برگی از تقویم تاریخ


Kanal geosi va tili: ko‘rsatilmagan, ko‘rsatilmagan
Toifa: ko‘rsatilmagan


Похожие каналы

Kanal geosi va tili
ko‘rsatilmagan, ko‘rsatilmagan
Toifa
ko‘rsatilmagan
Statistika
Postlar filtri


☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۸ تیر زادروز سیمین بهبهانی

( زاده ۲۸ تیر ۱۳۰۶ تهران -- درگذشته ۲۸ امرداد ۱۳۹۳ تهران ) نویسنده و شاعر

سیمین خلیلی معروف به سیمین بهبهانی، نویسنده و غزلسرای معاصر ایرانی و از بنیانگذاران کانون نویسندگان ایران بود. سیمین بهبهانی در طول "زندگی‌اش بیش از ۶۰۰ غزل سرود که در ۲۰ کتاب منتشر شده‌اند. شعرهای سیمین بهبهانی موضوعاتی هم‌چون عشق به وطن، زلزله، انقلاب، جنگ، فقر، تن‌فروشی، آزادی بیان و حقوق برابر برای زنان را در بر می‌گیرند. او به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های بی‌سابقه به «نیمای غزل» معروف است.
نامبرده فرزند عباس خلیلی (شاعر و نویسنده و مدیر روزنامه اقدام) بود. حاج میرزا حسین حاج میرزاخلیل مشهور به میرزا حسین خلیلی تهرانی که از رهبران مشروطه بود، عموی پدر او و علامه ملاعلی رازی خلیلی تهرانی پدربزرگ اوست. پدرش عباس خلیلی (۱۲۷۲ نجف - ۱۳۵۰ تهران) به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌گفت و حدود ۱۱۰۰ بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به عربی ترجمه کرده بود و در ضمن رمان‌های متعددی را هم به رشته تحریر درآورد که همگی به چاپ رسیده اند.
مادر او فخرعظما ارغون (۱۳۱۶ ه. ق - ۱۳۴۵ ه. ش) دختر مرتضی قلی ارغون (مکرم السلطان خلعتبری) از بطن قمر خانم عظمت السلطنه (فرزند میرزا محمد خان امیرتومان و نبیره امیر هدایت الله خان فومنی) بود. فخر عظمی ارغون فارسی و عربی و فقه و اصول را در مکتبخانه خصوصی خواند و با متون نظم و نثر آشنایی کامل داشت و زبان فرانسه را نیز زیر نظر یک مربی سوئیسی آموخت. او همچنین از زنان پیشرو و از شاعران موفق زمان خود بود و در انجمن نسوان وطن‌خواه عضویت داشت و مدتی هم سردبیر روزنامه آینده ایران بود. او همچنین عضو کانون بانوان و حزب دموکرات بود و به عنوان معلم زبان فرانسه در آموزش و پرورش خدمت می‌کرد.
سیمین بهبهانی در سال ۱۳۲۵ با حسن بهبهانی ازدواج کرد و به نام خانوادگی همسر خود شناخته شد. وی از این ازدواج دو پسر با نام‌های علی و حسین، و یک دختر به نام امید دارد. ابوالحسن تهامی نژاد دوبلور و صداپیشهٔ ایرانی، داماد اوست. سیمین بهبهانی در سال ۱۳۴۹ از حسن بهبهانی جدا شد و در همان سال با منوچهر کوشیار که در دوران دانشجویی با او آشنا شده‌بود، ازدواج کرد.
برخی از کتابهایی بانو بهبهانی که منتشر شده است:
سه‌تار شکسته ۱۳۳۰، جای پا (۱۳۳۵/۱۹۵۴)، چلچراغ (۱۳۳۶/۱۹۵۵)، مرمر (۱۳۴۱/۱۹۶۱)، رستاخیز (۱۳۵۲/۱۹۷۱)، خطی ز سرعت و از آتش (۱۳۶۰/۱۹۸۰)، دشت ارژن (۱۳۶۲/۱۹۸۳)، گزینه اشعار (۱۳۶۷)، دربارهٔ هنر و ادبیات (۱۳۶۸)، آن مرد، مرد همراهم (۱۳۶۹)،کاغذین‌جامه (۱۳۷۱/۱۹۹۲)، کولی و نامه و عشق (۱۳۷۳)،عاشق‌تر از همیشه بخوان (۱۳۷۳)،شاعران امروز فرانسه (۱۳۷۳)، با قلب خود چه خریدم؟ (۱۳۷۵/۱۹۹۶)، یک دریچه آزادی (۱۳۷۴/۱۹۹۵)، مجموعه اشعار (۲۰۰۳)، یکی مثلاً این که (۲۰۰۵)، با مادرم هم‌راه ـ زندگی‌نامه خود نوشت(۱۳۹۰)،
شعر زمان ما (۱۳۹۱)، مجموعه اشعار سیمین بهبهانی (۱۳۹۱)
سیمین بهبهانی بانوی غزل ایران در ۸۷ سالگی درگذشت.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘


☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۸ تیر سالروز درگذشت خسرو شکیبایی

( زاده ۷ فروردین ۱۳۲۳ تهران -- درگذشته ۲۸ تیر ۱۳۸۷ تهران) بازیگر تاتر، سینما و تلویزیون

خسرو شکیبایی تحصیلاتش را در رشتهٔ بازیگری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به پایان برد. تا پیش از انقلاب فقط در عرصه تئاتر و دوبله فعالیت میکرد و فعالیت حرفه‌ای در سینما را با بازی در فیلم خط قرمز (مسعود کیمیایی ۱۳۶۱) آغاز کرد. شکیبایی در نزدیک به ۴۰ فیلم سینمایی بازی داشت. بازی در نقش حمید هامون در فیلم هامون ساختهٔ داریوش مهرجویی یکی از ماندگارترین نقش‌هایی است که ایفا کرده‌است.
خسرو شکیبایی در خیابان مولوی تهران به دنیا آمد. در شناسنامه نامش «خسرو» بود ولی خانواده و نزدیکان او را «محمود» صدا می‌کردند. پدر خسرو سرگرد ارتش بود و وقتی او ۱۴ ساله بود از دنیا رفت. او قبل از اینکه وارد عرصه تئاتر شود، در حرفه‌هایی چون خیاطی و کانال‌سازی و آسانسورسازی کار می‌کرد. در ۱۹ سالگی برای اولین بار روی صحنه تئاتر رفت و بعد از مدتی به عباس جوانمرد معرفی و به صورت کاملاً حرفه‌ای بازیگر تئاتر شد. وی فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۴۲ با بازیگری تئاتر آغاز کرد، ۵ سال بعد یعنی در سال ۱۳۴۷ وارد حرفهٔ دوبلوری شد.
شکیبایی نخستین بار در سال ۱۳۵۳ در فیلم کوتاه و ۱۶ میلیمتری «کتیبه» به کارگردانی فریبرز صالح مقابل دوربین رفت. در سال ۱۳۶۱ در حالی که مشغول بازی در نمایش «شب بیست و یکم» بود، مورد توجه مسعود کیمیایی قرار گرفت و با بازی در نقش کوتاهی در فیلم خط قرمز (مسعود کیمیایی ۱۳۶۱) به سینما آمد و تا سال ۱۳۶۸ نقش آفرینی‌هایی کرد. از جمله در فیلمهای دزد و نویسنده، ترن و رابطه خوب ظاهر شد. اما بعد از بازی در فیلم هامون (داریوش مهرجویی ۱۳۶۸) بود که نام خسرو شکیبایی بر سر زبان‌ها افتاد. او برای بازی در همین فیلم از «هشتمین جشنواره فیلم فجر» سیمرغ بلورین دریافت کرد و تحسین منتقدان و مردم را برانگیخت.
برای بازی در فیلم کیمیا (احمدرضا درویش ۱۳۷۳) بار دیگر برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول از سیزدهمین جشنواره فیلم فجر شد. او سومین سیمرغ خود را هم را برای بازی در نقش عادل مشرقی فیلم سالاد فصل (فریدون جیرانی) گرفت. از آخرین افتخارات شکیبایی هم دیپلم افتخار برای فیلم اتوبوس شب (کیومرث پوراحمد) بود. شکیبایی آخرین جایزه‌اش را از ششمین جشن ماهنامه «دنیای تصویر» برای بازی در فیلم «کاغذ بی خط» دریافت کرد.
پس از گذشت نزدیک به ۲۲ سال از اولین حضورش در فیلم حکم کیمیایی (۱۳۸۳) در کنار عزت‌الله انتظامی ایفای نقش کرد.
در ۹ تیرماه ۱۳۸۷ در دومین جشن منتقدان سینمایی، جایزه یکی از برترین بازیگران سی سال سینمای پس از انقلاب را گرفت. او همچنین در بیست و ششمین دوره جشنواره فیلم فجر، بازیگر و گوینده تیزر جشنواره بود.
شکیبایی در سال ۱۳۵۴ یعنی یک سال بعد از اولین حضور خود در فیلم کوتاه «کتیبه»، به دعوت محمدرضا اصلانی در سریال «سمک عیار» ایفای نقش کرد و پس از آن در سریال‌هایی چون لحظه، کوچک جنگلی، مدرس، روزی روزگاری، خانه سبز، کاکتوس، آواز مه، تفنگ سر پر و در کنار هم به ایفای نقش پرداخت.
شکیبایی در چند فیلم تلویزیونی هم حضور یافت. آخرین نقش‌آفرینی این هنرمند در فیلم تلویزیونی پیوند (سعید عالم‌زاده) و آخرین نمایش فیلمش، آشیانه‌ای برای زندگی (حمید طالقانی) بود که به مناسبت روز پدر از تلویزیون پخش شد.
صداپیشگی:
شکیبایی ۵ سال پس از ورود به تئاتر، یعنی در سال ۱۳۴۷ وارد حرفهٔ دوبلوری شد و مدت کوتاهی نیز در زمینه دوبله به فعالیت پرداخت. شاخص‌ترین اثر سینمایی که خسرو شکیبایی در آن صحبت کرد فیلم شعله بود که در آن به جای پیرمرد مسلمان روستا ایفای صدا کرد.
او علاوه بر هنرنمایی در نقش آفرینی سینما و تئاتر و تلویزیون، برخی از سروده‌های فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، سید علی صالحی و محمدرضا عبدالملکیان را به صورت دکلمه اجرا کرده بود.
خسرو شکیبایی در ۶۴ سالگی درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘


☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۸ تیر زادروز منوچهر ستوده

( زاده ۲۸ تیر۱۲۹۲ تهران -- درگذشته ۲۰ فروردین ۱۳۹۵ چالوس) پژوهشگر، ایرانشناس و جغرافیدان.

منوچهر ستوده در دبیرستان البرز درس خواند و در سال ۱۳۱۳ به دانشسرای عالی وارد شد و نزد استادانی مانند محمد مشکوة و علی‌اکبر شهابی ادامه‌ تحصیل داد. نخستین مقاله‌ او در سال ۱۳۱۵ با موضوع «مطالعات تاریخی و جغرافیایی - مسافرت به قلعه‌ الموت» نوشته شد.
نامبرده در سال ۱۳۱۷ لیسانس در رشته‌ ادبیات فارسی گرفت. در همین دوره در اداره‌ فرهنگ گیلان و دبیرستان شرف تهران تدریس میکرد.
او در سال ۱۳۲۹ از رساله دکتری خود با عنوان «قلاع اسماعیلیه در رشته‌کوه‌های البرز» زیر نظر استاد بدیع‌الزمان فروزانفر دفاع کرد.
در سال ۱۳۳۰ بنا به دعوت انجمن «فولبرایت» برای سفر مطالعاتی به آمریکا رفت و در سال ۱۳۳۱ به عضویت جامعه‌ ملی جغرافیای آمریکا درآمد و
سال بعد عضو انجمن ایرانشناسی به ریاست ابراهیم پورداوود شد. ارتقاء به درجه‌ استادیاری و بعد دانشیاری دانشگاه تهران، انتقال به دانشکده‌ ادبیات دانشگاه تهران، عضویت در گروه تاریخ و سرانجام ارتقاء به درجه استادی در سال ۱۳۵۴ نیز از دیگر اتفاقهای زندگی علمی منوچهر ستوده است.
فهرست کتابهای دکتر ستوده ۵۲ عنوان است. تعداد مقالات دکتر ستوده به ۲۸۶ رسیده است. کتابها و مقالات استاد ستوده نشانهٔ دلبستگی ژرف وی به تاریخ و دامنه و پیشینهٔ فرهنگ ایرانی است.

برخی از کتابهای وی عبارتند از :
فرهنگ گیلکی با مقدمهٔ استاد ابراهیم پورداوود
فرهنگ کرمانی
فرهنگ بهدینان با مقدمهٔ ابراهیم پورداوود
حدود العالم من المشرق الی المغرب
دیوان امیر پازواری با همکاری محمد داوودی
مهمان نامه بخارا
جغرافیای اصفهان
فرهنگ سمنانی، سرخه‌ای، لاسگردی، سنگسری، شهمیرزادی
عجایب المخلوقات و غرایب الموجودات
قلاع اسماعیلیه در رشته‌کوه‌های البرز
تاریخ گیلان و دیلمستان
از آستارا تا استارباد در ۱۰ جلد شامل آثار و بناهای تاریخی گیلان و مازندران و گلستان که هر کدام قریب به ۸۰۰ صفحه‌است
فرهنگ نائینی
تاریخ بدخشان
تاریخ بنادر و جزایر خلیج فارس
سفرنامهٔ گیلان ناصرالدین شاه قاجار
جغرافیای تاریخی شمیران

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘




☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۷ تیر سالروز درگذشت رضا سقایی

( زاده ۲۰ فروردین ۱۳۱۸ خرم‌آباد -- درگذشته ۲۷ تیر ۱۳۸۹ تهران ) خواننده موسیقی لری

رضا سقایی در طول زندگی هنری خود همکاری‌های خوبی با علی اکبر شکارچی، مجتبی میرزاده و فرج علیپور داشت. نخستین تصنیف او با زبان لری آن نگاه مست تو نام داشت. ترانه دایه دایه معروف‌ترین اثر او بود. وی در اواخر جنگ ایران و عراق در شهر ازنا بر اثر اصابت ترکش یک بمب مجروح شد و تا پایان عمر به خاطر عوارض آن بیمار بود. از جمله کارهای معروف او «زندگی بی‌چشم تو درد و عذابه» است که بعدها عبدالوهاب شهیدی و علی‌اصغر زند وکیل هم آنرا بازخوانی کردند.
سقایی بعد از ۱۳۴۴ بسیار معروف و به خواننده‌ای شناخته شده تبدیل شد و تا ۱۳۵۷ خوانندگی را ادامه داد. اما بعد از انقلاب تقریباً خواندن را کنار گذاشت. در زمان جنگ که در بمباران شهر ازنا مجروح شد، تارهای صوتی‌اش آسیب دید. وی چند سال قبل سکته مغزی کرد و عمدتاً خواهرش از وی نگهداری می‌کرد و او در تمام عمرش ازدواج نکرد و مجرد زیست.
ترانهٔ موتورچی (دایه دایه) که سالها پیش با تنظیم مجتبی میرزاده و با صدای سقایی اجرا شده بود در سال ۱۳۸۶ در میان​ ترانه‌های فاخر و ماندگار ۱۰۰ سال اخیر موسیقی ایران به ثبت رسید.
تا پیش از انقلاب، کاست‌هایی معمولاً بدون نامِ آلبوم به صورت غیررسمی و توسط استودیوهای وقت تهران از وی پخش می‌شد ولی پس از انقلاب به اهتمام اهالی موسیقی لرستان و به‌ویژه شرکت‌های آوای سپهر و نوای زاگرس سه آلبوم قدم‌خیر، تفنگ و موتورچی از وی انتشار یافت. در سال ۱۳۹۵ نیز تعداد هفت ترانه از ترانه‌های تمرینی و بدون کلام رضا سقایی با تلاش امین عباسیان و جمعی از نوازندگان شهرستان خرم‌آباد زیر آهنگ رفته و در قالب آلبومی با عنوان دنگ دیر به علاقه‌مندان عرضه شد.
رضا سقایی در ۷۱ سالگی درگذشت. پیکر وی در تاریخ ۳۱ تیر ۱۳۸۹ در تهران تشییع و به شهر زادگاهش خرم‌آباد منتقل شد، در این مراسم تعدادی از هنرمندان و اهالی لرستان و دوستداران این هنرمند شرکت داشتند.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘


☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۷ تیر سالروز درگذشت حسینعلی ملاح

( زاده سال ۱۳۰۰ بندرگز -- درگذشتهٔ ۲۷ تیر ۱۳۷۱ ) موسیقیدان

حسینعلی ملاح نقاش، موسیقیدان، آموزگار موسیقی و از بزرگ‌ترین مؤلفان و پژوهشگران عرصهٔ موسیقی به‌ویژه موسیقی سنتی ایران بود.
نامبرده یکی از فرزندان خدیجه افضل وزیری و نوه دختری بی‌بی‌خانم استرآبادی بنیانگذار اولین دبستان دخترانه و یکی از نخستین پیشگامان حقوق زنان ایران بود. پدر وی آقابزرگ ملاح از طوایف اصیل منطقه بندرگز از توابع استرآباد و از کارمندان عالیرتبه وزارت کشور بود. ملاح نیز از کودکی به فراگیری موسیقی علاقه ای خاص داشت.
پدر و مادر وی که می‌دیدند فرزندشان چنین علاقه ای به موسیقی دارد،
در چهارده سالگی برای او ویلونی تهیه کردند. ملاح ابتدا نزد معلم نقاشی خود که از موسیقی هم بهره ای داشت تمرین را آغاز کرد ولی چندی بعد نزد استادانی چون: ابوالحسن صبا، حسین یاحقی و کلنل وزیری رفته و به فراگیری علم موسیقی مشغول شد.
زمانی که استاد کلنل وزیری به ریاست مدرسه عالی موسیقی منصوب شد، ملاح به این مدرسه رفت و ثبت نام کرد. در این هنگام که مدت هشت سال از نواختن و آشنایی وی با تار و سه تار و ویلون می‌گذشت، ابتدا نزد فروتن راد، تمرین و فراگیری ویلون، سپس هارمونی را نزد استاد روح‌اله خالقی آموخت و سرانجام از مدرسه عالی موسیقی کشور، موفق به دریافت دیپلم موسیقی شد. نامبرده هنرمندی با استعداد بود و ضمن تحصیل در موسیقی، از دانشکده کشاورزی در رشته کشاورزی فارغ‌التحصیل شد.
او خدمات شایانی به موسیقی کشور داشت و آثار زیادی از خود به جای نهاد که در مجلات و روزنامه‌ها تحریر کرده و شرحی بر رساله موسیقی جامی، رساله موسیقی بهجت الروح، حافظ و موسیقی، تاریخ موسیقی ایران (جلد دوم)، سرگذشت کلنل وزیری، مشت زن، مونا و انا و دو اثر دیگر، انجمن دوستی و تفریح و چهار دختران فضل فروش و چهار نمایشنامه دیگر، زنده باد زندگی، فرهنگ سازها، ملکه ویکتوریا، و این اواخر، اثری بدیع و راهگشایی بزرگ به نام " پیوند موسیقی و شعر " که چاپ و منتشر گردید.
حسینعلی ملاح، علاوه بر موسیقی، با هنر نقاشی نیز آشنایی داست و آثاری از خود به جای نهاد که تصویرهای جالب و استثنایی کلنل وزیری و کمال الملک از آن جمله اند. با تمام این ویژگی‌ها، حسینعلی ملاح مردی است متواضع و خوش‌برخورد و مهماندوست بود و همیشه درِ خانه‌اش به روی اهل موسیقی و علم و ادب باز بود و هر کمکی از وی به هنرآموزان موسیقی برمی‌آمد دریغ نمی‌ورزید. بخشی از دستنوشته‌های او توسط جواد مهدویان در کتاب نخستین فرهنگستان به روایت اسناد به چاپ رسید است.
ملاح آهنگ‌های زیبا و جالبی ساخت که از آثار خوب و باارزش موسیقی اصیل ایرانی است. وی علاوه بر نوازندگی با ویلون که ساز تخصصی‌اش بود با نواختن تار و سه تار نیز آشنایی داشت و این سازها را نیکو می‌نواخت...
ملاح در ۹۱ سالگی درگذشت.

آثار :
تألیفات
شرح زندگی غلامحسین درویش
پیوند موسیقی و کلام
تاریخ موسیقی ایران
تاریخ موسیقی نظامی
حافظ و موسیقی
منوچهری دامغانی و موسیقی
فرهنگ سازها
شرح کامل صد غزل از حافظ
و مقالات بسیار در مجلات مختلف و دانش‌نامهٔ ایرانیکا
ترجمه‌ها :
زنده باد زندگی
دختران فضل‌فروش
مونا و انا
آثار صوتی
رقص ژاله
رؤیای هستی

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘


☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۷ تیر سالروز پذیرش قطعنامه ۵۹۸ از سوی ایران

قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت یکی از قطعنامه‌های شورای امنیت است که در ۲۹ تیر ۱۳۶۶، برای پایان دادن به جنگ ایران و عراق صادر شد. این قطعنامه از نظر کمی و تعداد واژه‌های به کار گرفته شده مفصل‌ترین و از نظر محتوا اساسی‌ترین و از نظر ضمانت اجرایی قوی‌ترین قطعنامه شورای امنیت در مورد این جنگ بوده‌است. این قطعنامه بلافاصله از سوی عراق پذیرفته شد، ولی بعد از گذشت یک‌سال و هفت روز از تاریخ صدور آن (و به فاصله پانزده روز بعد از سقوط هواپیمای مسافری پرواز IR655 به دست آمریکا) در ۲۷ تیر ۱۳۶۷ از سوی ایران پذیرفته شد و سید روح‌اله خمینی (رهبر وقت ایران) در ۲۹ تیر ۱۳۶۷ پیامی دربارهٔ پذیرش قطعنامه منتشر کرد که به «نوشیدن جام زهر» معروف شد. پذیرش
این قطعنامه هرچند به معنای پذیرش آتش‌بس از سوی ایران بود، ولی عراق به حملات خود ادامه داد و مجدداً داخل خاک ایران شد تا نقاط مهمی از جمله خرمشهر را به دست بیاورد تا با وضع بهتری در مذاکرات حضور داشته باشد، اما موفقیتی بدست نیاورد و نهایتاً جنگ در ۲۹ مرداد ۱۳۶۷ پایان یافت.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘




@AxNegarBot dan repost
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۶ تیر زادروز حسین عمومی

( زاده ۲۶ تیر ۱۳۲۳ اصفهان) آهنگساز، نوازنده برجسته ساز نی، پژوهشگر و مدرس موسیقی ایرانی و دکترای معماری

حسین عمومی در سال ۱۳۲۳ به دنیا آمد. ابتدا نزد پدرش درس‌هایی از ردیف موسیقی سنتی را فراگرفت و سپس مسحور نوازندگی استاد حسن کسائی شد و در سن چهارده سالگی شروع به نواختن نی کرد. در سال ۱۳۴۷ به کلاس آن استاد شتافت. همزمان نیز نزد استاد محمود کریمی به آموختن ردیف آوازی مشغول شد. با کسب مهارت بالا در نواختن ساز نی و همچنین آواز به اجرا و ضبط برنامه‌هایی برای رادیو و تلویزیون ایران پرداخت. وی در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی، هنرستان موسیقی و دانشکده هنرهای زیبا به آموزش مشغول شد. در سال ۱۳۶۳ وطن را ترک کرد و فعالیت‌های هنری‌اش را در سراسر اروپا و ایالات متحده آمریکا پی گرفت. در فرانسه و به دعوت مرکز مطالعات موسیقی شرقی انستیتوی موسیقی‌شناسی پاریس، سوربن به تدریس موسیقی ایرانی در آن مرکز مشغول شد. وی همچنین در دانشگاه یو سی ال ای و نیز دانشگاه واشنگتن در سیاتل به تدریس موسیقی ایرانی پرداخت.
حسین عمومی دانش‌آموخته معماری از دانشگاه شهید بهشتی بود و دارای دکترای معماری از دانشگاه فلورانس. وی به عنوان پروفسور (مسیح پروفسور) در دانشکدهٔ موسیقی دانشگاه کالیفرنیا، ارواین به تدریس موسیقی ایرانی می‌پردازد.
آلبوم‌ها
آلبوم تکنوازی نی (۱۳۷۲)
آلبوم The Song of Nay، جلد اول تکنوازی همراه با مجید خلج و جلد دوم به همراه آواز سیما بینا، مجید درخشانی و مجید خلج
DE BEAUX LENDEMAINS
آلبوم شرح عشق (اصفهان) به همراه آواز پریسا و تنبک و دف پژمان حدادی
آلبوم شرح عشق (نوا) به همراه آواز پریسا و تنبک و دف پژمان حدادی
آلبوم سرمست به‌همراه مجید خلج
آلبوم چهارگاه ـ بیات ترک (۱۳۸۰) به‌همراه حسین علیزاده و محمد قوی‌حلم
آلبوم نی هزار آوای عشق (۱۳۸۰) به‌همراه مجید خلج
آلبوم آتش عشق (۱۳۸۹) به‌همراه کیا طبسیان و ضیا طبسیان
آلبوم آثاری از استاد ابوالحسن صبا (۱۳۸۹)

حسین عمومی و مکتب اصفهان:
حسین عمومی خود را مدیون مکتب اصفهان می‌داند و اصولاً شیوه نی‌نوازی به طوری که نی بین دندان‌ها قرار می‌گیرد و صدا در درون دهان تولید می‌شود را متعلق به مکتب اصفهان می‌داند. چرا که تمامی نوازندگان برجسته این ساز از ابتدایی‌ترین آنها یعنی نایب اسداله نی‌زن اصفهانی و سپس استاد حسن کسائی و شاگردانش نظیر حسین عمومی، همگی اصفهانی بوده‌اند.

ابتکارات و نوآوری‌ها:
حسین عمومی با ایجاد حلقه‌ای برنجی روی نی و چرخاندن آن هنگام نوازندگی قابلیت ایجاد چند ربع پرده را در نی بوجود آورده‌ و بدین ترتیب قابلیت این ساز را وسعت بخشیده‌است. وی همچنین با ایجاد طوقه‌ای در دور پوست تنبک و قرار دادن دسته‌ای در پشت آن امکان کوک کردن این ساز ضربی و همچنین تغییر کوک در هنگام نواختن را برای نوازنده ایجاد کرده‌ است. وی همچنین مشغول تجربیاتی در زمینه کوک کردن ساز دف می‌باشد. نوازندگانی نظیر مجید خلج، پژمان حدادی، ضیا طبسیان و غیره از تنبک کوکی در نواخته‌هایشان استفاده کرده‌اند که این کار باعث گفتگویی راحت تر میان ساز همراه تنبک و خود تنبک می‌شود.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘


@AxNegarBot dan repost
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۶ تیر سالروز درگذشت مجتبی میرزاده

( زاده سال ۱۳۲۴ کرمانشاه -- درگذشته ۲۶ تیر ۱۳۸۴ تهران ) آهنگساز کلاسیک، سنتی و پاپ و نوازنده ویلون ، کمانچه و سه تار

مجتبی میرزاده به سبب شغل پدرش که کارمند دولت بود، به مدت چند سال به ایلام رفتند و زمانی که ۱۴ سال داشت به کرمانشاه بازگشتند و پدرش به اصرار یکی از آشنایان که علاقهٔ مجتبی را به ویلون دیده بود برای او یک ویلون خرید. او پیش از آن مدتی با سنتور برادر بزرگتر تمرین موسیقی کرده بود. پس از خریدن ویلون، چون معلمی برای یادگیری نیافت، خود با استفاده از آهنگ‌های آن زمان رادیو شروع به تمرین ویلون کرد.
سه سال بعد در مسابقات اردوی رامسر شرکت جست و رتبه اول را در رشته نوازندگی ویلون کسب کرد (مقام دوم را محمد یاحقی فرزند حسین یاحقی کسب کرد). سه سال بعدی نیز به ترتیب رتبهٔ دوم سنتور، نقاشی و آبرنگ و تار را در اردوهای رامسر احراز داشت.
در سال ۱۳۳۹ همکاری خود را با رادیو کرمانشاه آغاز کرد و در این مدت آثاری ماندگار در موسیقی کردی با همکاری و سرپرستی وی خلق شد.
در سال ۱۳۴۶ به تهران آمد و در سال ۱۳۴۷ همکاری خود را با ارکسترهای باربد، نکیسا و فارابی به عنوان نوازنده ویلون آغاز کرد.
ساز تخصصی او، ویلون و کمانچه بود و با سه تار و سنتور آشنایی کامل داشت.
در کارنامه او، تعداد زیادی آثار موسیقی سنتی، فولکلور و پاپ همراه با بیش از ۴۰ موسیقی فیلم به چشم می‌خورد. وی در ۶۰ سالگی درگذشت.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘


حسن نیکبخت dan repost
sticker.webp
33.0Kb


@AxNegarBot dan repost
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۵ تیر زادروز کورس سرهنگ زاده

( زاده ۲۵ تیر ۱۳۱۶ سیرجان ) خواننده

کورس سرهنگ زاده در پاریز سیرجان به دنیا آمد. والدین و جد او اهل شهرستان بم بودند. وی در حال حاضر در کرج زندگی می‌کند. تحصیلات ابتدایی خود را در سیرجان و بم به پایان برد و برای ادامه تحصیل به کرمان رفت. دبیرستان را در کرمان شروع کرد و زمانی که به تهران رفت، در تهران به اتمام رسانید.
فعالیت‌های اداری و شغلی :
در تهران، وارد کار مطبوعات شد و با مجله کیهان بچه‌ها همکاری داشت. پس از هشت سال، وارد کار دولتی شد و در اداره آمار عمومی مشغول انجام وظیفه شد و مدتی نیز مدیر کل تدارکات سازمان نقشه‌برداری کشور بود. او در کابینه شاپور بختیار به سمت معاون وزارت پست و تلفن و تلگراف معرفی شد.
فعالیت خوانندگی :
نامبرده به مدت ۱۳ سال با حبیب‌اله بدیعی همکاری کرد و اشعاری از برخی از ترانه‌سرایان آن دوران مانند معینی کرمانشاهی، تورج نگهبان و ایرج نیری را اجرا کرد. علاوه بر بدیعی، آهنگ‌هایی از مجید وفادار و منوچهر لشکری را نیز اجرا کرده است. او جزء خوانندگانی است که در سال ۱۳۸۸ پخش صدایشان از رادیوی دولتی ایران ممنوع اعلام شد؛ اما در پاییز ۱۳۹۲ یکی از آهنگ‌های وی به عنوان تیتراژ پایانی برنامه رادیو هفت پخش و نام وی در تیتراژ ذکر گردید. در آخرین بخش برنامه ۸ اسفند ۱۳۹۲ از رادیو هفت بار دیگر آهنگی از او به نام ای کاروان که توسط بامداد فلاحتی بازخوانی شده بود نیز پخش شد.

آثار :
رفته بود
باد صبا
زهره
من شمع شبم
زنگ کاروان برای فیلم لیلی و مجنون
به سوی تو
آسمون
شبگرد

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘


@AxNegarBot dan repost
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۵ تیر زادروز داوود رشیدی

( زاده ۲۵ تیر ۱۳۱۲ بابل -- درگذشته ۵ شهریور ۱۳۹۵ تهران) بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون

داوود رشیدی حائری را بیشتر با نقش‌هایی مانند «آقا حسینی» در فیلم کندو، «مفتش شش‌انگشتی» در سریال هزاردستان و بازی تأثیرگذارش در فیلم فرار از تله جلال مقدم می شناسند. داوود رشیدی همراهِ جمشید مشایخی، علی نصیریان، عزت‌الله انتظامی و محمدعلی کشاورز پنج چهرهٔ برجسته‌ای بودند که در دههٔ چهل از تئاتر پا به عرصهٔ سینما گذاشتند. وی به ‌خاطر فعالیت‌هایش نشان درجه یک فرهنگ و هنر را دریافت کرد.
احترام برومند، مجری برنامه‌های کودک در تلویزیون همسر اوست و لیلی رشیدی دختر این دو از بازیگران تلویزیون ایران است.
نامبرده تحصیلات متوسطه را (به دلیل فعالیت‌های دیپلماتیک پدرش) در ترکیه و پاریس به پایان رساند و تحصیلات دانشگاهی را در ژنو ادامه داد. وی فارغ‌التحصیل کنسرواترا ژنو در رشته کارگردانی و بازیگری تئاتر و همچنین لیسانس علوم سیاسی از دانشگاه ژنو بود.
او اولین بار، زمانی که هفت ساله بود توسط دختر عمه‌اش دکتر طوسی حائری به عبدالحسین نوشین برای بازی در نمایشِ مردم معرفی شد. در سال ۱۳۴۳ پس از اتمام تحصیلات در ژنو به تهران آمد و در اداره تئاتر آن زمان وابسته به وزارت فرهنگ و هنر استخدام شد، سپس گروهِ تئاترِ امروز را پایه‌گذاری کرد که بازیگرانی چون پرویز فنی‌زاده، داریوش فرهنگ، مهدی هاشمی، فهیمه راستکار، سیاوش طهمورث، مرضیه برومند و سوسن تسلیمی به عضویت در این گروه درآمدند.
رشیدی از سال ۱۳۵۰ با فیلم سینمایی «فرار از تله» وارد عرصه بازیگری سینما شد که جایگاهش را به عنوان یکی از بهترین بازیگران نقش مکمل تثبیت کرد. او علاوه بر بازیگری چندین تله تئاتر از جمله کارهایی از غلامحسین ساعدی را کارگردانی کرد و چند نمایشنامه خارجی را نیز به فارسی برگرداند. او علاوه بر بازیگری و کارگردانی در سینما، تلویزیون و تئاتر به تهیه‌کنندگی سینما نیز روی آورد.
در سال ۱۳۵۲ از اداره تئاتر به تلویزیون ملی ایران رفت و در سمَت مدیریت گروهِ نمایش‌ها و سرگرمی‌های آن سازمان (شامل: سریال‌ها، مسابقات، تئاترهای تلویزیونی) مشغول به کار شد.
کندو فیلم دیگری بود که رشیدی در نقش «آقا حسینی» با بهروز وثوقی در سال ۱۳۵۴ بازی کرد و اوج بازیگری او در سینمای پیش از انقلاب بشمار می‌رود. وی «کندو» را از موفق‌ترین فیلم‌هایش دانسته و گفته بود که حتی الان بچه‌های نوجوان هم به من «آقا حسینی» می‌گویند.
با تحولات پس از انقلاب او را در سال ۱۳۵۸ از تلویزیون اخراج کردند. او دربارهٔ سال‌های نخست پس از انقلاب گفته بود: «سال ۵۸ خواستند از تلویزیون تقاضای بازنشستگی کنم، همین کار را کردم اول با تقاضای بازنشستگی موافقت شد و بعد اخراجم کردند تا حقوق نگیرم. بچه‌های جوان در گروه پاک‌سازی بودند، آمدند و گفتند ما شما را پاک‌سازی نمی‌کنیم، اخراج می‌کنیم تا جای دیگر بتوانید کار کنید. من هم خداحافظی کردم و رفتم.»
با این وجود سال‌های نخستین پس از انقلاب ، پرکارترین دوره فعالیت بازیگری او است. او در چهار-پنج سال اول انقلاب در نزدیک به ۲۰ فیلم بازی کرد. شیلات، خانه عنکبوت، کمال‌الملک و گلهای داوودی از مشهورترین این فیلم‌ها بودند. در سال ۱۳۶۳ و پس از بازی در دو فیلم کیومرث پوراحمد ناگهان فعالیت سینمایی رشیدی قطع شد و نزدیک به ۱۰ سال متوقف ماند. با این حال او همچنان در اواسط دهه شصت و اوایل دهه هفتاد در حالیکه اجازه فعالیت در سینما را نداشت، حضور پررنگی در سریال‌های تلویزیونی ایران داشت که رسانه به‌مراتب پرمخاطب‌تری از سینما بود. سریال‌هایی چون گرگ‌ها و عطر گل یاس و تله‌تئاتر یکی از این روزها (در نقش رئیس‌جمهور ایندولند) تماشاگران زیادی داشت. اما مشهورترین نقشی که از او از آن سال‌ها در خاطره مردم مانده است، مفتش شش انگشتی سریال هزاردستان، به کارگردانی علی حاتمی بود. آوای فاخته، گل پامچال، تنهاترین سردار، ولایت عشق، مختارنامه و کلاه پهلوی از دیگر کارهای تلویزیونی مشهور او در سالهای گذشته بوده است.
در سال ۱۳۷۰ او پیروزی شیکاگو را در تئاتر شهر تهران به روی صحنه برد که به پرفروش‌ترین تئاتر ایران پس از انقلاب تبدیل شد. در سال ۱۳۹۱ نشان درجه یک فرهنگ و هنر ایران از سوی ریاست جمهوری ایران به وی اعطا شد.
رشیدی در سالهای پایانی زندگی دچارِ آلزایمر شده بود. و در ۸۳ سالگی درگذشت.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘


حسن نیکبخت dan repost
sticker.webp
33.0Kb


@AxNegarBot dan repost
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۴ تیر زادروز عطااله صفرپور

( متولد ۲۴ تیر ماه سال ۱۳۲۴ گرگان) بازیگر، نویسنده و کارگردان تئاتر

صفرپور در محله دربنو گرگان به دنیا آمد و از سال ۱۳۳۲ با اجرای نمایش سرباز عیالوار وارد عرصه بازیگری تئاتر شد که این روند تا به امروز نیز ادامه دارد و حاصل آن اجرای بیش از ۵۰ نمایش تئاتر حرفه‌ای بوده‌ است. گرایش اصلی وی در تئاتر، نمایش سنتی (روحوضی) بوده آنچنان که می توان از او به عنوان یکی از برجسته‌ترین سیاه بازان ایران در سالهای اخیر نام برد.
وی از سال ۱۳۴۶ به عنوان بازیگر وارد رادیو گرگان شد و سپس به عنوان نویسنده و کارگردان نیز فعالیت کرد. همچنین همکاری‌هایی با رادیو تهران، رادیو جوان، و رادیو فرهنگ داشته‌است از دیگر فعالیت‌های وی می‌توان به ساخت بیش از ۵۰ میان پرده تلویزیونی آموزشی ترویجی کشاورزی و بیش از ۳۰ میان پرده اجتماعی و ساخت دو فیلم بلند تلویزیونی اشاره کرد.

بازیگری در فیلم :
ابر و آفتاب - ۱۳۷۵- محمود کلاری
دختری به نام تندر
سریال تلویزیونی رسم عاشقی و شمشادخان
سریال پایتخت ۴

حضوردرجشنواره‌ها :
شرکت در اولین، سومین، پنجمین، ششمین و هفتمین جشنواره نمایشهای سنتی آیینی مذهبی و دریافت دیپلم افتخار و تندیس در جشنواره‌های ذکر شده.
شرکت در هفتمین جشنواره سراسری تئاتر فجر و انتخاب از سوی هیئت داوران به عنوان بازیگر دوم.
شرکت در دهمین جشنواره تئاتر فجر در بخش جشنواره جشنواره‌ها و دریافت دیپلم افتخار بهترین بازیگر
شرکت در پنجمین و ششمین جشنواره هنری ادبی روستا و دریافت دیپلم افتخار.
تجلیل از نامبرده در سیزدهمین جشنواره بین‌المللی نمایش‌های آیینی و سنتی به عنوان یکی از چهره‌های ماندگار این‌گونه نمایش ها.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘


@AxNegarBot dan repost
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۴ تیر سالروز درگذشت مهدی حمیدی شیرازی

( زاده ۱۴ اردیبهشت ۱۲۹۳ شیراز -- درگذشته ۲۴ تیر ۱۳۶۵ تهران ) ادیب، شاعر، مترجم و منتقد

حمیدی شیرازی فرزند محمدحسن ثقةالاسلام از بازرگانان معروف شیراز بود که در دوره‌های اول مجلس شورای ملی، از شیراز به نمایندگی انتخاب شده بود. مادرش بانو سکینه آغازی ارسنجانی از زنان دانشمند و تربیت‌شده و اصیل بود که خود شاعری سخن‌سنج به شمار می‌رفت.
بیش از دو سال و نیم نداشت که پدرش درگذشت و تربیت او به مادرش محول شد. تحصیلات ابتدایی را در مدرسه شعاعیه و دوره متوسطه را در دبیرستان سلطانی شیراز به پایان برد و در سال ۱۳۱۳ برای ادامه تحصیل عازم تهران شد و به دانشسرای عالی رفت. در سال ۱۳۱۶ در رشته ادبیات فارسی با رتبه اول به اخذ لیسانس نائل آمد و شعرسرایی را از حدود سال ۱۳۱۳ شروع کرد.
نامبرده پس از اخذ لیسانس، کارمند اداره فرهنگ شد و برای انجام خدمت سربازی به تهران مراجعت کرد و وارد دانشکده افسری شد و یک سال بعد با درجه ستوان دومی برای خدمت افسری به شیراز برگشت. در سال ۱۳۲۵ از دانشگاه تهران در رشته زبان و ادبیات فارسی دکترا گرفت و سپس در دانشکده الهیات به تدریس مشغول شد و سالها در دانشگاه تهران به تدریس زبان و ادبیات فارسی مشغول بود.
در دهه اول حیات شاعرانه حمیدی در عوالم عاطفی و رویاهای ایام جوانی گذشت بنابراین موضوع شعرش عموماً عشق و غزل بود. در سه مجموعه پرشور و عاطفی وی یعنی شکوفه ها، پس از یک سال و اشک معشوق تمایل روشنی به سبک خراسانی نشان داد. اولین مجموعه شعرش را در سال ۱۳۲۱ با عنوان «از یاد رفته» منتشر کرد که تماماً در قالب غزل بود.
حمیدی شاعری بود که در جبهه مخالف نیمایوشیج و نوگرایان ایستاد و در پایان سال ۱۳۲۱ دومین دفتر شعرش را به نام «عصیان» به دست چاپ سپرد.
حمیدی در سال ۱۳۲۴ قصیده «مصاحبه با نیما پیشوای نوپردازان» را منتشر کرده بود که در جبهه شعرای کلاسیک و مخالفان نیمایوشیج او را در صف اول قرار داد. او بعد از شهریور ۱۳۲۰ با قصاید حماسی‌وار پیرامون شرایط نابسامان سیاسی و اجتماعی ایران و در حمله به اشغالگران بیگانه و جدایی‌خواهان آذربایجان، مورد توجه خاص و عام واقع شد و به او لقب «شاعر ملی» داده بودند.
پس از سال ۱۳۲۴ تدریجاً گرایشی به مضامین اجتماعی و وطنی و تاریخی پیدا کرد. از دفترهای شعر این دوره از کار و شاعری حمیدی، مجموعه سالهای سیاه بیشتر حاوی اشعار وطنی، سیاسی و انتقادی و طلسم شکسته شامل اشعار وی که در شیوه‌های نو است .
زمزمه بهشت مراحل برتری از پختگی شعر وی را نشان می‌دهد و او را از استادان شعر در روزگار خود معرفی می‌کند.
شعر معروف "شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد" سروده این شاعر است و عباس مهرپویا آن را به زیبایی خوانده است.
حمیدی در ۷۲ سالگی درگذشت و در حافظیه شیراز به خاک سپرده شد.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘


حسن نیکبخت dan repost
sticker.webp
32.6Kb


@AxNegarBot dan repost
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۳ تیر سالروز درگذشت جمشید ارجمند

( زاده ۲۴ دی ۱۳۱۸ تهران -- درگذشته ۲۳ تیر ۱۳۹۵ تهران) روزنامه‌نگار، ویراستار، مولف و مترجم و منتقد سینما

جمشید ارجمند نصر در ۱۲ سالگی و در آغاز دهه سی و همزمان با دولت محمد مصدق عضو حزب پان ایرانیست شد. بعد از کودتای ۲۸ مرداد به فعالیت‌های فرهنگی و روزنامه‌نگاری روی‌آورد و در تابستان ۱۳۳۳ کار در مجله فردوسی زیر نظر ناصر نیرمحمدی را آغاز کرد.
در همین سال چاپ چند شعر نو در مجله فردوسی و راهنمایی‌های اسماعیل شاهرودی و نصرت رحمانی او را با ادبیات نوین فارسی آشنا کرد.
مرگ مادرش در ۱۳۳۷ طی حادثه‌ای در جلوی چشمانش و مرگ پدر در دو سال بعد زندگی مشقت‌باری را به او تحمیل کرد اما وی توانست با سخت‌کوشی بر مشکلات فایق آید و به دانشگاه برود و هم‌زمان در مجلهٔ فردوسی به مدیریت نعمت‌الله جهانبانویی و ستارهٔ سینما به سردبیری پرویز نوری به کار ترجمه و انتشار مقاله‌های سینمایی بپردازد.
در ۱۳۴۰ به دلیل فعالیت‌های سیاسی در چارچوب جبهه ملی دو بار دستگیر و زندانی شد و بعد از آزادی در سال ۱۳۴۱ در تظاهرات دانشجویی مورد ضرب و جرح شدیدی قرار گرفت.
سال ۱۳۴۳ از دانشکدهٔ حقوق فارغ‌التحصیل و بلافاصله تحصیل فوق‌لیسانس مدیریت اداری را آغاز کرد که ناتمام ماند.
در همین سال در مؤسسهٔ تحقیقات اقتصادی با سمت محقق استخدام شد که امکان تحقیق و سفر به مناطق مختلف ایران و انتشار پژوهش‌هایش در فصلنامه تحقیقات اقتصادی را برایش فراهم آورد.
در سال ۱۳۴۵ مجمع منتقدان فیلم را بنیانگذاری کرد و در همین سال به عنوان عضو هیئت داوران منتقدان سینمایی در جشنوارهٔ فیلم کودک و نوجوان انتخاب شد.
در ۱۳۴۸ به فرانسه رفت تا مطالعات تخصصی در دورهٔ دکترای سیکل سوم دانشگاه اکس-مارسی، رشته اقتصاد و تبلیغات جهانگردی را پی بگیرد. در همین سال ترجمه نخستین کتابش را به پایان برد و با بازگشت به کشور در سال بعد، فعالیت‌های گسترده و مداوم ترجمه و تألیف را پی‌ گرفت.
بعد از انقلاب در بهمن ۱۳۵۷ در چند روزنامه و مجله سرگرم کار شد که در نهایت به سمت ترجمه و تالیف کتاب و ویراستاری برای برخی ناشران شناخته شده از جمله نشر فرزان روز روی آورد.
در کارنامه کاری او بیش از صد کتاب ویراستاری به چشم می‌آید. همچنین در حوزه تالیف کتاب‌های فیلم ساختن، درباره سینما،گربه روی شیروانی داغ و ۲۱ فیلم قصه‌ دیگر از مهمترین آنهاست.
در حوزه ترجمه نیز می‌توان به آثاری چون جامعه شناسی رادیو و تلویزیون (جان کازنو،انتشارات سروش)، آیین هندو و عرفان اسلامی (داریوش شایگان، نشر فرزان روز)، ایرانیان ، یونانیان و رومیان ژوزف ویسهوفر اشاره کرد.
جمشید ارجمند در ۷۷ سالگی درگذشت.
برای او ارجنامه‌ای هم به پاس ۴۵ سال نوشتن درباره سینما به کوشش زاون قوکاسیان و حسین رسول اف منتشر شد.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘


@AxNegarBot dan repost
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۳ تیر زادروز محمودی خوانساری

( زادهٔ ۲۳ تیر ۱۳۱۲ خوانسار – درگذشتهٔ ۲ ارديبهشت ۱۳۶۶ تهران) خواننده موسیقی سنتی

محمود محمودی خوانساری در آواز از سبکی مخصوص‌ به ‌خود برخوردار بود. او ضرب می‌نواخت و به سه‌تار علاقه‌ و آشنایی داشت. مطالعات مستمرش در شعر و موضوع تلفیق شعر و هنر آواز تأثیر زیادی بر آثارش گذاشت.
او در محله «رئیسان» خوانسار در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد. پدرش جمال‌الدین موسوی محمودی از نوادگان ابوالقاسم خوانساری (میرکبیر) از روحانیون نامدار خوانسار بود و تسلط نسبی محمودی خوانساری بر زبان عربی و تعلیمات دینی را می‌توان حاصل ۱۳ سال زندگی در کنار پدرش دانست.
نامبرده پس از فوت پدر در سال ۱۳۲۶ به همراه دایی‌اش به تهران آمد و در دبیرستان ادیب به تحصیل ادامه داد. هرچند در همان سالها در تهران برای امرار معاش مجبور به کار بود، اما از آواز خواندن غافل نشد. چند سال بعد با هنرمندانی چون ناصر مسعودی و قاسم جبلی آشنا شد. دوستی با ناصر مسعودی باعث آشنایی و ورود او به محافل هنری زمان شد و این امکان برای او به وجود آمد تا برای اولین بار برای پخش صدایش به رادیوی نیروی هوایی برود. در سال ۱۳۳۵ پس از اتمام دوره سربازی، در محفلی با ابوالحسن صبا آشنا شد و به پیشنهاد او به یادگیری ردیف موسیقی ایرانی اقدام کرد. آشنایی او با ابوالحسن صبا در سال ۱۳۳۵ آغاز کار هنری محمودی خوانساری بود که تا پایان عمرش ادامه یافت.
پس از فوت صبا در سال ۱۳۳۷ تهران را ترک کرد و به شیراز رفت و در آنجا با رادیو شیراز به همکاری پرداخت. او علاوه بر اجرای برنامه، سرپرستی موسیقی اصیل این رادیو را نیز به عهده داشت. این برنامه‌های هنری با اقبال مردم شیراز روبرو شد و به سرعت به چهره‌ای شناخته‌شده تبدیل شد.
خوانساری در سال ۱۳۳۹ به تهران بازگشت و به دعوت داوود پیرنیا، بنیانگذار برنامه گلها، در استودیو گلها شروع به فعالیت کرد و اولین کار هنری خود را در برنامه برگ سبز شماره ۵۶ ضبط کرد. خوانساری از سال ۱۳۴۹ در برنامه نوائی از موسیقی ملی که با سرپرستی اسداله ملک و همکاری دکتر منوچهر جهانبگلو تهیه می‌شد، همکاری داشت.
او که در سالهای ابتدایی فعالیت هنری، تنها به اجرای آواز پرداخته بود، در این برنامه به اجرای ترانه نیز پرداخت. نوائی از موسیقی ملی به سرعت در میان هنردوستان و عاشقان موسیقی اصیل مقبولیت یافت و ترانه‌های ارزنده و به ‌یادماندنی مرغ شباهنگ در مایه افشاری، میخانه در مایه دشتی، سکوت و مستی در سه‌گاه هر سه از ساخته‌های اسداله ملک و لاله پرپر ساخته فرهنگ شریف حاصل همکاری او با برنامه نوائی از موسیقی ملی طی این سالها است.
از آن پس آثار متعدد دیگری را تحت عناوین گلهای رنگارنگ، برگ سبز، یک شاخه گل و گلهای تازه در کنار هنرمندانی چون مرتضی محجوبی، احمد عبادی، حبیب‌اله بدیعی، پرویز یاحقی، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، همایون خرم، حسن کسائی، جلیل شهناز، فرهنگ شریف، لطف‌اله مجد و رضا ورزنده به‌وجود آورد. یک سوم آخر زندگی وی به همکاری با اسداله ملک سپری شد.
و سرانجام در ۵۴ سالگی درگذشت و در قطعه ۱۰۱ ردیف ۸۵ شماره ۱۹ بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘


@AxNegarBot dan repost
☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۳ تیر سالروز درگذشت منصور نریمان

( زاده ۲۰ اسفند سال ۱۳۱۴ مشهد -- درگذشته ۲۳ تیر ۱۳۹۴ تهران ) آهنگساز، پژوهشگر موسیقی و نوازنده بربط

اسکندر ابراهیمی زنجانی که بعدها نام هنری‌‌اش را به منصور نریمان تغییر داد، پدرش سه تار
و تار و نی را به خوبی می‌نواخت و او منصور را از همان دوران کودکی تحت آموزش خود گرفت و وی را با ردیف‌ها و گوشه‌های موسیقی ایرانی آشنا کرد و نواختن سه تار را به او آموخت.
روز ‏به ‏روز علاقه منصور به ساز عود بیشتر ‏شد تا جایی که این ساز را به سه‌تار مقدم دانست و وقت بیشتری را صرف این ساز اصیل ایرانی کرد.
نریمان حدود ۱۴ سالگی همکاری خود را با رادیو مشهد به عنوان تکنواز موسیقی آغاز کرد و پس از تسلط کافی بر شیوه نوازندگی عود، در بعضی برنامه‌ها به اجرای موسیقی با این ساز پرداخت.
پس از مدتی همکاری با رادیو مشهد، به شیراز رفت و به مدت ۴ سال فعالیت و همکاری خود را در زمینه موسیقی و اجرا با رادیو شیراز ادامه داد.
از همان رادیو شیراز بود که صدای ساز نریمان به گوش استادان موسیقی وقت در تهران رسید و از وی برای همکاری با رادیو تهران دعوت شد.
تسلط وی به نوازندگی این ساز، استادان موسیقی آن زمان را متعجب ساخته بود. زیرا تا آن زمان کسی فکر نمی‏‌کرد که با ساز عود هم بتوان تمام ردیف‏‌های موسیقی ایرانی را اجرا کرد. اما او با اجراهای موفق خود ثابت کرد که چنین نیست و ساختمان و صدادهندگی این ساز هیچ مغایرتی با موسیقی اصیل ایرانی ندارد و این مساله به شیوه و سبک نوازندگی هر ساز بستگی دارد.
سپس به عنوان تکنواز رسمی رادیو در کنار استادان دیگر نظیر جلیل شهناز، فرهنگ شریف، پرویز یاحقی و دیگر تک نوازان آن دوره به فعالیت خود در رادیو تهران ادامه داد.
در سال ۱۳۴۱ از او برای تدریس تخصصی ساز عود در هنرستان موسیقی دعوت به عمل آمد. از همان سال شاگردانی به طور تخصصی به یادگیری عود پرداختند و با زحمات او به بهترین نحو و با تسلط کامل دوره هنرستان را به پایان رساندند و وارد عرصه موسیقی شدند.
در خلال همین تدریس بود که به کمبود یک متد خاص در شیوه نوازندگی عود پی برد و تصمیم به نگاشتن کتابی برای تدریس این ساز گرفت و کم ‏کم تمرین‏ها و آهنگ‏های مناسب این کتاب را نوشت و هم زمان به شاگردان خود تدریس کرد.
نامبرده همکاری خود را در برنامه گلها همراه با خوانندگانی چون: محمودی خوانساری، اکبرگلپایگانی، حسین قوامی، محمد رضا شجریان، ایرج، نادر گلچین و غیره شروع و در تلویزیون در برنامه بشنو از نی به سرپرستی و تهیه‌کنندگی بهمن بوستان و با همکاری اصغر بهاری، مجید نجاحی، رضا شفیعیان، عباس زندی، محمد موسوی، امیر ناصر افتتاح و فرهمند بافی اجرا می‌کرد و هفته‌ای یکبار به مدت یک ربع همراه با ضرب جهانگیر ملک در تلویزیون برنامه داشت و در تکنوازی رادیو، همراه با علی بهاری، همایون خرم، اسداله ملک، حبیب اله بدیعی، پرویز یاحقی، کامران داروغه، منصور صارمی، جواد معروفی، مجید نجاحی، سیاوش زندگانی، رضا ورزنده، محمد موسوی، عماد رام، جهانگیر ملک و امیر ناصر افتتاح شرکت داشت و در برنامه سنگین و خوبی که در فرستنده FM به رهبری همایون خرم اجرا می‌شد تکنواز عود آن برنامه بود.
منصور نریمان سالها قبل بنا به دعوت علی رهبری و وزارت فرهنگ و هنر سابق، در هنرستان عالی موسیقی ملی و دانشکده موسیقی به سمت استاد عود تدریس و همکاری اش تا پایان سال ۱۳۵۸ ادامه داشت. وی علاوه بر آشنایی با نواختن تار و سه تار، از خطی خوش و نقاشی و نت نویسی بهره کافی داشت.
از دیگرهنرهای نریمان می‏‌توان به شعر، خطاطی، عکاسی، آهنگسازی، ساز سازی و آوازخوانی اشاره کرد.
منصور نریمان در ۸۰ سالگی درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

‎🆔 @bargi_az_tarikh

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

20 ta oxirgi post ko‘rsatilgan.

899

obunachilar
Kanal statistikasi