درمورد اینکه چقدر اساسا برنامه های مرتبط با ارتقا سطح رهبری دانشجویان موثر هستند مطالعات جالبی انجام شده که متاسفانه تعدادی محدودی از اونها به حوزه علوم پزشکی مربوط میشن
اگه بخوایم با عدد و رقم صحبت کنیم، داده های مختلفی در مطالعات مختلف اعلام شدن. مقالات مروری دانشکده اقتصاد دانشگاه هاروارد در خصوص جمع بندی این اعداد میگه که اگه برنامه آموزش رهبری به خوبی طراحی و برگزار بشه، ارزش هزینه کردن رو خواهد داشت

نکات کلی ای که در طراحی برنامه آموزش رهبری باید مورد توجه قرار بگیرن شامل این موارد میشن:
۱. تمرکز بر رشد کل شخصیت فرد نه فقط قسمت های خاصی از اون
۲‌. فراهم کردن فرصت باز اندیشی و معنی سازی درمورد فعالیت های انجام شده
۳. داشتن برنامه هدفمند برای حمایت از رهبران دارای مشکلات کوتاه مدت و بلند مدت
۴‌. در نظر داشتن دوره های فشرده به عنوان ابزاری قدرتمند
۵. فراموش نکردن موانع و عوامل روان شناختی توسعه فردی
۶. تضمین اینکه توسعه کوتاه مدت به توسعه بلند مدت خواهد انجامید
۷. استفاده از بستر مجازی برای آموزش

در دانشگاه های مختلف برای آموزش مهارت های رهبری برنامه های مختلفی اعم از ادغام یافته با طرح دوره تا به عنوان یک مدرک تحصیلی جدا تعریف شده
از به نام ترین این برنامه ها میشه به دوره آنلاین دانشگاه هاروارد در خصوص رهبری در علوم پزشکی، دوره حضوری همین دانشگاه، همین دوره در کالج سلطنتی انگلستان، دانشگاه کورنل و بسیاری از دانشگاه های دیگه برگزار میشه.
نکته مهم درمورد این برنامه ها، جزئی و هدفمند بودن اونهاس و برای تحصیلات پایه و همچنین اهداف کاری مختلف، برنامه های مختلفی ذیل همین دوره ها تعریف کردن

نکته مهمی که در برنامه ریزی برای آموزش رهبری وجود داره اینه که باید برنامه به صورتی طراحی بشه که گروه هدفو در همون نقطه ای که هستند ملاقات کنه یعنی برای هر فردی و در هر سطحی چیزی برای ارائه کردن داشته باشه و بتونه افرادو غربال کنه و برنامه مناسب به خودشونو بهشون تحویل بده
در نتیجه افراد مستعد تر برنامه مجزا لازم ندارن، بلکه ممکنه یه سری برنامه های مقدماتی ترو بشه براشون برگزار نکرد و مستقیم وارد قسمت های تخصصی تر شد

با جست و جو هایی که در جاهای مختلف انجام دادم به یه نکته جالب رسیدم
در حال حاضر که داریم در این حوزه بحث میکنیم، تقریبا تمام برنامه هایی که در حوزه رهبری در علوم پزشکی برگزار میشن یا مختص دانشجویان تحصیلات تکمیلی هستند یا اساتید و هدفشون هم تربیت اساتید و کارمندان و مدیرانه. در نتیجه پرورش دانشجویان دوره کارشناسی و همینطور عمومی رشته های مختلف برای گرفتن نقش آموزشی تقریبا مورد بحث قرار نگرفته.
همین موضوع باعث میشه این بحث تا مدت ها بِکر باقی بمونه و فرصت خوبی برای نو آوری داشته باشه
در جمع بندی صحبت هایی که در گروه انجام شد و همینطور جست و جو هایی که کردم، برای برنامه ریزی در این حوزه باید به چند مورد توجه بشه:
۱. در نظر گرفتن آموزش مهارت های رهبری
۲. در نظر داشتن آموزش مطالب پایه در خصوص آموزش پزشکی برای مهیا شدن بستر ایده پردازی در این زمینه
۳. ایجاد آشنایی با ساختار های اداری علوم پزشکی کشور
۴. در نظر گرفتن منافع دانشجویان در ازای همکاری در این حیطه ها