در دوران محنت «خلق قرآن» و تسلط معتزله، عده‌ای مایوسانه به احمد بن حنبل گفتند: ای اباعبدالله، دیدی چطور باطل بر حق پیروز شد؟
امام احمد گفت: «هرگز، پیروزی باطل بر حق هنگامی است که دل‌ها از هدایت به سوی گمراهی متمایل شود، اما دل‌های ما همچنان بر حق ثابت است».
احمد بن حنبل دوران سه خلیفه را در زندان و شکنجه سپری کرد. در پایان دوره‌ی سرکوب معتزله به پایان رسید و پیروزی برگشت، از دل‌ها به روی زمین.
می‌گویم: شکست روی زمین امری طبیعی است. {وتلك الأيام ندوالها بين الناس} ما در تاریخ‌مان روزهای سیاه‌تر هم داشته‌ایم، اما چیزی که باعث شده هر بار برگردیم همین حفظ قلبی حق بوده.
ما شکست خورده‌ایم، بارها، اما با این تفاوت که شکست را به عنوان وضعیت نهایی نپذیرفتیم.
می‌گویم: اگر در خلوت از درد اشک می‌ریزیم، این اشک را به نمایش نگذاریم. ناله‌ی ما دوست را ناامید و دشمن را شاد می‌کند.
می‌گویم: اگر بر حسب طبیعت بشری‌مان اشکی می‌ریزیم ملالی نیست، اما غم را نهادینه نکنیم. به رسمیتش نشناسیم. غم یک لحظه‌ی انسانی گذرا است که باید در همان حد نگهش داشت.
چهره‌ی زخمی یک پیروز
یک چیز درباره‌ی شکست احد جالب است. مسلمانان در آن نبرد شکست خوردند، اما روز احد، روز پیروزی کفار هم نبود. بسیاری از ما نمی‌دانیم که مسلمانان درست پس از شکست احد با وجود زخم‌هایشان به تعقیب مشرکان پرداختند و درست روز بعد از آن در حمراء الاسد پیروز شدند!
هدف اصلی از این غزوه، ناکامل ساختن پیروزی مشرکان و ترساندن آنان و بالا بردن روحیه‌ی مسلمانان بود. مشرکان قصد داشتند با حمله به مدینه کار مسلمانان را یک‌سره کنند، اما با شنیدن خبر حمله‌ی دوباره‌ی مسلمانان به گمان اینکه نیروهای تازه‌نفس مسلمان در حال ضد حمله هستند ترسیده و به سمت مکه گریختند.
جالب است که پیامبر صلی الله علیه وسلم ـ که خود زخمی عمیق بر چهره داشت ـ دستور داده بود تنها کسانی در این غزوه حضور یابند که در احد بودند! همان زخمی‌ها و خسته‌های شکست دیروز.
چرا؟ تا شکست در دل‌ها تثبیت نشود. چون پذیرش شکست بدتر از از خود شکست است.
برگردیم پس از هر شکست، این هدایت را، این پیروزی را حفظ کنیم در دل، برای روز موعود: {وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ}
#عبدالله_ش
https://goo.gl/qhkVkh
t.me/akseMahtab
instagram.com/akseMahtab
امام احمد گفت: «هرگز، پیروزی باطل بر حق هنگامی است که دل‌ها از هدایت به سوی گمراهی متمایل شود، اما دل‌های ما همچنان بر حق ثابت است».
احمد بن حنبل دوران سه خلیفه را در زندان و شکنجه سپری کرد. در پایان دوره‌ی سرکوب معتزله به پایان رسید و پیروزی برگشت، از دل‌ها به روی زمین.
می‌گویم: شکست روی زمین امری طبیعی است. {وتلك الأيام ندوالها بين الناس} ما در تاریخ‌مان روزهای سیاه‌تر هم داشته‌ایم، اما چیزی که باعث شده هر بار برگردیم همین حفظ قلبی حق بوده.
ما شکست خورده‌ایم، بارها، اما با این تفاوت که شکست را به عنوان وضعیت نهایی نپذیرفتیم.
می‌گویم: اگر در خلوت از درد اشک می‌ریزیم، این اشک را به نمایش نگذاریم. ناله‌ی ما دوست را ناامید و دشمن را شاد می‌کند.
می‌گویم: اگر بر حسب طبیعت بشری‌مان اشکی می‌ریزیم ملالی نیست، اما غم را نهادینه نکنیم. به رسمیتش نشناسیم. غم یک لحظه‌ی انسانی گذرا است که باید در همان حد نگهش داشت.
چهره‌ی زخمی یک پیروز
یک چیز درباره‌ی شکست احد جالب است. مسلمانان در آن نبرد شکست خوردند، اما روز احد، روز پیروزی کفار هم نبود. بسیاری از ما نمی‌دانیم که مسلمانان درست پس از شکست احد با وجود زخم‌هایشان به تعقیب مشرکان پرداختند و درست روز بعد از آن در حمراء الاسد پیروز شدند!
هدف اصلی از این غزوه، ناکامل ساختن پیروزی مشرکان و ترساندن آنان و بالا بردن روحیه‌ی مسلمانان بود. مشرکان قصد داشتند با حمله به مدینه کار مسلمانان را یک‌سره کنند، اما با شنیدن خبر حمله‌ی دوباره‌ی مسلمانان به گمان اینکه نیروهای تازه‌نفس مسلمان در حال ضد حمله هستند ترسیده و به سمت مکه گریختند.
جالب است که پیامبر صلی الله علیه وسلم ـ که خود زخمی عمیق بر چهره داشت ـ دستور داده بود تنها کسانی در این غزوه حضور یابند که در احد بودند! همان زخمی‌ها و خسته‌های شکست دیروز.
چرا؟ تا شکست در دل‌ها تثبیت نشود. چون پذیرش شکست بدتر از از خود شکست است.
برگردیم پس از هر شکست، این هدایت را، این پیروزی را حفظ کنیم در دل، برای روز موعود: {وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ}
#عبدالله_ش
https://goo.gl/qhkVkh
t.me/akseMahtab
instagram.com/akseMahtab