کانال سرباز روح‌الله

برخلاف آنچه شاید بسیاری می‌پندارند که مساله جوهری جمهوری اسلامی ایران با جریانات اسلام‌گرای اهل سنت در دنیا پیرامون اسرائیل می‌گردد باید توجه داشت که اتفاقا قبل از اسرائیل مساله حول آمریکا است.

پاشنه آشیل همه جریانات اسلام‌گرای اهل سنت که به قدرتی قبضه زدند ماجرای روابط با ایالات متحده آمریکا بوده است. طالبان وقتی از در زدوبند با آمریکا وارد شد و آینده‌ای برای روابط با آمریکا برای خویش متصور شد قافیه اسلام‌گرایی را باخت. محمد مرسی که اساسا عمر دولت‌ش به آنجاها قد نداد و درهمان بحوبحه چاکرم فدایت شوم خطاب به صهیونیست‌ها قدرت را به توطئه‌ای آمریکایی از دست داد و حالا هم جولانی هنوز عرق بدوبدوهایش تا دمشق خشک نشده هیات آمریکایی را پذیرا شد و آب پاکی را بر دست همه حامیان اسلام‌گرایی ریخت. از سوریه‌ی دارای روابط با آمریکا قرار است چه آبی برای اسلام‌گرایان گرم شود؟

روابط رسمی با آمریکای دنیای ما تنها زمانی شدنی است که تمرکزی بسیار بالا از قدرت در تمامی ابعدادش برای کشوری حاصل گردد و بتواند بر گرده‌ی سفارت‌خانه‌ی آمریکا در کشورش افسار بزند در غیر اینصورت کدام کشوری در دنیا بوده که از گزند آمریکا و سفارتش در امان بوده باشد؟ قلعه آمریکایی بیروت را ندیدید؟ ارگ سبز آمریکایی بغداد را چه؟

از تمام اسلام‌گرایان تاریخ معاصر ما بجز تلخ‌گوشتان داعشی، شقی از القاعده به درکی درست از شیطنت نهادینه در وجود آمریکایی رسیده بود که آن هم جز تیر و ترقه چیزی برای مواجهه با شیطان اکبر در چنته نداشت؛ تخم و ترکه‌های منحرف‌شده از اصالت القاعده‌ای که صبغه عثمانی گرفته‌اند و کراوت زده‌اند که دیگر هیچ.

بزرگ‌ترین دیالکتیک منطقه غرب آسیا طرح و نقش آمریکایی با بازیگری اسرائیلی در قبال جوانان غیرت‌مندی است که هرچند شاید در فراز و فرود رخدادها درگیر سیرک‌هایی چون انقلاب‌های عربی شوند اما در نهایت چاره‌ای جز از رفتن به نبرد علیه شیطان اکبر نخواهند یافت؛ همانی خمینی کبیر در ایران رقم زد.

امیدواری سیدنا القائد روحی له الفدا به آینده این منطقه، به زعم من ریشه در این تضاد حاکم دارد و سنتزی که در حال وقوع است.

🔻
سرباز روح‌الله

برادر علیرضا کمیلی در یادداشت تلگرامی اخیر خود در نسبت سوریه و اسرائیل نوشتند:

جولانی رسما تاکید کرد که به قرارداد ۱۹۷۴ پایبند است و این یعنی میخواهد مثل سوریه اسد عمل کند و تیری به سمت رژیم پرتاب ننماید!
سوریه اسد در روزهای خوب خودش هم تهدیدی متوجه رژیم نکرد و اینها بهانه کافی برای همراهی جامعه خودشان دارند چرا که وضعیت اقتصادی در حد فروپاشی است. البته انصاف با دشمن هم اقتضا دارد که عجله نکنیم و همه راهها را بسته نبینیم چنانچه دولت اسد چشمانش را می‌بست!


واقعیت اما این نیست. نکته نخست اینکه ادعای پایبندی جولانی به توافق ۱۹۷۴ بین سوریه و اسرائیل یک تفاوت جوهری و مهم با پایبندی دولت بشار اسد به این توافق دارد. ماجرای اصلی این توافق به حفظ حضور نیروهای اسرائیلی در غرب خط A و حضور سوری‌ها در سمت شرق خط B باز می‌گشت که تا همین دو هفته پیش چنین بود.

نتانیاهو در ۸ دسامبر با حضور در جولان رسما اعلام کرد که دیگر به توافق ۱۹۷۴ پای‌بند نیست‌ و نیروهایش عملا خط A و B را رد کردند. موضع جولانی مبنی بر پایبندی به توافق ۱۹۷۴ ده روز بعد از زیر میز زدن نتانیاهو و پاره کردن این توافق است و برای همین اعلام پای‌بندی‌اش با پای‌بندی سوریه اسد به این توافق تفاوت جوهری دارد. یعنی جولانی مدعی پایبندی به توافقی است که اساسا وجود ندارد.

نکته دوم این یادداشت تکرار سخنان نادرستی است که اسلام‌گرایان ضد حکومت اسد در سوریه مبنی بر عدم شلیک یک گلوله از سوریه سمت اسرائیل خلال این سال‌ها بارها و بارها تکرار کردند. این درست است که سوریه بواسطه شکست در جنگ ۱۹۷۳ از موضع پایین‌تری نسبت به اسرائیل برخوردار شد اما دشمنی‌اش با اسرائیل را کنار نگذاشت‌. سوریه هم امکانات و هم فرصتی بی‌بدیل را برای همه مبارزان فلسطینی و جریانات مقاومت علیه اسرائیل فراهم آورد و برای همین بود که سوریه تبدیل به بهشت مبارزان ضد اسرائیلی شد.

این فرصتی بود که هیچ کدام از دیگر کشورهای عربی برای فلسطین فراهم نیاوردند و کشورهای عربی و اسرائیل و دولت‌های غربی هم کور نبودند که نقش ویژه لجستیکی سوریه را در تناسب با اسرائیل نبییند و برای همین هم سوریه را تحت فشار قرار دادند. اساسا اسناد لورفته پنتاگون بعد از سال ۲۰۰۱ در مورد طرح تغییر رژیم در سوریه بخاطر همین اقدامات سوریه بود که در نهایت اینک بوقوع پیوست‌.

🔻
سرباز روح الله

جمهوری اسلامی ایران در قبال آینده سوریه درست می‌گفت

اختلاف نظر میان جمهوری اسلامی ایران و جریانات اسلام‌گرای منطقه بر سر سوریه یک نقطه سوال و استفهام ناظر به آینده داشت. جمهوری اسلامی بر موضع حمایتی‌اش از حکومت اسد پافشاری می‌کرد و وجه پافشاری‌اش را حمایت از مقاومت علیه اسرائیل می‌دانست و ابراز نگرانی از جایگزین‌هایی که قرار بود در آینده محتمل به جای حاکمیت بشار اسد بنشینند.

در نقطه مقابل جریانات اسلام‌گرای منطقه بارها و بارها در جلسات خصوصی و مواضع علنی ابراز می‌داشتند که اساسا این پیشفرضی که جمهوری اسلامی ایران در قبال جایگزین‌های حاکمیت بشار در نظر دارد نادرست است و چه کسی گفته که اگر حکومت ساقط شود حمایت از محور مقاومت مسدود خواهد شد؟

حالا جای بازخوانی آن مواضع تحلیلی جمهوری اسلامی و اسلام‌گرایان منطقه وجود دارد. از میان همه کسانی که محتمل بود جایگزین حاکمیت بشار اسد بر سوریه شوند، یکی از بنیادگراترین‌هایشان یعنی جریان جبهه التحریر الشام به فرماندهی ابومحمد جولانی قدرت را به دست گرفت اما سرعت تغییر و تصریح مواضع جولانی در قبال اسرائیل چنان بهت آور بود که همه را انگشت به دهان گذاشت.

جولانی سابقا رهبر القاعده و النصره و لاحقا تحریر الشام اینقدر زود در برابر اسرائیل لنگ انداخت و تصریح کرد که اجازه نخواهد داد اقدامی از خاک سوریه علیه اسرائیل رقم بخورد؛ حالا فرض کنید که معارضه دیگری از میان کلکسیون معارضین سوریه قرار می بود قدرت را در دمشق در دست بگیرد؛ باید احیانا منتظر افتتاح سفارت اسرائیل در دمشق می بودیم!

گذر زمان و رخداد تحولات اخیر در سوریه ثابت کرد که موضع تحلیلی جمهوری اسلامی ایران در مورد سوریه پسااسد دقیق و درست بود و اتفاقا خیلی زودتر از آنچه توقع می‌رفت خود را نمایان کرد.

🔻
سرباز روح‌الله

این همه ایران‌ستیزی و روس‌ناستیزی تحریرالشام برای چیست؟

به مجرد سقوط حلب، کنسولگری ایران در حلب مورد تعرض مسلحین قرار گرفت. در دمشق هم تنها سفارتی که خبر و تصاویر غارتش منتشر شد سفارت جمهوری اسلامی ایران بود. ابومحمد جولانی تقریبا مصاحبه‌ای نبود و موضعی نبود که در این روزها اتخاذ کند و اسم ایران و حزب‌الله را در آن بعنوان عامل اصلی مشکلات سوریه مطرح نسازد. گنگ‌های مسلحین هم در هر کجایی توانستند برای ایران کُری خواندند و پرچم‌ها و نمادهای مرتبط با ایران را پاره کردند و آتش زدند. هیچ نیرو یا مقام رسمی وابسته به ایران هم دیگر در سوریه باقی نماند و همگی سوریه را ترک کردند.

در نقطه مقابل روس‌ها که متحدین دولت بشار اسد بودند با همه رخ‌داد‌های این روزها و محدودیت‌های ایجاد شده، هنوز پایگاه‌های خودشان را در سواحل غربی سوریه تخلیه نکرده‌اند. حتی تصاویر عبور کاروان نظامیان روسی از میان مسلحین منتشر شده است بی‌آنکه مورد تعرضی قرار گیرند. سفارت روسیه در دمشق هم مورد هجوم قرار نگرفته و جولانی تقریبا در هیچ کدام از مواضع اخیرش نامی از روسیه به میان نیاورده؛ یک تغییر آشکار در موضع‌گیری‌ها.

تمام اینها در حالی بود که خلال پیشروی‌های همین دو هفته پیش، اساسا تلفاتی که معارضین در درگیری‌ها می‌دادند بواسطه بمباران شدید جنگنده‌های روسی بود نه مقاومت ارتش سوریه یا اندک نیروهای مرتبط با ایران. بیشتر تلفات غیرنظامی در سمت معارضه خلال سال‌های گذشته هم بواسطه حملات جنگنده‌های روسی بوده که حجم آتشی باور نکردنی داشتند. در نقطه مقابل از آخرین عملیات رسمی ایرانی‌ها و نیروهای وابسته به آنها در سوریه سال‌ها می‌گذرد. رویه و تعامل میدانی نیروهای وابسته به ایران هم در جنگ خونین سوریه متمایز از خود ارتش سوریه بود.

اضافه کنید که از این سو تمام هم و غم ایران و حزب‌الله در پانزده ماه گذشته طوفان الاقصی بود و فلسطین و غزه؛ حزب‌الله و ایران چه جانفشانی‌ها که برای غزه نکرد و چه هزینه‌ها که ندادند و تمام دنیای عرب و مسلمان بر این غیرت و مردانگی صحه می‌گذاشتند. اما از آن سو آن کسیکه جماعت مسلح سوری به خونش تشنه‌اند و قبر پدرش را به آتش کشیدند، دقیقه‌ی نود توسط پرواز روسی از سوریه خارج شد و هم‌اینک به احتمال قوی با خانواده در مسکو نشسته است.

اما این همه ایران‌ستیزی و روس‌ناستیزی جماعت تحریرالشام برای چیست؟

یک پاسخ ارجاع به خاستگاه‌های دینی مذهبی این جماعت است. اما از این منظر هرچند از دید ایشان ایران و حز‌ب‌الله شیعه‌ی مشرک و منحرف بودند ولی روس‌ها هم کافران حربی تلقی می‌شدند. مگر آنکه بپذیریم این جماعت تنفرش از شیعه بیش از کافر است که این در تناقض با چهره‌ی جدید این جماعت است که اقلا فعلا خود را در جلوگیری از تشدید رفتاری با شیعیان خود سوریه نشان داده.

یک پاسخ دیگر ارجاع به حقد و کینه منتج از جنگ و کشته‌های آن است اما همانطور که ذکر شد روس‌ها تلفات بیشتر و کورکورانه‌ای به این جماعت مسلح وارد کردند. یعنی چه بسیار محله‌ای که یکجا توسط بمباران روس‌ها هوا می‌شد اما حضور نیروهای وابسته به ایران در نبردهای میدانی بود و خیلی وقت‌ها تن به تن و کوچه به کوچه. شاید گفته شود چون ایران و حزب الله روی زمین با آنها می‌جنگیدند و روس‌ها بالای آسمان حس انتقام‌شان نسبت به ایران و حزب‌الله بیشتر بوده باشد اما این اساسا تقلیل این تمایز رفتاری بارز به احساسات پساجنگ است.

بنظر می‌رسد ما با یک تصمیم و سیاست اتخاذ شده از سوی تحریرالشام - یا دیگرانی - روبرو هستیم نه خاستگاه‌های دینی مذهبی یا قلیان احساسات انتقام‌جویانه. یعنی تمام تناقض رفتاری این جماعت مسلح روی کار آمده در دمشق در نسبت با ایران و روسیه به یک سیاست مدون این جماعت بازمی‌گردد که در یک کلام "سیاست دوری از ایران" است. دقت کنید که سکوت معنادار تحریرالشام در قبال اسرائیل و پیشروی‌های عجیب این رژیم در داخل خاک سوریه نیز با این سیاست هم‌خوانی دارد.

تمام کنشگران منطقه‌ای خوب می‌دانند که سیاست اصولی جمهوری اسلامی ایران در منطقه تقویت جبهه مقاومت در برابر اسرائیل و آمریکا است. ایران پیش از این در ماجرای روی کار طالبان نشان داد ولو جریانی اسلام‌گرا قدرت بگیرد که نسبتی با هویت شیعی جمهوری اسلامی نداشته باشد، ایران ابایی از هم‌افزایی با آنها ندارد. روابط موردی جمهوری اسلامی با چهره‌هایی از حرکت القاعده - آن‌طور که در رسانه‌ها مطرح شده - نیز مویدی دیگر بر این سیاست اصولی ایران است. اغراق نیست اگر ادعا شود که ایران اینک در انتظار کمترین موضع ضد اسرائیلی از هیات تحریر الشام است تا گاردش را نسبت به این گروه تغییر دهد اما آنچه در بالا بیان شد نشان می‌دهد که قرار نیست تحریرالشام موضعی بگیرد که ولو ذره‌ای به ایران نزدیک گردد. اتفاقا مطابق با این سیاست باید تحریرالشام تا می‌تواند بر طبل دشمنی با ایران بکوبد.

🔻
سرباز روح‌الله

حالا همه منتظر سخنرانی امام خامنه‌ای هستیم. اما این انتظار در بین ما جماعت حزب‌اللهی دوجور است: فعال و منفعل.

منفعل همان‌هایی‌اند که از رخدادهای اخیر حیران شدند و چشم به دهان امام خامنه‌ای می‌خواهند حیرت خویش را حل کنند و فعال‌ها همان‌هاییکه با مبانی و اصول تلاش می‌کنند در برابر رخدادها موضع و تحلیل داشته باشند و حالا منتظرند تحلیل‌هایشان را با نگاه امام خامنه‌ای محک بزنند و به خودشان نمره بدهند.

بیچاره‌گی ما در جبهه حزب‌الله آن وقتی است که منفعل‌ها بر فعال‌ها غلبه پیدا کنند. دوستان میان تقلید و تبعیت خلط کرده‌اند. نسبت ما و ولی‌فقیه در عرصه‌های سیاسی اجتماعی نسبت تقلید نیست، نسبت تبعیت است.

تفاوت آنجاست که تبعیت خاستگاهی تحلیلی دارد و باید فراتر از گفتار و رفتار، دستگاه محاسباتی - تحلیلی ما به ولی فقیه نزدیک شود. این تبعیت البته تکرار و تمرین می‌خواهد.
🔻
سرباز روح‌الله