عجز و لابه بس است. آدم به درد عادت می‌کند و این خودش دردناک است. کامل نبودن دردناک است. اجبار به کار برای تامین معاش و مسکن دردناک است. خب که چه؟ دیگر وقتش است. حالا بیست و پنج سال از عمرم می‌گذرد. عمری که در سایه‌ی هراس سپری شده، هراس از نرسیدن به نوعی کمال انتزاعی. من اغلب جنگیده‌ام. جنگیده‌ام و پیروز شده‌ام. نه در دستیابی به کمال، بلکه با پذیرش اینکه من نیز با همه‌ی ویژگی‌ها و کاستی‌های انسانی‌ام حق حیات دارم.

‏
#سیلویا_پلات

@SustainedBlueButterfly