فلسفه ی درد، بزرگ شدنه.
اگه بهش محل نزاری، نجنگی برای از بین بردنش، خودش بزرگ و گنده میشه و یهو میبینی ضعیف شدی و به یه باد میخوری زمین.طرف میگه بالا چشمت ابرو ساعت ها غمگین میشی تویی که همیشه راحت میگذشتی از همه
ولی اگه هر دفعه که درد میکشی، شکست میخوری ، خودتو حفظ کنی، تحمل کنی، وصبور باشی ، این تو هستی که بزرگ میشی!
سخته! بزرگ شدن سخته.ولی خوبه.مفیده. سرشتمون همینه