یسری آدمارو اصلاااا نمیتونم درک کنم
دو سه روز پیش یه دختره رو دیدم که همه کار واسش قبلا انجام میدادم(سه سال دبیرستان مثلا دوست بودیم) میگه وای چقدر دلم برات تنگ شده و فلان
البته این امر نسبتا عادیه هر سری منو میبینه همینو میگه حالا نمیدونم واقعا چرا؟!
[وای اینو یادم نمیره که تا دوسال پیش چقدر بهم پیام میداد تو تمام پیام‌هایی هم که میداد خودشو برتر میدونست و بهم پز میداد، نمیدونم چرا واقعا همچین رفتاری داشت.]
هر سِری هم شمارمو میگیره که مثلا گاهی حال و احوال کنه و فلان، بیخیال من اصلا دلم نمیخواد دیگه حتی ببینمت شاید یه زمانی تورو دوست صمیمیم میدونستم که همه کار برات انجام میدادم، ولی وقتی دیدم فقط و فقط زمانی که کارت گیر بود یا لازم داشتی خانوادتو واسه یسری کارا راضی کنی من اونموقع دوستِ خوبت بودم دیگه فهمیدم نمیشه روت حساب کرد، نمیشه بهت گفت دوست.
کلی تو سال آخر دبیرستان بخاطرش حال و هوای افتضاحی تجربه کردم، کلی تن و بدن منو لرزوند بابت کارای نکرده،کلی بخاطر حرفای نزده بابتش اشک ریختم، البته منکر این نمیشم یه چندجا واسم کارای خوب هم انجام داد ولی در کل همیشه با حضورش بهم تنش وارد میکرد
حتی الان هم که گاهی میبینمش حس بدی میگیرم.
_نمیدونم دقیقا چرا ولی دلم خواست غر بزنم.