غلامحسین ساعدی یه نامهای مینویسه سپتامبر سال ۱۹۸۱،
انگار داره وضعیت الان رو شرح میده:
"همه چیز تعطیل است. رفت و آمد تعطیل است، دیدار دوستان تعطیل است، کتاب تعطیل است، خنده، خنده واقعی تعطیل است، گریه هم تعطیل است. روده درازی چرا، زندگی تعطیل است."
انگار داره وضعیت الان رو شرح میده:
"همه چیز تعطیل است. رفت و آمد تعطیل است، دیدار دوستان تعطیل است، کتاب تعطیل است، خنده، خنده واقعی تعطیل است، گریه هم تعطیل است. روده درازی چرا، زندگی تعطیل است."