ګونګه یې خُله پړ یې پښې او سا یې لنډه شوله
دحوت لسمه کي هم دلته نړۍ کونډه شوله

د خدای په زور موکړه راښکته دغرور له غونډۍ
دخدای په زور یې اراده هم بیرته شنډه شوله

دا چي راتله ښه په عزت او په پر ده کي وله
بیا چي وته بس نو له بده بخت بربنډه شوله

موږ چي یې څومره هرکلی کړی وه دوۍ به ویل
موږ ته له شرم دلته جوړه سمه پلنډه شوله

موږ ته دخدای له لوري شکرغټ نعمت راکړل شو
بل مو هم شکر حوصله هم نوره پڼډه شوله

زَمِیله شکر باسه شکر چي هیواد نه مو تل
د اشغالګرو ډله څه په خوند په منډه شوله

حافظ سیف زَمِیل