څلورمه برخه
ناول پاڼه ورژیده
وړاندی کونکی👈👈دردیدلی زندانی
#ویی_ویل
ما چی د خپل دی لنډ بد مرغه ژوند په بهیر کی وخت پیدا کړی. نو تر یوه حده می د خپلو بد مرغیو تاریخګوټی لیکلی دی. زه به په نژدی ورځو کی مړه شمه هغه مهال چی تاسره می نه وو کتلی. نو په اندیښنه کی وم چی تر مړینی وروسته به می د ژوند تاریخګوټی هم له منځه لاړ شی او یا به هم د داسی کسانو لاسته ورشی چی په سپک نظر به ورته وګوری چی څیری به یی او لیری به بب غورځوی یا به ورپوری خاندی. ملنډی به پری وهی او زما اروا به په عذابوی. دی دری څلورو ورځو کی می ته وازمویلی. اوس غواړم د خپل ژوند دا ګنج چی زما د ژوند په بیه ارزښت لری..... دروسپارام. ددی لنډ ژوند یوازینی یادګار چی راپاتی دی. تاته وړاندی کوم. هیله ده. د یوی بی ارزښتی ډالی په ټوګه یی راڅخه ومنی
ومی ویل.......
ستا له یادګاره ډیره مننه ډاډه واوسی زه به د هغوی خلکو په څیر په درنه سترګه ورته ګورم.. چی دوی ارزښتمن ګوهر ته په هماغه نظر وګوره زه به ساتم
ویی ویل:::
دویمه غوښتنه می هم ومنه
ومی ویل...
مهربانی وکړه هغه کومه یوه ده؟
وروسته تر دی. دا پاڼی دی ولوستی نو ما به وپیژنی که کومه ورځ یوی پیښی زما ښار ته بوتلی . که مور او پلار می ژوندی وو. هغوی ته ووایه. #بدریی د مرګ په بسترکی. د داسی چی د ذلت او فحشا له بدمرغی څخه چی د (شملی پیړی د انسان پلورونکو د جنایتونو له کبله) رامنځته شوی و.تاسی یی هیر کړی نه یی ستاسو لپاره یی اوښکی تویولی او ستاسو په نامه یی درودنه او سلانونه ویل....
ماته داسی غمجن حالت راپیښ و. چی نور می د ژړا مخنیوی نه شو کولای. له هغی سره په ژړا کی همغږی شوم او ډیره موده پرته له دی چی زموږ تر منځ کومه خبره کښته پورته شی د اوښکو سیل مو روان کړی و. اخر ددی لپاره چی هغه ډیره غمجنه نه شی ژړا می بنده کړه او ومی ویل تاسی بیځایه دا خیالونه کوی. ډاکتر ستا د روغتیا په اړه ډاډ راکړی او ژمنه یی راسره کړی چی ته دوی ورځی خپل ځای بدلولای شی اړ تر ځو ورځو ورسته به بیخی ښه شی. زه قول درکوم لکه چی د ښی روغتیا خاونده شی. په ښو وسایلو سره به دی مور او پلار ته ورسوم او ته به پاتی ژوند له هغوی سره تیروی..
ویی ویل:
#ای_هــــــی ډیره خواشینی یم. چی زه دی ډیر ورسته پیدا کړم زه نوره ډوبه شوی یم. اوبه می تر سره اوښتی دی. له ما پرته هیڅوګ زما پر حال نه پوهیږی. زه کړیږم او پوهیږمه. چی د ژوند څرغ به می ډیر زر مړ شی له بلی خوا د ژوند کولو هیله هم نه لرمه ځکه د نیکمرغی پانګه می له لاسه وتلی ده او خپل ژوند ته هیله او لیوالتیا هم ته لرم...
#ومی_ویل...
د نیکمرغی پانګه دی څه وه؟
په خپلړ یادښتونو کی می لیکلی دی په هغو کی به یی پیدا کړی. پر دی مهال ډاکتر راننووت او د هغی پوښتنه یی وکړه ما هم د خپلړ خبرو اترو یوه برخه او د هغی نهیلی ورته څرګنده کړه ته تغییر ورکړ او #ویی_ویل
ــــ تر دی ورسته داسی خیالونو او سوچونوته ته زهین کی ځای مه ورکوه زه درسره ژمنه کوم. چی ډیر زر به ښه شی او ناتوانی له بستر څخه به اوچته شی. بیا یی د بل امپول په ترزیقولو پیل وکړ تر پنځلسو دقیقو ورسته هغه دوه نور ملګری هم. چی زموږ نوی دوستان وو راننوتر. هغوی د تاروغ ډوډی له ځان سره راوړی وه. ټول هغه کوټه کی کیناستو....
#بدریی هر یوه ته په ځیر ځیر وکتل او زیاته یی کړه:
څو میاشتی وړاندی چیری واست. چی زما ملګرتیا مو کړی وای او زه مو پریښی نه وای. چی له دی بدمرغی سره لاس و ګریوان شم؟
وروسته یی په داسی حال کی. چی اوښکی یی روانی وی له هریوه څخه مننه وکړه موږ هم تر ډاډ وروسته ورسره ژمنه وکړه چی د هغی په اړه به له هیڅ ډول مرستی څخه ډډه نه کوو ډاکتر #وویل
تر دی زیات یی مه ځوروی ارام ته یی پریږدی ټول راووتلو او حدای پامانی مو وکړه. د وتلو پر وخت یی #وویل؟
ښاغلیو! له تاسو څخه یوه هیله لرم
ټولو#وویل
مهربانی وکړه:
#ویی_ویل
سبا سهار چی کله خپلو دندو ته تلی یو وار زما لیدو ته راشی ټولو ومنله او د سبا لیدو ژمنه مو سره غوټه کړه ما ته یی مخ راواړوه او
#ویی_ویل
له تاسره د دوو دقیقو لپاره څو محر مانه خبری لرم.
نور خلک ووتل زه یوازی پاتی شوم.
#ویی_ویل
آیا زما یادګار منی؟ ما هم ډیره لیوالتیا وښوده. هغی د خپل بالښت له لاندی یو پلنډه منظمی نه دی. خو ما هری یوی ته نومره ورکړی بیایی
#وویل
آیا پوهیږی. چی سبا سهار ته مو ولی راوغوښتلاست؟
ــــ#نه
ــــ کله چی سبا راشی نو زه به مړه یمه!
بیا می ډاډ ورکړ او د ډاکتر خبری می وریادی کړی. چی باید دا ډول خیالونه پریږدی نور یی څه ونه #ویل دوه څاڅکی اوښکی یی تر سترګو تویی شوی او
#ویی_ویل
دا څاڅکی هم ستا د مینی په یاد د دی څو ورځو زخمونه وبخښه زما اروا به ستاسو ښیګڼی هیری نه کړی د#حدایﷻ په دربار کی درته دعاګانی کوم. بیا یی له ما هیله وکړه چی لاس می ښکل کړی زه هم د یوه ورور په توګه ور وراندی شوم او تند
ناول پاڼه ورژیده
وړاندی کونکی👈👈دردیدلی زندانی
#ویی_ویل
ما چی د خپل دی لنډ بد مرغه ژوند په بهیر کی وخت پیدا کړی. نو تر یوه حده می د خپلو بد مرغیو تاریخګوټی لیکلی دی. زه به په نژدی ورځو کی مړه شمه هغه مهال چی تاسره می نه وو کتلی. نو په اندیښنه کی وم چی تر مړینی وروسته به می د ژوند تاریخګوټی هم له منځه لاړ شی او یا به هم د داسی کسانو لاسته ورشی چی په سپک نظر به ورته وګوری چی څیری به یی او لیری به بب غورځوی یا به ورپوری خاندی. ملنډی به پری وهی او زما اروا به په عذابوی. دی دری څلورو ورځو کی می ته وازمویلی. اوس غواړم د خپل ژوند دا ګنج چی زما د ژوند په بیه ارزښت لری..... دروسپارام. ددی لنډ ژوند یوازینی یادګار چی راپاتی دی. تاته وړاندی کوم. هیله ده. د یوی بی ارزښتی ډالی په ټوګه یی راڅخه ومنی
ومی ویل.......
ستا له یادګاره ډیره مننه ډاډه واوسی زه به د هغوی خلکو په څیر په درنه سترګه ورته ګورم.. چی دوی ارزښتمن ګوهر ته په هماغه نظر وګوره زه به ساتم
ویی ویل:::
دویمه غوښتنه می هم ومنه
ومی ویل...
مهربانی وکړه هغه کومه یوه ده؟
وروسته تر دی. دا پاڼی دی ولوستی نو ما به وپیژنی که کومه ورځ یوی پیښی زما ښار ته بوتلی . که مور او پلار می ژوندی وو. هغوی ته ووایه. #بدریی د مرګ په بسترکی. د داسی چی د ذلت او فحشا له بدمرغی څخه چی د (شملی پیړی د انسان پلورونکو د جنایتونو له کبله) رامنځته شوی و.تاسی یی هیر کړی نه یی ستاسو لپاره یی اوښکی تویولی او ستاسو په نامه یی درودنه او سلانونه ویل....
ماته داسی غمجن حالت راپیښ و. چی نور می د ژړا مخنیوی نه شو کولای. له هغی سره په ژړا کی همغږی شوم او ډیره موده پرته له دی چی زموږ تر منځ کومه خبره کښته پورته شی د اوښکو سیل مو روان کړی و. اخر ددی لپاره چی هغه ډیره غمجنه نه شی ژړا می بنده کړه او ومی ویل تاسی بیځایه دا خیالونه کوی. ډاکتر ستا د روغتیا په اړه ډاډ راکړی او ژمنه یی راسره کړی چی ته دوی ورځی خپل ځای بدلولای شی اړ تر ځو ورځو ورسته به بیخی ښه شی. زه قول درکوم لکه چی د ښی روغتیا خاونده شی. په ښو وسایلو سره به دی مور او پلار ته ورسوم او ته به پاتی ژوند له هغوی سره تیروی..
ویی ویل:
#ای_هــــــی ډیره خواشینی یم. چی زه دی ډیر ورسته پیدا کړم زه نوره ډوبه شوی یم. اوبه می تر سره اوښتی دی. له ما پرته هیڅوګ زما پر حال نه پوهیږی. زه کړیږم او پوهیږمه. چی د ژوند څرغ به می ډیر زر مړ شی له بلی خوا د ژوند کولو هیله هم نه لرمه ځکه د نیکمرغی پانګه می له لاسه وتلی ده او خپل ژوند ته هیله او لیوالتیا هم ته لرم...
#ومی_ویل...
د نیکمرغی پانګه دی څه وه؟
په خپلړ یادښتونو کی می لیکلی دی په هغو کی به یی پیدا کړی. پر دی مهال ډاکتر راننووت او د هغی پوښتنه یی وکړه ما هم د خپلړ خبرو اترو یوه برخه او د هغی نهیلی ورته څرګنده کړه ته تغییر ورکړ او #ویی_ویل
ــــ تر دی ورسته داسی خیالونو او سوچونوته ته زهین کی ځای مه ورکوه زه درسره ژمنه کوم. چی ډیر زر به ښه شی او ناتوانی له بستر څخه به اوچته شی. بیا یی د بل امپول په ترزیقولو پیل وکړ تر پنځلسو دقیقو ورسته هغه دوه نور ملګری هم. چی زموږ نوی دوستان وو راننوتر. هغوی د تاروغ ډوډی له ځان سره راوړی وه. ټول هغه کوټه کی کیناستو....
#بدریی هر یوه ته په ځیر ځیر وکتل او زیاته یی کړه:
څو میاشتی وړاندی چیری واست. چی زما ملګرتیا مو کړی وای او زه مو پریښی نه وای. چی له دی بدمرغی سره لاس و ګریوان شم؟
وروسته یی په داسی حال کی. چی اوښکی یی روانی وی له هریوه څخه مننه وکړه موږ هم تر ډاډ وروسته ورسره ژمنه وکړه چی د هغی په اړه به له هیڅ ډول مرستی څخه ډډه نه کوو ډاکتر #وویل
تر دی زیات یی مه ځوروی ارام ته یی پریږدی ټول راووتلو او حدای پامانی مو وکړه. د وتلو پر وخت یی #وویل؟
ښاغلیو! له تاسو څخه یوه هیله لرم
ټولو#وویل
مهربانی وکړه:
#ویی_ویل
سبا سهار چی کله خپلو دندو ته تلی یو وار زما لیدو ته راشی ټولو ومنله او د سبا لیدو ژمنه مو سره غوټه کړه ما ته یی مخ راواړوه او
#ویی_ویل
له تاسره د دوو دقیقو لپاره څو محر مانه خبری لرم.
نور خلک ووتل زه یوازی پاتی شوم.
#ویی_ویل
آیا زما یادګار منی؟ ما هم ډیره لیوالتیا وښوده. هغی د خپل بالښت له لاندی یو پلنډه منظمی نه دی. خو ما هری یوی ته نومره ورکړی بیایی
#وویل
آیا پوهیږی. چی سبا سهار ته مو ولی راوغوښتلاست؟
ــــ#نه
ــــ کله چی سبا راشی نو زه به مړه یمه!
بیا می ډاډ ورکړ او د ډاکتر خبری می وریادی کړی. چی باید دا ډول خیالونه پریږدی نور یی څه ونه #ویل دوه څاڅکی اوښکی یی تر سترګو تویی شوی او
#ویی_ویل
دا څاڅکی هم ستا د مینی په یاد د دی څو ورځو زخمونه وبخښه زما اروا به ستاسو ښیګڼی هیری نه کړی د#حدایﷻ په دربار کی درته دعاګانی کوم. بیا یی له ما هیله وکړه چی لاس می ښکل کړی زه هم د یوه ورور په توګه ور وراندی شوم او تند