انتشارات چاپار

میراث ایرج افشار

طراحی جلد« کتابشناسی موضوعی تاریخی از چاپکرده ها و نوشته های ایرج افشار»هنر دوستم محمد فدایی است.کتاب را خانه کتاب و گنجینه پژوهشی ایرج افشار به زودی - خیلی زود- منتشر می کنند. در 3500 صفحه که 900صفحه اش نمایه است. فکر نمی کردم هیچ وقت این کتاب تمام شود. ما را به سخت جانی خود این گمان نبود. چند سطری از مقدمه کتاب را بخوانید.
🍁🍁🍁

دوست ندارم و ضرورتي هم ندارد که از دشواري ستوه‌کننده اين کار چند ساله بگويم.دوست ندارم از شب‌ها و روزهايي که صرف اين کار طاقت‌سوز کردم بگويم. آنکه دستش در کار است مي‌داند و خواهد دانست. اگر هم ندانست يا نخواست که بداند گو مدان.
اما دلم مي‌خواهد به بانگ بلند بگويم اين کتاب هر چه هست اداي دين من است به ايرج افشار؛ مردي که بسيار دوستش داشتم. گواه مهر من است به مردي که شيفته هوشمندي و زيرکي و متانت و نجابت و همت بلند و پشتکار و اعتدال و استواري و فرزانگي و فروتني و ايران‌مداري بي‌پيرايه‌اش بودم. او را نه يک فرد که يک «منش فرهنگي» و نوعي«مرام و مسلک زيستن» مي‌ديدم. آيينه‌اي بود برايم که حرمت و عزت زحمتکشي شرافتمندانه و پيشرفت بي‌هياهوي پله‌پله را در آن مي‌نگريستم. برايم مصداق اتمّ «خاموش هنرنما» بود.مردي که يک عمر «سرش را انداخت پائين و بي‌گلايه و توقع کار خودش را کرد». ملامت هيچ ملامتگري راهش را نزد و سرد و نااميدش نکرد. مردي که سيره و توصيه‌اش اين بود که:«فقط به تو مي‌گويم سرت را بلند نکن، به عقب برنگرد و به کساني که به طرفت سنگ پرتاب مي‌کنند نگاه نکن!... راه خودت را برو... من سالهاست همين کار را مي‌کنم». مردي روشن و روشن‌بين و روشن‌انديش که زندگي را در روندگي دايم معنا مي‌کرد و موفقيت‌هاي خُرد را ارج مي‌نهاد و توفيقات بزرگ را نتيجه تدريجي ممارست و استمرار در مسير کسب کاميابي‌هاي کوچک مي‌ديد.در نتيجه هر کشف و اطلاع خُرد ر ا قدر مي‌دانست و منتشر مي‌کرد با اين اميد که در گامهاي بعد خودش يا ديگران آن را تکميل کنند. مردي که خودبين نبود. زحمات ديگران را مي‌ديد و به جا مي‌آورد. کار مفيد را از هر که بود ارج مي‌نهاد.
به گمانم هنوز روز ايرج افشار برندميده است.آن روز که جامعه سرخورده شود از کساني که فقط شعار مي‌دهند و فحش مي‌دهند و نق مي‌زنند و نک و نال مي‌کنند و از خود ستايش مي‌کنند و از ديگران عيب و ايراد مي‌گيرند، باري آن روز، روز ايرج افشار و روز ايرج افشارهاست؛ روز جلوه حقيقي اوست. ايرج افشاري که حرف نمي‌زد و کار مي‌کرد و کار مي‌کرد و حرف نمي‌زد.
هرچه از دستم برآمد کردم تا کتاب کامل و دقيق باشد. تا آينه روشن خدمات ايرج افشار به ايران و ملت ايران و فرهنگ ايران باشد. تا از زحمات ايرج افشار «قدرداني» شود.خوشحالم که با سامان دادن اين کتاب خواسته استادم را محقق کردم.خوشحالم آنطور که افشار دوست داشت و دلش مي‌خواست از او «قدرداني» کردم و «قدرداني» از او هم برابر شد با آنچه همه عمر در جستجويش بود: فايده رساندن به ايرانشناسي و ايرانشناسان.
کاش افشار بود و اين کتاب رامي‌ديد. مي‌توانم عکس‌العملش را حدس بزنم. کتاب راتورقي مي‌کرد و لبخند پريده‌رنگي بر لبانش مي‌نشست. اما خيلي زود به فکر کارهاي نيمه تمامش که روي ميزش بود مي‌افتاد.همان ميز بزرگي که جابه‌جايش پر از اوراق کتابهاي در دست بررسي و نشر بود و روي هر کدام از کتابها قلوه سنگ و پاره آجري گذاشته بود تا باد برگ‌هايش را پراکنده نکند و با خود نبرد!باري ايرج افشاري که من شناختم فرصت آن را نداشت که به خود ببالد وبا نگريستن به کارنامه خود از خود متشکر شود.ايرج افشاري که من شناختم نگاهش به «آينده»و «کارهايي که بايد بکند»بود. او کسي نبود که در باد افتخار کارهاي کرده بخوابد. راز پويايي او تا روز مرگش همين سجيه راسخ روحي بود.

دريغا بزرگامردا که تو بودي اي ايرج افشار.

http://uupload.ir/files/ivo_photo_2017-12-19_21-37-31.jpg

https://t.me/n00re30yah