یکی‌ از کلاهک‌هایی‌ که برای موشک‌ها در نظر گرفته می‌ شود، کلاهک‌هایی‌ مجهز به بمب‌های کثیف هستند. بر خلاف بمب‌های هسته‌ای که بر اثر شکافت یا همجوشی هسته‌ای مقادیر زیادی انرژی آزاد می‌کنند، در بمب‌های کثیف از پروسه طبیعی تجزیه مواد رادیواکتیو استفاده می شود. بمب‌های کثیف به منظور آغشته کردن محیط به مواد رادیواکتیو و ترس از صدماتی که به دنبال تشعشعات پیش خواهند آمد، به کار گرفته می‌‌شوند. برای دستیابی‌ به این هدف، مواد انفجاری متعارف و مواد رادیواکتیو که به صورت پودر درامده ا‌ند باهم مخلوط می شوند.

میزان واقعی آسیب بمب های کثیف قبل از هر چیز به نوع تابش، شدت و مدت زمان و همچنین به میزان مواد آزاد شده بستگی دارد. شدت تابش بالا در ارتباط با تجزیه هسته ای سال ها و دهه ها برای فلزات کبالت ۶۰ و ایزوتوپ های سزیوم ۱۳۴ و ۱۳۷، می تواند به طور قابل توجهی آلودگی منطقه ای برای آینده در بر داشته باشد، در موارد خاص میتواند منطقه را به طور دائم غیر قابل سکونت کند. همچنین عناصر رادیواکتیو دیگری مانند ید ۱۳۱ و استرنتیوم ۸۹ و ۹۰ میتوانند در کبد تیروئید و ریه رسوب کنند و در آنجا منجر به سرطان شوند.