غزل

زه په خــــپل رنځ باندې پوه يمه طبيبه
ســــــتا درمل ته اړتيا نشته دې بې ګټې

ته به څنــــــګه عـلاج وکې دا ده وايه
په زړګي کې مـې پرتې دي سرې سکروټې

ساده نه وم ليــونى دجـــــانان غم کړم
چې خبرې مې له خولې ځي پرتې پرتې

هر شـــپه مې دغه حال ده يو نن نه ده
له غـــــمـــــو ســــره کـــــومه آټې بټې

انـتحار ته به مــجبور يو ورځ مانه کي
ده دې درد راتــه کـوي څوک زمانتې

تا وحـــــــــدت الله ابـــوحـــمزه ليــــدلې
تـــــيروي خوار نن د هر سړي محنتې

وحدت الله ابوحمزه