راستش زیاد دوست پیدا نمیکنم شاید بگی همینطوری میگم اما دوستای قدیمیم رو نگه داشتم و جدیدا هم... فکر کنم اونا اول منو پیدا کردن بعد من اونا رو.
اگر بخوام رابطه ای رو شروع کنم نیاز به زمان دارم و دوست دارم اون آدم درک کنه و بیشتر باهام حرف بزنه‌.
دوست دارم همونقدری که من بهش توجه میکنم بهم توجه کنه و بعضی وقتا که اینجوری نیست واقعا ناراحت میشم.
ایگنورم نکنه مخصوصا تو جمع
مثلا دیدی تو جمع های دوستانه همه توجه ها میره سمت یه نفر و تو تنها میمونی؟ این حسو دوست ندارم.
ازم بخواد که وقتی ناراحتم حرف بزنم من بیشتر منتظرم بقیه متوجه بشن ناراحتم تا اینکه خودم بهشون بگم.
من بعضی وقتا یه اشتباهاتی میکنم وخودم متوجه نمیشم دوست دارم دوستم که میدونه بیاد بهم بگه ، اولش از خودم ناراحت میشم ولی بعد خوشحال میشم که چنین دوستی دارم.
و اصلا دوستی نمیخوام که تخریبم کنه این خیلی خیلی اذیتم میکنه.
بتونیم کنار هم بخندیم و یه سری شوخی داشته باشیم که فقط خودمون بفهمیم و یا با چت کردن باهم حس بهتری به هم بدیم اینم برام با ارزشه‌.

نمیدوتم چرا اینطوری توضیح میدم امیدوارم کمک کرده باشه.