در کنار ویژگی‌های ظاهری این نقاشی،
افسانه‌های زیادی درباره آن وجود دارد.
ون گوگ این تابلو را در یک بیمارستان روانی در جنوب فرانسه کشید.
بیمارستانی که پس آن که به سرش زد و گوشش 🦻را برید داوطلبانه خود را در آن بستری کرده بود👀

📎البته راجب بریدن گوشش چیزی نگفتم هنوز ولی حتما میگم چون یکم پیچیدس🚶🏻‍♀️

.بسیاری این تابلو را نمود تفکرات ون گوگ درباره فناپذیری خویش می‌دانند🤏

چون درخت سرو آن زمان نمادی رایج از مرگ و سوگواری 🖤بود و خود ون گوگ هم ستاره‌ها را با مفهوم جهان پس از مرگ پیوند داده است.

وی زمانی در یک نامه 📝به برادرش،‌
تئو، اینطور نوشته بود:

^درست همانطور که با قطار به تاراسکان یا روآن می‌رویم، برای
رسیدن به یک ستاره سوار قطار مرگ می‌شویم.^