Hech ham shunday tuygʻuni his qilib koʻrganmisiz, avvaliga qoʻrqinchli tuyuladi keyin esa fohat bagʻishlaydi. Xuddi odam oʻldirishdan qoʻrqib, soʻng uni oxirgi nafasi chiqayotganini kuzatish. Bu ikkisi oʻxshash toʻgʻrimi. Aslida ham sevib ham nafaratlanish ham shunday. Sevishdan qoʻrqasan ammo bundan rohatlana olasan. Bir vaqtning oʻzida butun vujuding bilan uni sevib uni ardoqlaysan-u ammo soniyalar oʻtmasdan uni oʻz qoʻllaring bilan oʻldirasan. Boshida qandaydir qondirish hisi boʻladi, keyin esa bu juda azobli tuygʻuga aylanadi. Har tun uni tushlarimda koʻraman, bilasnami uni oxirgi soʻzlari qulogʻimda ayalanaveradi, menga hech tinchlik bermaydi. "Seni kechirdim" - u bu soʻzlarni men azoblash uchun aytganmi..? Yoki chindanam meni kechirganmi. Azobli tuygʻu shundaymi - xonani qorongʻu qismida oʻziga oʻzi nimalardir deyayotgan yigit xonaga xizmaykor kirganidan jimim qoldi.

- Janob, oʻzingizga keling - dedi qaltiragancha qoʻlidagi sharbatni stol ustiga qoʻyib. Yigit unga eʼtibor bemadi,

- Bemaʼnilik, bularni hammai bemaʼnilik, otam nima oʻylayotgan boʻlsa ham bularni bari bemaʼnilik - oʻziga oʻzi takrorlardi, yigit gapida davom etib
- Choi woo kelyaptimi, - biroz jiddiy ohangda gapirdi, qoʻliga sharob olarkan.

Xizmatkor unga javob bermasdan xonaga kirib kelgan Choi woo qoʻlidagi kiyimni Jungkookni yotogʻi ustiga qoʻydi, va yigitdan sharob olgach uni xizmatkorga berib qaytarib yubordi.

- Woo bu nima qilganing, men oldn ham aytgandim, men otamga boʻysunmayman deb. Goʻrdan oʻgʻli chiqib unga merosxoʻr tugʻdirib bersin, - dedi Jungkook ishonchizroq tikilib.

- Nima uchun hali ham kiyimingizni almashtirmadingiz, sozdan qon hidi kelyapti. Kiyimni olinda oʻzingizni taribga soling. - deya Choi woo ortga oʻgirilib xonadan chiqayotganida qoʻshimcha qildi:

- Soz soʻragan moy qalam bilan qoloz mashinamda. Biroz oʻzingizni tartib solib pastga tushing. Ha keyin ertaga qiz bilan koʻrishasiz va kundan keyin toʻyingiz janob.