یک هفته می‌شه که از نشر تک آهنگ Economies of Scale مخلوق هنرمند محبوبم استیون ویلسون می‌گذره و من نمی‌تونم از دیدنش دست بردارم.
برداشت‌ِ بلند دوربین (بدون کاته به جز آخرش که کاملا هم معنا داره)، کرئوگرافیِ اندازه و کی ویژوالِ کل آلبوم همه و همه کنار هم کاری کردن که ویلسون بازم یه حماسه از زندگیِ پر از ناملایمت و تلخ انسان بسازه.
عاشق نگاه ویلسون به پدیده‌ی زندگی‌ هستم.
همین یه جمله‌ی‌ آخرِ شعر بس که:
All time leaves is me and you

https://www.youtube.com/watch?v=wmtyvKz8ubQ