من آدمای ساکت رو خیلی دوست دارم.
چون هیچوقت معلوم نیست تو رویاهاشون میخندن و میرقصن، یا زیر سنگینی غم هاشون له میشن...
چون هیچوقت معلوم نیست تو رویاهاشون میخندن و میرقصن، یا زیر سنگینی غم هاشون له میشن...