EMDR Academy

دکتر فرانسین شاپیرو بنیان گذار درمان EMDR درگذشت.

با غم و اندوهی عمیق خبر درگذشت دکتر فرانسین شاپیرو بنیان گذار درمان EMDR و انستیتو EMDR، جایی که او به عنوان مدیر اجرایی فعالیت می کرد را با شما در میان می گذاریم. او در روز یکشنبه 16 ژوئن (26 خردادماه) درگذشت و جای خالی اش را برای این جهان و به ویژه جامعه EMDR باقی گذاشت.
از زمان اکتشاف درمان EMDR در سال 1987، دکتر شاپیرو زندگی حرفه ای خود را وقف کرد تا یک روش شفابخش برای بازماندگان تروما در سراسر جهان به ارمغان آورد. مشارکت های او در زمینه تلاش های بی نظیری که برای تسکین رنج ها و ارتقای بهزیستی جسمی و هیجانی کودکان، مردان و زنانی که رویدادهای آسیب زایی را تجربه نموده اند، به صورت جهانی به رسمیت شناخته شده است. او به عنوان یکی از برجسته ترین و تأثیرگذارترین زنان در حیطه ی درمان تروما و به عنوان یک پیشگام در زمینه روان شناسی شناخته شده است.
فرانسین باور داشت که تحت شرایط مناسب و پردازش تجربه های آسیب زا، انسان ها قادر خواهند بود تا به صورت طبیعی به سوی سلامت روانی مثبت و یکپارچگی حرکت کنند. آموزه های او نه تنها الهام بخش متخصصین حوزه سلامت روان، بلکه کسانی که تحت درمان EMDR بوده اند و همچنین خانواده و دوستان آن ها نیز بوده است.
میراث درمان EMDR برای همیشه جاودان خواهد ماند.
به یاد و خاطر او، اعانه ها می تواند به بنیان تحقیقات EMDR و بهبود تروما/ برنامه کمک های انسان دوستانه اهدا شود.

با نهایت تأثر،
اعضای انستیتو EMDR

‌‎نسخه کوتاه 10 سوالی پرسشنامه تجربه هاى ناگوار دوران کودکی می تواند در فاز یک (گرفتن تاریخچه و برنامه ریزی درمان) درمان حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازپردازش جهت تعیین اهداف برای بازپردازش، مورد استفاده قرار گیرد.
‌‎به طور مثال، جین 7 دسته آسیب را گزارش نمود. هریک از این هفت دسته از یک رویداد آسیب زا خبر می داد که شناسایی شده و مورد بررسی قرار گرفتند. سه دسته آسیب شامل سوءاستفاده های جسمی، هیجانی و جنسی، موجب تعیین شناختواره های مفنی ذیل شدند: "من بی ارزشم"، "من منزجرکننده ام"، و "من دوست داشتنی نیستم". مصرف مواد توسط والدین و طلاق، دو دسته آسیب دیگر بودند که منجر به این باورها در جین شدند: "من در امنیت نیستم"، "من یکبار مصرفم" و "من اختیاری ندارم". بیماری روانی مادرش یک آسیب دیگر بود و این باور منفی را که او "مشکل دار" است را برایش به همراه داشت. آخرین آسیب نیز نادیده گرفتن هیجانی توسط مادرش را شامل می شد که باعث این نتیجه گیری ها توسط جین شد: "من لایق عشق و حمایت نیستم"، "من دیده نمی شوم"، "من متفاوتم"، و "من نمی توانم هیجاناتم را ابراز کنم". دامنه ی گسترده ی شناختواره های منفی جین سه زمینه ی خودارزشمندی، امنیت و توانمندی را دربرمی گیرد و نشان دهنده ی یک تصویر بالینی پیچیده می باشد.
‌‎به هر جهت، پرسشنامه ی تجربه های ناگوار دوران کودکی درمانگر را قادر ساخت تا خیلی سریع بتواند عواملی را که موجب ناکارآمدی شده بودند را مشخص کرده و خاطراتی را که باید هدف پردازش قرار گیرند را از طریق پرسش گری مستقیم و همچنین تکنیكهاى شناوری در گذشته و اسکن عاطفه شناسایی کند.