.
⭕️ با استفاده از یکی از قدرتمندترین کامپیوترهای جهان برای اجرای شبیهسازیهای پیچیده، دانشمندان نوع جدیدی از ذرات “Dibaryon” (دیباریون) را پیشبینی کردند. باریونها ذرات مرکبی هستند که از سه کوارک تشکیل شدهاند و دیباریونها (که گاهی با نام “hexaquark” هم معرفی میشوند) ذرات پیچیدهتری هستند که از دو باریون (شش کوارک) ساخته شده باشند.
♨️ این دیباریون جدید، متشکل از شش کوارکِ هم نوع پیشبینی شده که محققان همکاری “HAL QCD” آن را “di-Omega” (دی-اُمگا) نامگذاری کردهاند.
🔻 دانشمندان تصور میکردند انواع دیگری از دیباریونها باید وجود داشته باشد؛ اما تاکنون قادر به پیشبینی نظری آنها نبودند.
👈 اما با راهاندازی شبیهسازی کامپیوتریای بر اساس QCD، نظریهای که برهمکنشهای کوارکها را توصیف میکند، همکاری HAL-QCD موفق به ساختن دیباریونهای بالقوه پایدار شد.
♨️ ولی به همین سادگی نبود؛
هر چه تعداد کوارکهای یک ترکیب بیشتر باشد، برهمکنشهای بین آنها پیچیدهتر میشود و این به معنای نیاز به توان پردازشی بیشتر است.
به همین دلیل محققان کامپیوتر K در مؤسسه علوم پردازشی پیشرفته RIKEN را به کار گرفتند که دارای توان پردازشیای برابر با 10 پتافلاپ است (یعنی توانایی انجام 10¹⁶ عملیات در هر ثانیه را دارد)
♨️ حتی با وجود چنین قدرت پردازشیای، سه سال طول کشید تا نتیجه مربوط به این ذره از محاسبات به دست آید!
⭕️ دی-امگا متشکل از دو باریون امگا است که هر کدام از سه کوارک شگفت (Strange Quark) ساخته شدهاند.
این تحقیق بر اساس کار قبلی همین گروه در سال 2011 است؛ زمانی که آنها کشف نظری دیباریونی با دو کوارک بالا، دو کوارک پایین و دو کوارک شگفت را اعلام کردند.
اما از آن موقع آنها روشهای خود را اصلاح کردند، چارچوب نظری جدید و الگوریتم جدیدی طراحی کردند تا بتوانند محاسبات کارآمدتری انجام دهند.
و البته دسترسی به کامپیوتر K، که در سال 2012 آماده استفاده شد، تغییر عظیمی ایجاد کرد.
♨️ محققان باور دارند نتایج کار آنها میتواند برای جستجوی شواهد تجربی از وجود این ذرات در دنیای واقعی، در حیطه عملی به کار گرفته شود.
✳️ فیزیکدان کوانتوم "تتسوا هاتسودا" از مؤسسه RIKEN میگوید:
👈«ما معتقدیم این ذرات میتوانند در آزمایشات به وسیله برخورد یونهای سنگین که در اروپا و ژاپن برنامهریزی شده است، تولید شوند.
ما مشتاقانه برای کشف تجربی اولین سیستم دیباریونی، منتظر کار با همکارانمان در آنجا هستیم.»
https://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/PhysRevLett.120.212001