هر زنی نیاز دارد به مردی که بدون بلند شدن رویِ پنجه‌ی پا ظرف‌ها را از کابینت بالایی بدهد،
مردی که بی هیچ زحمت و با لبخندی کج رویِ لب در کنسرو را باز کند،
مردی که با اخم نمایشی کنارت بزند و بگوید خودم جابه‌جایش می‌کنم.
هر زنی نیاز دارد به لیست خرید گذاشتن روبه‌روی مردی و هر پنج دقیقه یک‌بار یادآوری کردنش،
به غرغرهای زیرلبی به‌خاطر لباس‌های مردی که روی کاناپه ریخته شده،
به داد و بیدادهای نصفه‌شبی به‌خاطر گل نشدن توپ...
هر زنی نیاز دارد به زود باش دیگر شنیدن از بمِ مردانه‌ای و دستهایی که توی ترافیک مدام بوق می‌زنند...
هر زنی نیاز دارد به ته‌ریش در آمده‌ی مرد و آستین‌های نامرتب تاخورده، به بدقلقی کردن‌ها...
هر زنی نیاز دارد به پسربچه‌ی بزرگی که صبح یک لنگه پا دنبال جورابش بگردد و هی زیر لب حرف از دیر شدن بزند،
مردی که با مو توی غذا پیدا کردنی غر می‌زند و حرف از کوتاهی مو که می‌شود اخم‌هایش توی هم می‌رود...

مردها با بمِ مردانه‌شان،
با غرغرهای ریزشان،
موسیقی متن دنیایند
بدونِ آنها
سکوتِ این دنیا عجیب وهم آور است...


👤 فاطمه جوادی

Natali @Kafiha