شپه تروږمۍ وه، مېلمه پاله د ګړنګ غېږه وۀ
څۀ اخلاصمندۀ او پراخه د ملنګ غېږه وۀ

باتور ملت ؤ له تېرو تورو مو اور باداوۀ
عجیب منظر به ؤ چې کله به د جنګ غېږه وۀ

مهم قتال و، او هغه مو ښه په خرپ کې کاوۀ
کله به مخامخ وه کله به له څنګ غېږه وۀ

باور په خدای په کار و، ځکه مو سینې وهلې
له تور ښامار سره مو ښه په جوش او ننګ غېږه وۀ

شکر بری مو یو ووړ؛ اوس هسکې غړۍ ګرځوو
څه د کمال، څه د جلال، څه د غورځنګ غېږه وۀ

منصور طالبه نور یې هیڅ د لیدو تاب مه لره
تا چې ترې تاؤ کړله هغه وروستۍ د دنګ غېږه وۀ

منصور طالب