Qaynatilgan qurbaqa sindromi... (1-qism)
Qurbaqa, qaynab turgan qozondagi suvga tashlansa, uni ichidan tezlik bilan chiqib ketishga harakat qiladi. Ammo, uni qozondagi sovuq suvga tashlansa va suv haroratini asta sekinlik bilan isitilsa va kegin qaynatilsa, qurbaqa uyerdan chiqib ketishga harakat qilmaydi va suv qaynagan paytida u qozonda qolib o'ladi... Ajoyib xolat, shunday emasmi?
Meni hayotimham huddi shunday...
Biror bir harom ishni shunday osonlikcha qilib ketavermayman. Ammo shayton juda sabrli va ayyor dushman. U meni birdaniga katta gunohga chorlamaydi, asta sekinlik bilan tadbirli harakat qiladi
Zino... Boshlanishiga bir qiz bilan "
do'stona" munosabatlarni boshlayman. Asta sekinlik bilan bu munosabatlar "
jiddiylashadi" degan bo'lardimu lekin to'grirog'i "
hayosizlashadi". Undan so'ng hayo tushunchasi qolmaydi desamham bo'laveradi. Kegin... o'sha hayollardagi ish sodir bo'ladi. Birdaniga emas, bu gunoh sodir bo'lgunicha oradan oylar balki yillar o'tadi. Shayton nafsni asta sekinlik, sabr va puhta reja bilan o'z yo'liga soladi.
Namoz... Avval bomdodga turish qiyinlashadi, kegin bomdod borgan sari qolib ketadi.
"Ertaroq uhlay ertaga bomdodga turish kerak" desam, kechkipayt do'stlarim ko'chaga chaqiradi... Bomdod endi o'qilmasligi oddiy holga aylanadi,
va eng achinarlisi meni vijdonim qiylanmaydiham. Shayton asta sekin, sabr va puhta reja bilan o'z maqsadiga erishadi va men umuman namoz o'qimay qo'yaveraman.
Odam o'ldirish... Atrofimda zo'ravonlikga moyilligi bor insonlar ko'payadi, hozirgi kunda
oddiy bo'lib qolgan o'dam o'ldirish sahnalariga boy kinolar ko'raman va borgan sari insonni o'ldirilganini ko'rish meni ta'sirlantirmay qo'yadi.
Urushaman, boshlanishiga qo'rqaman, qo'lim qaltiraydi, asabiylashaman,rahmim keladi, lablarim oqaradi, miyyamda har hil fikrlar aylanadi :
kaltak yesam nima bo'ladi, uydagilar nima deydi va hokazo. Ammo kegin vahshiylashib boraman, shu darajaga yetamanki, hatto urib mayit qilibham achinmaydigan bo'laman.
Ana kegin oldimda pichoq olib yura boshlayman. Sababi, men urgan odamlar mendan qasos olishi mumkin degan hadik bor. Boshida pichoq faqat qo'rqitish usuli bo'ldi.
Yana qaytaraman "Odam o'ldirish oson emas". Hullas, boshlanishiga qo'rqitish quroli bo'lgan pichoq kegin ishga tusha boshladi... Kimningdir qo'liga, boshqasini soniga pichoq urdim... Qarabsizki men endi
odam qonidanham qo'rqmay qoldim. Meni o'qituvchim, ota-onam qarindoshlarim so'kishdi, qaytarishga harakat qilishdi, lekin eplay olishmadi
("Ertaroq qayerda edinglar!" degani odam yo'q).
Vaqt o'tdi va .... bir odam... qo'limdagi pichoqdan... qattiq jarohatlandi va... omonatini topshirdi...
Meni shu xolatga kelishim qisqa vaqt ichida bo'ldimi? Yo'q, aslo. Bunga kim sababchi? Avvalam bor o'zim, ammo
atrofimdagi insonlar mendan ko'ra ko'proq aybdor. Men noto'g'ri qadamni birinchi bosayotgan paytimda meni qaytarishlari oson edi... Yaxshiroq insonlar meni o'zlari qatoriga qo'shishganida balki men bu ishni qilmasdim.
Hullas shunday qilib shayton asta sekin, sabr va puhta reja bilan o'z maqsadiga yetdi. Qolgan gunohlarham huddi shu zaylda kichik va sezilmas holda boshlanadi. ..
Davomi bor...
Sarflagan vaqtingiz uchun rahmat, rozi bo'ling. Xato va kamchiliklar uchun uzr. Alloh hammaga xayrli qilsin.
@MuallimSaid
