یک استثنا وجود دارد و آن وقتی است که درمانگر عمدا و البته کوتاه و با هدف خاصی با بیمار یک گپ معمولی می زند. مثلا درمانگر درباره ی فیلمی که بیمار اخیرا دیده است از او می پرسد یا احوال خانواده اش یا نظرش درباره یک اتفاق جدید را می پرسد تا او را سر حال بیاورد، اتحاد درمانی را بهتر کند، یا عملکرد شناختی یا مهارت های اجتماعی او را بررسی کند.

✅پایان مبحث تعیین دستور جلسه