✍عجیبه کیسه
(مېږيان هم بار بار دروغ نه شي زغملې او دروغ ويونکې مېږي ته د مرګ سزا ورکوي)
ابن قیم رحم الله وایې د یوې ونې سيوري ته ناست وم، یو مېږی مې ولید چې دلته نژدې روان وو، او غوښتل یې چې پروت د ملخ وزر له ځانه سره یوسي.
کله چې د وزر په وړلو ونه توانيده، نو تېز لاړ غار ته ننوت له هغې خوا یې د مېږیانو لښکر وویست، کله چې دوې وزر ته نژدې شول ما وزر ترې راپورته کړ.
دوې ډېر وګرځېدل خو شی یې ونه مونده، له ستړیا وروسته غار ته ننوتل خو یو مېږی لا ګرځیده.
فکر کوم هماغه لمړی مېږی وو ما هم وزر ورته کېښود
دې چې وزر ولید بیا تیز لاړ خو دا ځل یې هلته ځنډ وکړ.
فکر کوم هغوې ته یې قناعت ورکاوه ځکه اول ځل یې خبره ریښتیا نه شوه.
خو دا ځل د اول په څیر مېږيان نه ول، بلکل لږ راووتل.
ما بیا وزر پورته کړ.
دوې ډېر وګرځېدل ستړي شول، او لاړل خو یو مېږی، بیا هم ګرځیده.
فکر کوم هماغه مېږی وو چې دوې یې دوه ځله راوغوښتل.
ما بیا وزر مخې ته کېښود.
کله چې یې وزر وموند بیا په بیړه لاړ، خو دا ځل بیخې ډېر وځنډېده، فکر کوم هغوې بیخې قناعت نه ورسره کاوه ځکه دوهم ځل یې هم خبره دروغ شوې وه.
ما هم د تېر په څیر وزر ترې را واخیست.
هغوې ډېر وګرځېدل، پوه شوم چې دوې هماغه مېږي ته ډېر په قهر شول پرې را ټول شول، او مېږی یې ټوټه ټوټه کړ سر او پښې یې ترې بېل کړې.(ولا حول ولا قوة الا بالله)
ما ددوې مخې ته وزر کېښود دوې چې وزر یې وموند بېرته په خپل ملګري را غونډ شول، معلومېدل چې ډېر غمجن ول او پر خپله کړنه سخت خفه ول، خو وخت یې له لاسه وتلی وو.
ابن قیم رحم الله وایې سخت خفه شوم چې دا مې څه وکړل.
له پریشانۍ څخه تنګ شوم او له خپل استاد ابن تیمیه رحم الله څخه مې وپوښتل چې ما خو داسې وکړل.
هغې راته وویل تاته په الله ﷻ بخښنه وکړي خو ګوره چې بل وخت داسې ونکړي.
او کومه کیسه چې دې وکړه نو سبحان الله پاکې د هغه ذات لره چې مېږیانو ته یې هم د دروغو قباحت ښودلی.
اسلام هم دروغ نه شي زغملې او ويونکې ته یې د منافق وایې او دروغ کبیره ګناه ده.
(مېږيان هم بار بار دروغ نه شي زغملې او دروغ ويونکې مېږي ته د مرګ سزا ورکوي)
ابن قیم رحم الله وایې د یوې ونې سيوري ته ناست وم، یو مېږی مې ولید چې دلته نژدې روان وو، او غوښتل یې چې پروت د ملخ وزر له ځانه سره یوسي.
کله چې د وزر په وړلو ونه توانيده، نو تېز لاړ غار ته ننوت له هغې خوا یې د مېږیانو لښکر وویست، کله چې دوې وزر ته نژدې شول ما وزر ترې راپورته کړ.
دوې ډېر وګرځېدل خو شی یې ونه مونده، له ستړیا وروسته غار ته ننوتل خو یو مېږی لا ګرځیده.
فکر کوم هماغه لمړی مېږی وو ما هم وزر ورته کېښود
دې چې وزر ولید بیا تیز لاړ خو دا ځل یې هلته ځنډ وکړ.
فکر کوم هغوې ته یې قناعت ورکاوه ځکه اول ځل یې خبره ریښتیا نه شوه.
خو دا ځل د اول په څیر مېږيان نه ول، بلکل لږ راووتل.
ما بیا وزر پورته کړ.
دوې ډېر وګرځېدل ستړي شول، او لاړل خو یو مېږی، بیا هم ګرځیده.
فکر کوم هماغه مېږی وو چې دوې یې دوه ځله راوغوښتل.
ما بیا وزر مخې ته کېښود.
کله چې یې وزر وموند بیا په بیړه لاړ، خو دا ځل بیخې ډېر وځنډېده، فکر کوم هغوې بیخې قناعت نه ورسره کاوه ځکه دوهم ځل یې هم خبره دروغ شوې وه.
ما هم د تېر په څیر وزر ترې را واخیست.
هغوې ډېر وګرځېدل، پوه شوم چې دوې هماغه مېږي ته ډېر په قهر شول پرې را ټول شول، او مېږی یې ټوټه ټوټه کړ سر او پښې یې ترې بېل کړې.(ولا حول ولا قوة الا بالله)
ما ددوې مخې ته وزر کېښود دوې چې وزر یې وموند بېرته په خپل ملګري را غونډ شول، معلومېدل چې ډېر غمجن ول او پر خپله کړنه سخت خفه ول، خو وخت یې له لاسه وتلی وو.
ابن قیم رحم الله وایې سخت خفه شوم چې دا مې څه وکړل.
له پریشانۍ څخه تنګ شوم او له خپل استاد ابن تیمیه رحم الله څخه مې وپوښتل چې ما خو داسې وکړل.
هغې راته وویل تاته په الله ﷻ بخښنه وکړي خو ګوره چې بل وخت داسې ونکړي.
او کومه کیسه چې دې وکړه نو سبحان الله پاکې د هغه ذات لره چې مېږیانو ته یې هم د دروغو قباحت ښودلی.
اسلام هم دروغ نه شي زغملې او ويونکې ته یې د منافق وایې او دروغ کبیره ګناه ده.