💠جهان یک ذهن شگفت انگیز را از دست داد
🔹بامداد روز چهارشنبه استیون هاوکینگ -فیزیکدان بزرگ تاثیرگذار- که در عین حال نماد توانمندی افرادی دارای محدودیت‌های فیزیکی ظاهری و یک آینده‌بین خردمند هم بود، درگذشت. او هنگام فوت ۷۶ سال داشت. علت دقیق مرگ او اعلام نشده، اما به نظر می‌رسد به خاطر مشکلات جسمانی ناتوان‌کننده ناشی از بیماری ALS هاوکینگ درگذشته باشد.
🔹استیون هاوکینگ بر روی قوانین پایه‌ای که بر کائنات حکفرماست، مطالعات و تحقیقات فراوانی را انجام داده است. وی به همراه “راجر پنروز” نشان داد که نظریه نسبیت عمومی اینشتین به آن معناست که فضا و زمان، نقطهٔ آغازی در مهبانگ (انفجار بزرگ) و نقطه پایانی در سیاهچاله‌ها دارد. این پژوهش‌ها و تحقیقات، یکی شدن دو نظریه نسبیت عمومی و نظریه کوانتوم را ضروری ساخت.
🔹یکی از پیامدهای این یکی شدن، آن چنان که هاوکینگ کشف کرد این است که سیاهچاله‌ها آن قدرها هم نباید «سیاه» باشند و باید پرتوهایی از خود به بیرون ساطع کنند و نهایتاً تبخیر و ناپدید شوند. یکی از نتایج جالب هاوکینگ، فرضیه‌ای است که: “در یک زمان مفروض، جهان لبه یا حاشیه‌ای (مرزی) نداشته است.»
🔹شگفت‌انگیزترین نکته، مغز ایندانشمند برجسته بود که نظریه پردازی‌ها و رهگشایی‌ها از آن تراوش می‌کرد. او برای محاسبات طولانی و پیچیده ریاضی و نجومی خود حتی از نوشتن ارقام روی کاغذ محروم بود و باید همه عملیات پیچیده و گسترده ریاضی را در مغز خود انجام می‌داد و نتایج را در حافظه‌اش نگه دارد. پس اگر بگوئیم که هاوکینگ با مغزش زنده بود، اغراق نکرده‌ایم.
🔹چیزی که زندگی هاوکینگ را متمایز می‌سازد، امید و خردمندی بود. او در ضمن یک آینده‌بین خردمند هم بود.
🔹جهان بامداد امروز از داشتن هاوکینگ محروم شد. اما مگر ذهن‌های بزرگ زیبا می‌میرند؟!
🔻درباره زندگی استوین هاوکینگ اینجا بخوانید:
http://www.mefda.ir/news/49422/@elmimefda
