻪ پر تندي ښکل کوله… ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﻭﻓﺮﻣﺎﯾﻞ: فاطمې ﻣﺎﺗﻪ ﺭﺍﻧﮋﺩې ﺷﻪ! ﻫﻐﻪ ﻭﺭﻏﻠﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﭘﻪ ﻏﻮږ کې څه ﻭﺭﺗﻪ ﻭﻭﯾﻞ؛ ﻧﻮ ﻓﺎطمې ډﯾﺮ ﻭﮊړﻝ چې ﮐﻠﻪ یې ﻭﮊړﻝ؛ ﻧﻮ ﺭﺳﻮﻝ اللهﷺ ﺑﯿﺎ ﻭﺭﺗﻪ ﻭﻭﯾﻞ: ﻏﻮږ ﺩې ﺭﺍﻧﮋﺩې ﮐړﻩ، ﺩﺍ ځل ﺣﻀﺮﺕ فاطمې ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﻭﺧﻨﺪﻝ، ﻋﺎﯾﺸﻪ ﺭﺽ ﻭﺍیي، ﻣﺎ چې ﺩ ﺭسول اللهﷺ ﻟﻪ ﻭﻓﺎﺕ څخه ﻭﺭﻭﺳﺘﻪ ﭘﻮښتنه ﺗﺮې ﻭﮐړﻩ؛ نو ﻭیلې يې: لمړی ځﻞ یې ﺭﺍﺗﻪ ﻭﻭﯾﻞ: ﻓﺎطمې ﺯﻩ ﻧﻦ ﺷﭙﻪ ﻭﻓﺎﺕ ﮐﯿږﻡ؛ ﻧﻮ ﻣﺎﺗﻪ ﮊړﺍ ﺭﺍﻏﻠﻪ ﺍﻭ ﻭمې ﮊړﻝ، ﺩﻭﻫﻢ ځﻞ ﯾﻲ ﺭﺍﺗﻪ ﻭﻭﯾﻞ ﭼې ﻓﺎطمې ﮊﺍړﻩ ﻣﻪ، ﺗﻪ ﺑﻪ ﺯﻣﺎ ﭘﻪ ﺍﻫﻞ کې ﻟﻣړﯼ ﮐﺲ یې چې، ﻟﻪ ﻣﺎ ﺳﺮﻩ ﺑﻪ یوځاﯼ ﮐﯿږې؛ ﻧﻮ ﻣﺎ ﻭﺧﻨﺪﻝ… ﺑﯿﺎ ﺭﺳﻮﻝ اللهﷺ ﻭﻓﺮﻣﺎﯾﻞ:
تاسې ﻟږ ﻟﻪ ﮐﻮﺭﻩ ووځئ ﺍﻭ ﻋﺎیشه ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﺗﻪ یې ﻭﻭﯾﻞ چې، ﺧﻮﺍﺗﻪ مې ﺭﺍﺷﻪ ﺍﻭ ﻧﺒﻲ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﻼﻡ ﺩ ﺍﻡ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﯿﻦ ﻋﺎﺋﺸﻪ
ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﭘﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﺳﺮ ﻭلګاﻭه، ﺍﻭ ﻻﺳﻮﻧﻪ یې ﺩ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻟﻮﺭ ﺗﻪ ﭘﻮﺭﺗﻪ ﮐړﻝ ﺍﻭ ﺩﺍ یې ﻭﯾﻞ: ﺑﻞ ﺍﻟﺮﻓﯿﻖ ﺍﻻﻋﻠﯽ، ﺑﻞ ﺍﻟﺮﻓﯿﻖ
ﺍﻻﻋﻠﯽ!
ﻋﺎﺋﺸﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﻭﺍﯾﻲ چې، ﺯﻩ ﭘﻮﻩ ﺷﻮﻡ چې
ځﻨﮑﺪﻥ یې ﺩﯼ، ﭘﻪ ﺩې ﻭﺧﺖ کې ﺟﺒﺮﺍﺋﯿﻞ ﺍﻣﯿﻦ ﺗﺸﺮﯾﻒ ﺭﺍﻭړ
ﺍﻭ ﻭﯾﻲ ﻭﯾﻞ:
-ﺍی ﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺳﻮﻟﻪ! ﻣﻠﮏ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﺑﻬﺮ ﻭﻻړ ﺩي ﺍﻭ ﺳﺘﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻏﻮﺍړﻱ، ﺍﻭ ﻣﻠﮏ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﻟﻪ ﺗﺎ ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ ﻫﯿﭽﺎ څخه ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻪ ﺩﻩ ﻏﻮښتې!!!
ﻧﺒﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﻼﻡ ﻭﺭﺗﻪ ﻭﻭﯾﻞ:
-ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻩ ﺭﺍﺗﻠﯽ ﺷﻲ، ﻣﻠﮏ ﺍﻟﻤﻮﺕ چې، ﺭﺍﻧﻨﻮﺕ ﭘﺮ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ یې ﺳﻼﻡ ﻭﺍچوه ﺍﻭ ﻭیې ﻭﯾﻞ:
-ﺯﻩ ﺍﻟﻠﻪ ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﺭﺍﻟﯿږلی ﯾﻢ چې ﺗﺎﺗﻪ ﭘﻪ ﺩې ﺩﻭﻭ ﭼﺎﺭﻭ کې ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺩﺭﮐړﻡ، ﻏﻮﺍړې ﭘﻪ ﺩﻧﯿﺎ کې پاتې شې ﺍﻭ ﮐﻪ ﻏﻮﺍړې ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﺭﺏ ﺳﺮﻩ ﻭﺻﻞ شې؟
ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﻭﻓﺮﻣﺎﯾﻞ:
-ﺯﻩ مې ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﺭﺏ ﺳﺮﻩ يوځای ﮐﯿﺪﻝ ﺧﻮښﻮﻡ… ﻣﻠﮏ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﺩ ﻧﺒﻲ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﻼﻡ ﺳﺮ ﺗﻪ ﻭﺩﺭﯾﺪې ﺍﻭ ﻭیې ﻭﯾﻞ:
ﺍی ﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﭘﺎﮎ ﺍﻭ سپیڅلي ﺭﻭﺣﻪ! ﺭﺍﻭﻭځه ﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﻃﺮﻑ ﺗﻪ ﺍﻭ ﺭﺏ ﻟﻪ ﺗﺎﻧﻪ ﺭﺍﺿﻲ ﺩﻩ… ﻋﺎﺋﺸﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﻭﺍﯾﻲ چې، ﮐﻠﻪ ﺩ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﻻﺱ ﺭﺍ ﻭﻟﻮﯾﺪ ﺍﻭ ﺳﺮ یې ﺩﺭﻭﻧﺪ ﺷﻮ؛ ﻧﻮ ﺯﻩ ﭘﻮﻩ ﺷﻮﻡ چې ﻭﻓﺎﺕ ﺷﻮ، ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯿږﻡ څﻪ ﻭﮐړﻡ، ﻭﺍﺭﺧﻄﺎ ﺩ ﻣﺴﺠﺪ ﭘﺮ ﻫﻐﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻭﺭﻭﻭﺗﻢ، ﮐﻮﻣﻪ چې ﺯﻣﺎ ﺩ ﺣﺠﺮې لخوا ﺩ ﻧﺎﺭﯾﻨﻪ وﻭ ﺧﻮﺍﺗﻪ ﻭﺭﻭتلې ﻭﻩ ﺍﻭ ﻧﺎﺭې مې کړې: ﺭﺳﻮﻝ اللهﷺ ﻭﻓﺎﺕ ﺷﻮ، ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﻭﻓﺎﺕ ﺷﻮ!!!
ﺩﺍ ﻭﺍﯾﻲ ﺯﻣﺎ ﺩ ﭼﯿﻐﻮ ﭘﻪ ﺍﻭﺭﯾﺪﻟﻮ ﺳﺮﻩ ﭘﻪ ﻣﺴﺠﺪ کې ﻭﺍﻭﯾﻼ ګډﻩ ﺷﻮﻩ… ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ کښيناست ﺩ ﻭﻻړﯾﺪﻭ ﺷﯿﻤﻪ یې ﻟﻪ ﻻﺳﻪ ﻭﺭﮐړﻩ… ﺍﻭ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ ﻟﮑﻪ ﻣﺎﺷﻮﻡ ﭘﻪ ﯾﻮﻩ ﻻﺱ یې ﺩﺍ ﺑﻞ ﻭﺍهه…ﺍﻭ
ﻋﻤﺮ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ ﺗﻮﺭﻩ ﺭﺍوویسته ﺍﻭ ﻭﺍﯾﻲ، ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﺎ
ﻭﻭﯾﻞ چې، ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﻭﻓﺎﺕ ﺷﻮﯼ ﺩی؛ ﻧﻮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺗﺮې ﻏﻮڅ کړﻡ، ﻫﻐﻪ ﺩ ﺧﭙﻞ ﺭﺏ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺗﻪ ﺗﻠﻠﯽ ﺩﻩ؛ ﻟﮑﻪ ﻣﻮﺳﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﻼﻡ چې ﺗﻠﻠﯽ ﻭﻭ اﻭ ﺑﯿﺮﺗﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻮﻥ ﺷﻲ… ﻣګﺮ
ﭘﻪ ټولو کې چې، ﺗﮑړﻩ ﻭﻭ ﻫﻐﻪ ﺍﺑﻮﺑﮑﺮ ﺻﺪﯾﻖ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ
ﻭﻭ، ﺭﺍﻏﯽ ﻧﺒﻲ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﻼﻡ یې ﭘﻪ ﻏﯿږ کې ټینګ ﮐړ ﺍﻭ یې
ﻭﯾﻞ:
-ﺍی ﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻠﯿﻠﻪ! ﺍﯼ ﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﺩﻭﺳﺘﻪ! ﺍ ﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺳﻮﻟﻪ! ﺍﻭ
ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ یې ښکل ﮐړ ﺍﻭ ﻭیې ﻭﯾﻞ:
-ﺍﻱ ﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﭘﯿﻐﻤﺮﻩ! ﭘﻪ ﮊﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﻣﺮګ ﺩﻭﺍړﻭ کې ﺗﻪ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻭ ﺑﺨﺘﻮﺭ یې ﺍﻭ ﻭﺭﻭﺳﺘﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺗﻪ ﻭﺭﻭﻭﺕ ﺍﻭ ﻭﯾﻞ یې: ﭼﺎ چې ﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻭه، ﻫﻐﻪ ﻧﻦ ﻣړ ﺷﻮ ﺍﻭ ﭼﺎ چې، ﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻭه؛ ﻧﻮ ﺑﯿﺸﮑﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻪ ﻣﺮﻱ ﺍﻭ ﺗﻞ ﮊﻭﻧﺪﯼ ﺩﯼ. ﺩﺩې خطبې ﭘﻪ ﺍﻭﺭﯾﺪﻟﻮ ﺩ ﻋﻤﺮ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ ﻟﻪ ﻻﺳﻪ ﺗﻮﺭﻩ ﻭﻟﻮﯾﺪﻩ، ﻋﻤﺮ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ ﻭﺍﯾﻲ چې، ﺩ ﺍﺑﻮﺑﮑﺮ ﺩﺍ ﺧﺒﺮې مې ﻭﺍﻭﺭﯦﺪې ﻧﻮ؛ ﯾﻘﯿﻦ مې وﺷﻮ چې، ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﻭﻓﺎﺕ ﺷﻮﯼ ﺩی، ﻭﺍﯾﻲ ﺯﻩ ﺑﻬﺮ ﺗﻪ ﻭﻭﺗﻢ، ﺩ ﯾﻮ ﺩﺍسې ځای ﭘﻪ لټه ﺷﻮﻡ چې، ﻟﻪ ﺧﻠﮑﻮ ﻟرې ﻭﻱ ﺍﻭ ﺯﻩ ﯾﻮﺍځې ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎﻥ ﺳﺮﻩ ﭘﻪ ﺍوښکو
ﺗﻮﯾﻮﻟﻮ ﺧﭙﻞ ﺯړﻩ ﺗﺶ ﮐړﻡ… ﮐﻠﻪ چې یې ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﺩﻓﻦ ﮐړ، ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﻭﻭﯾﻞ:
-ﺍﯾﺎ ﺗﺎسې ﺑﻪ ځﺎﻧﻮﻧﻪ ﻣﻌﺎﻑ ﮐړﺉ چې، ﺩ ﺭﺳﻮل اللهﷺ ﭘﺮ ﻣﺦ ﻣﻮ ﺧﺎﻭﺭې ﻭﺭ ﻭﺍړﻭلې، ﻟﻪ ﻗﺒﺮ ﺳﺮﻩ ﻭﺩﺭﯾﺪﻟﻪ، ﺗﺮ ډﯾﺮﻩ یې ﻓﺮﯾﺎﺩ کوه...
ګرانو وروڼو!
زه پوهېږم چې ﺳﺘﺮګې ﺑﻪ ﻣﻮ ﻟﻪ ﺍﻭښﮑﻮ ډکې ﺷﻮې ﻭﻱ، ﺍﻭ ﭘﻪ ﺯړونو کې ﺑﻪ ﻣﻮ ﺩ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﺩ ﻟﯿﺪﻟﻮ ﺗﻠﻮﺳﻪ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﻮې
ﻭﻱ، ﺩ ﺍﻟﻠﻪ تعالى ﭘﻪ ﻓﻀﻞ ﺍﻭ ﺯﻣﻮنږ ﺳﺮﻩ ﺩ کړې ﻭﻋﺪﻭ ﭘﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺑﻪ، ﺍﻥ ﺷﺎﺀﺍﻟﻠﻪ ﭘﺮ ﺣﻮﺽ ﮐﻮﺛﺮ ﻭﺭﺳﺮﻩ ﯾﻮځای ﮐﯿږﻭ، یو ځل درود شریف پر حضرت محمدﷺ ووایئ.
ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺑﻦ ﺍﺑﯽ ﺑﮑﺮ (ﺭﺽ) چې ﮐﻠﻪ ﺩ ﺭﺳﻮﻝ اللهﷺ ﮐﻮﺭ ﺗﻪ ﺭﺍﻧﻨﻮﺕ؛ ﻧﻮ ﭘﻪ ﻻﺱ کې يې ﻣﺴﻮﺍﮎ ﻭ، ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﺩ ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻻﺱ کې ﻣﺴﻮﺍﮎ ﺗﻪ ډﯾﺮ ﮐﺘﻞ؛ ﺧﻮ ﺩ ﻧﺎﺭﻭغۍ ﺩ ﺷﺪﺕ ﻟﻪ ﮐﺒﻠﻪ یې ﻧﺸﻮ ﻭﺭﺗﻪ ﻭﯾﻼﯼ چې، ﺭﺍﯾﻲ ﮐړﻩ.
امُّ المؤمنین ﻋﺎﺋﺸﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﻭﺭﺑﺎﻧﺪې ﻭﭘﻮﻫﯿﺪﻩ ﻟﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺣﻤﻦ څخه یې ﻣﺴﻮﺍﮎ ﺭﺍﻭﺍﺧﯿﺴﺖ ﺍﻭ ﺩ ﻧﺒﻲﷺ ﭘﻪ ﺧﻮﻟﻪ کې یې کیښوﺩ؛ ﺧﻮ ﻣﺴﻮﺍﮎ ﯾﻲ ﻭﻧﻪ ﺷﻮ ﻭﻫﻼﯼ، ﻋﺎیشه ﺭﺽ ﻣﺴﻮﺍﮎ ﺑﯿﺮﺗﻪ ﺭﺍﻭﺍﺧﯿﺴﺖ ﺍﻭ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﻮﻟﻪ کې یې ﻟﻮﻧﺪ ﮐړ ﺍﻭ ﺑﯿﺎ یې ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﺗﻪ ﻭﺭﮐړ، ﺩﺍ ځل ﻣﺴﻮﺍﮎ ﭘﻮﺳﺖ ﻭ… ﻋﺎﺋﺸﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﻭﺍﯾﻲ چې وروستنی څیز چې، ﺩ ﺭﺳﻮﻝ اللهﷺ ﺧﻮلې ﺗﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻮ ﻫﻐﻪ ﺯﻣﺎ ﻻړې ﻭې، ﺩﺍ
ﺩ ﺍﻟﻠﻪ تعالى ﻟﻮﯼ ﻓﻀﻞ ﻭﻭ چې، ﺗﺮ ﻣﺮګ ﻭړﺍﻧﺪې یې ﺯﻣﺎ ﺍﻭ ﺩ ﻫﻐﻪﷺ ﻻړې ﺳﺮﻩ ګډې ﮐړې… ﻋﺎﺋﺸﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ
ﻭﺍﯾﻲ چې: ﺷﯿﺒﻪ ﻭﺭﻭﺳﺘﻪ ﻓﺎﻃﻤﺔ ﺍﻟﺰﻫﺮﺍ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ چې
ﻟﻮﺭ یې ﻭﻩ ﺭﺍﻧﻨﻮﺗﻪ، چې څﻨګﻪ ﺭﺍﻧﻨﻮﺗﻪ؛ ﻧﻮ ﻭﯾﻲ ﮊړﻝ ځکه
ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﻭﺭﺗﻪ نشو پاڅیدای ﺍﻭ ﺩﺍ ﺩﺩه ﻋﺎﺩﺕ ﺟﻮړ ﺷﻮﯼ ﻭ، ﭼﻲ ﮐﻠﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺭﺽ ﺭﺍﻏﻠﻪ؛ ﻧﻮ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﺑﻪ پر تندي ښکل کوله… ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﻭﻓﺮﻣﺎﯾﻞ: فاطمې ﻣﺎﺗﻪ ﺭﺍﻧﮋﺩې ﺷﻪ! ﻫﻐﻪ ﻭﺭﻏﻠﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﭘﻪ ﻏﻮږ کې څه ﻭﺭﺗﻪ ﻭﻭﯾﻞ؛ ﻧﻮ ﻓﺎطمې ډﯾﺮ ﻭﮊړﻝ چې ﮐﻠﻪ یې ﻭﮊړﻝ؛ ﻧﻮ ﺭﺳﻮﻝ اللهﷺ ﺑﯿﺎ ﻭﺭﺗﻪ ﻭﻭﯾﻞ: ﻏﻮږ ﺩې ﺭﺍﻧﮋﺩې ﮐړﻩ، ﺩﺍ ځل ﺣﻀﺮﺕ فاطمې ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﻭﺧﻨﺪﻝ، ﻋﺎﯾﺸﻪ ﺭﺽ ﻭﺍیي، ﻣﺎ چې ﺩ ﺭسول اللهﷺ ﻟﻪ ﻭﻓﺎﺕ څخه ﻭﺭﻭﺳﺘﻪ ﭘﻮښتنه ﺗﺮې ﻭﮐړﻩ؛ نو ﻭیلې يې: لمړی ځﻞ یې ﺭﺍﺗﻪ ﻭﻭﯾﻞ: ﻓﺎطمې ﺯﻩ ﻧﻦ ﺷﭙﻪ ﻭﻓﺎﺕ ﮐﯿږﻡ؛ ﻧﻮ ﻣﺎﺗﻪ ﮊړﺍ ﺭﺍﻏﻠﻪ ﺍﻭ ﻭمې ﮊړﻝ، ﺩﻭﻫﻢ ځﻞ ﯾﻲ ﺭﺍﺗﻪ ﻭﻭﯾﻞ ﭼې ﻓﺎطمې ﮊﺍړﻩ ﻣﻪ، ﺗﻪ ﺑﻪ ﺯﻣﺎ ﭘﻪ ﺍﻫﻞ کې ﻟﻣړﯼ ﮐﺲ یې چې، ﻟﻪ ﻣﺎ ﺳﺮﻩ ﺑﻪ یوځاﯼ ﮐﯿږې؛ ﻧﻮ ﻣﺎ ﻭﺧﻨﺪﻝ… ﺑﯿﺎ ﺭﺳﻮﻝ اللهﷺ ﻭﻓﺮﻣﺎﯾﻞ:
تاسې ﻟږ ﻟﻪ ﮐﻮﺭﻩ ووځئ ﺍﻭ ﻋﺎیشه ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﺗﻪ یې ﻭﻭﯾﻞ چې، ﺧﻮﺍﺗﻪ مې ﺭﺍﺷﻪ ﺍﻭ ﻧﺒﻲ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﻼﻡ ﺩ ﺍﻡ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﯿﻦ ﻋﺎﺋﺸﻪ
ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﭘﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﺳﺮ ﻭلګاﻭه، ﺍﻭ ﻻﺳﻮﻧﻪ یې ﺩ ﺍﺳﻤﺎﻥ ﻟﻮﺭ ﺗﻪ ﭘﻮﺭﺗﻪ ﮐړﻝ ﺍﻭ ﺩﺍ یې ﻭﯾﻞ: ﺑﻞ ﺍﻟﺮﻓﯿﻖ ﺍﻻﻋﻠﯽ، ﺑﻞ ﺍﻟﺮﻓﯿﻖ
ﺍﻻﻋﻠﯽ!
ﻋﺎﺋﺸﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﻭﺍﯾﻲ چې، ﺯﻩ ﭘﻮﻩ ﺷﻮﻡ چې
ځﻨﮑﺪﻥ یې ﺩﯼ، ﭘﻪ ﺩې ﻭﺧﺖ کې ﺟﺒﺮﺍﺋﯿﻞ ﺍﻣﯿﻦ ﺗﺸﺮﯾﻒ ﺭﺍﻭړ
ﺍﻭ ﻭﯾﻲ ﻭﯾﻞ:
-ﺍی ﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺳﻮﻟﻪ! ﻣﻠﮏ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﺑﻬﺮ ﻭﻻړ ﺩي ﺍﻭ ﺳﺘﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻏﻮﺍړﻱ، ﺍﻭ ﻣﻠﮏ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﻟﻪ ﺗﺎ ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ ﻫﯿﭽﺎ څخه ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻪ ﺩﻩ ﻏﻮښتې!!!
ﻧﺒﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﻼﻡ ﻭﺭﺗﻪ ﻭﻭﯾﻞ:
-ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻩ ﺭﺍﺗﻠﯽ ﺷﻲ، ﻣﻠﮏ ﺍﻟﻤﻮﺕ چې، ﺭﺍﻧﻨﻮﺕ ﭘﺮ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ یې ﺳﻼﻡ ﻭﺍچوه ﺍﻭ ﻭیې ﻭﯾﻞ:
-ﺯﻩ ﺍﻟﻠﻪ ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﺭﺍﻟﯿږلی ﯾﻢ چې ﺗﺎﺗﻪ ﭘﻪ ﺩې ﺩﻭﻭ ﭼﺎﺭﻭ کې ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺩﺭﮐړﻡ، ﻏﻮﺍړې ﭘﻪ ﺩﻧﯿﺎ کې پاتې شې ﺍﻭ ﮐﻪ ﻏﻮﺍړې ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﺭﺏ ﺳﺮﻩ ﻭﺻﻞ شې؟
ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﻭﻓﺮﻣﺎﯾﻞ:
-ﺯﻩ مې ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﺭﺏ ﺳﺮﻩ يوځای ﮐﯿﺪﻝ ﺧﻮښﻮﻡ… ﻣﻠﮏ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﺩ ﻧﺒﻲ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﻼﻡ ﺳﺮ ﺗﻪ ﻭﺩﺭﯾﺪې ﺍﻭ ﻭیې ﻭﯾﻞ:
ﺍی ﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﭘﺎﮎ ﺍﻭ سپیڅلي ﺭﻭﺣﻪ! ﺭﺍﻭﻭځه ﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﻃﺮﻑ ﺗﻪ ﺍﻭ ﺭﺏ ﻟﻪ ﺗﺎﻧﻪ ﺭﺍﺿﻲ ﺩﻩ… ﻋﺎﺋﺸﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﻭﺍﯾﻲ چې، ﮐﻠﻪ ﺩ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﻻﺱ ﺭﺍ ﻭﻟﻮﯾﺪ ﺍﻭ ﺳﺮ یې ﺩﺭﻭﻧﺪ ﺷﻮ؛ ﻧﻮ ﺯﻩ ﭘﻮﻩ ﺷﻮﻡ چې ﻭﻓﺎﺕ ﺷﻮ، ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯿږﻡ څﻪ ﻭﮐړﻡ، ﻭﺍﺭﺧﻄﺎ ﺩ ﻣﺴﺠﺪ ﭘﺮ ﻫﻐﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻭﺭﻭﻭﺗﻢ، ﮐﻮﻣﻪ چې ﺯﻣﺎ ﺩ ﺣﺠﺮې لخوا ﺩ ﻧﺎﺭﯾﻨﻪ وﻭ ﺧﻮﺍﺗﻪ ﻭﺭﻭتلې ﻭﻩ ﺍﻭ ﻧﺎﺭې مې کړې: ﺭﺳﻮﻝ اللهﷺ ﻭﻓﺎﺕ ﺷﻮ، ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﻭﻓﺎﺕ ﺷﻮ!!!
ﺩﺍ ﻭﺍﯾﻲ ﺯﻣﺎ ﺩ ﭼﯿﻐﻮ ﭘﻪ ﺍﻭﺭﯾﺪﻟﻮ ﺳﺮﻩ ﭘﻪ ﻣﺴﺠﺪ کې ﻭﺍﻭﯾﻼ ګډﻩ ﺷﻮﻩ… ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ کښيناست ﺩ ﻭﻻړﯾﺪﻭ ﺷﯿﻤﻪ یې ﻟﻪ ﻻﺳﻪ ﻭﺭﮐړﻩ… ﺍﻭ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ ﻟﮑﻪ ﻣﺎﺷﻮﻡ ﭘﻪ ﯾﻮﻩ ﻻﺱ یې ﺩﺍ ﺑﻞ ﻭﺍهه…ﺍﻭ
ﻋﻤﺮ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ ﺗﻮﺭﻩ ﺭﺍوویسته ﺍﻭ ﻭﺍﯾﻲ، ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﺎ
ﻭﻭﯾﻞ چې، ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﻭﻓﺎﺕ ﺷﻮﯼ ﺩی؛ ﻧﻮ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺗﺮې ﻏﻮڅ کړﻡ، ﻫﻐﻪ ﺩ ﺧﭙﻞ ﺭﺏ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺗﻪ ﺗﻠﻠﯽ ﺩﻩ؛ ﻟﮑﻪ ﻣﻮﺳﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﻼﻡ چې ﺗﻠﻠﯽ ﻭﻭ اﻭ ﺑﯿﺮﺗﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻮﻥ ﺷﻲ… ﻣګﺮ
ﭘﻪ ټولو کې چې، ﺗﮑړﻩ ﻭﻭ ﻫﻐﻪ ﺍﺑﻮﺑﮑﺮ ﺻﺪﯾﻖ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ
ﻭﻭ، ﺭﺍﻏﯽ ﻧﺒﻲ ﻋﻠﯿﻪ ﺳﻼﻡ یې ﭘﻪ ﻏﯿږ کې ټینګ ﮐړ ﺍﻭ یې
ﻭﯾﻞ:
-ﺍی ﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻠﯿﻠﻪ! ﺍﯼ ﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﺩﻭﺳﺘﻪ! ﺍ ﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺳﻮﻟﻪ! ﺍﻭ
ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ یې ښکل ﮐړ ﺍﻭ ﻭیې ﻭﯾﻞ:
-ﺍﻱ ﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﭘﯿﻐﻤﺮﻩ! ﭘﻪ ﮊﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﻣﺮګ ﺩﻭﺍړﻭ کې ﺗﻪ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻭ ﺑﺨﺘﻮﺭ یې ﺍﻭ ﻭﺭﻭﺳﺘﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺗﻪ ﻭﺭﻭﻭﺕ ﺍﻭ ﻭﯾﻞ یې: ﭼﺎ چې ﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻭه، ﻫﻐﻪ ﻧﻦ ﻣړ ﺷﻮ ﺍﻭ ﭼﺎ چې، ﺩ ﺍﻟﻠﻪ ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻭه؛ ﻧﻮ ﺑﯿﺸﮑﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻪ ﻣﺮﻱ ﺍﻭ ﺗﻞ ﮊﻭﻧﺪﯼ ﺩﯼ. ﺩﺩې خطبې ﭘﻪ ﺍﻭﺭﯾﺪﻟﻮ ﺩ ﻋﻤﺮ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ ﻟﻪ ﻻﺳﻪ ﺗﻮﺭﻩ ﻭﻟﻮﯾﺪﻩ، ﻋﻤﺮ ﺭﺿﻲ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ ﻭﺍﯾﻲ چې، ﺩ ﺍﺑﻮﺑﮑﺮ ﺩﺍ ﺧﺒﺮې مې ﻭﺍﻭﺭﯦﺪې ﻧﻮ؛ ﯾﻘﯿﻦ مې وﺷﻮ چې، ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﻭﻓﺎﺕ ﺷﻮﯼ ﺩی، ﻭﺍﯾﻲ ﺯﻩ ﺑﻬﺮ ﺗﻪ ﻭﻭﺗﻢ، ﺩ ﯾﻮ ﺩﺍسې ځای ﭘﻪ لټه ﺷﻮﻡ چې، ﻟﻪ ﺧﻠﮑﻮ ﻟرې ﻭﻱ ﺍﻭ ﺯﻩ ﯾﻮﺍځې ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎﻥ ﺳﺮﻩ ﭘﻪ ﺍوښکو
ﺗﻮﯾﻮﻟﻮ ﺧﭙﻞ ﺯړﻩ ﺗﺶ ﮐړﻡ… ﮐﻠﻪ چې یې ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﺩﻓﻦ ﮐړ، ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﻭﻭﯾﻞ:
-ﺍﯾﺎ ﺗﺎسې ﺑﻪ ځﺎﻧﻮﻧﻪ ﻣﻌﺎﻑ ﮐړﺉ چې، ﺩ ﺭﺳﻮل اللهﷺ ﭘﺮ ﻣﺦ ﻣﻮ ﺧﺎﻭﺭې ﻭﺭ ﻭﺍړﻭلې، ﻟﻪ ﻗﺒﺮ ﺳﺮﻩ ﻭﺩﺭﯾﺪﻟﻪ، ﺗﺮ ډﯾﺮﻩ یې ﻓﺮﯾﺎﺩ کوه...
ګرانو وروڼو!
زه پوهېږم چې ﺳﺘﺮګې ﺑﻪ ﻣﻮ ﻟﻪ ﺍﻭښﮑﻮ ډکې ﺷﻮې ﻭﻱ، ﺍﻭ ﭘﻪ ﺯړونو کې ﺑﻪ ﻣﻮ ﺩ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪﷺ ﺩ ﻟﯿﺪﻟﻮ ﺗﻠﻮﺳﻪ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﻮې
ﻭﻱ، ﺩ ﺍﻟﻠﻪ تعالى ﭘﻪ ﻓﻀﻞ ﺍﻭ ﺯﻣﻮنږ ﺳﺮﻩ ﺩ کړې ﻭﻋﺪﻭ ﭘﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺑﻪ، ﺍﻥ ﺷﺎﺀﺍﻟﻠﻪ ﭘﺮ ﺣﻮﺽ ﮐﻮﺛﺮ ﻭﺭﺳﺮﻩ ﯾﻮځای ﮐﯿږﻭ، یو ځل درود شریف پر حضرت محمدﷺ ووایئ.