اخیرا دانشمندان در زمینه خارش به کشف مهمی دست یافته اند که می تواند به درمان های جدیدی برای بیماری های مزمن مانند اگزما منجر شود. این پیشرفت بر روی چیزی که به عنوان خارش مکانیکی شناخته می شود، متمرکز شده و نشان می دهد که چگونه می توان از مسدود کردن یک پروتئین برای کاهش احساس خارش در مدل موشی از این فرآیند در درمان بیماری ها استفاده کرد. بیشتر خارش هایی که ما به عنوان انسان تجربه می کنیم، ناشی از فعال شدن سیستم هیستامین است. این سیستم، هیستامین را به عنوان بخشی از پاسخ بدن به مواردی مانند نیش پشه، گرده گل، یا برخی داروها و نوع خارش و قرمزی که اغلب در نتیجه این محرک ها مشاهده می کنیم، آزاد می کند. اخیرا دانشمندان توجه خود را به پدیده متفاوتی به نام "خارش مکانیکی" معطوف کرده اند. خارش مکانیکی از طریق اعمال محرک های سبک ایجاد می شود، مانند خزیدن حشره روی پوست یا کشیدن یک پتوی پشمی روی زانوهای برهنه. در شرایطی مانند اگزما، تحریک مکانیکی از طریق خاراندن می تواند التهاب را افزایش دهد و به نوبه خود چرخه معیوب خارش-سوزش را ایجاد کند.
مراجعه به لینک زیر برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه:
Instagram.com/betaco_official
مراجعه به لینک زیر برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه:
Instagram.com/betaco_official