To You.
سلام به تویی که هیچوقت به هیچکسِ دیگه ترجیحش نمی‌دم.
خیلی نامه رو عجیب شروع کردم، نه؟
واقعا ایده‌ای براش نداشتم.
همینو ازم بپذیر.
این یک نامه‌ی اعتراف به تو‌ئه.
امیدوارم این اعتراف رو جدی بگیری.
من ایندفعه شوخی نمی‌کنم واقعا...
باور کن دوستت دارم.
و البته...
باور کن که دارم بیخیالت می‌شم.
هه‌هه‌‌...می‌دونم خیلی غیرمنتظره بود.
اگر می‌تونستم موقع گفتن این جملات بغلت کنم احتمالا می‌تونستم بهتر تمومش کنم...
شاید...
همونطور که همیشه می‌گی..."هیچ‌چیز به اسم همیشگی وجود نداره."
ما از ابتدای دوستیمون اینو می‌دونستیم، نه؟
کمی از این واقعیت که من دارم تمومش می‌کنم احساس گناه می‌کنم اما...مهم نیست، نه؟
مهم‌ نیست حتی اگر زیباترین‌ تجربه‌ها تبدیل به دردناک‌ترین خاطرات بشن...
خداحافظ تنها دوست من که هیچوقت فراموشش نمی‌کنم.