اریک anarchonomy زیر ذره بین ! نقد و بررسی

یه خانوم دکتری هست که منو خیلی وقته میشناسه، البته نه از نزدیک، بلکه فقط با نوشته‌هام، حتی نمی‌دونه چه شکلی‌ام. منم نمی‌دونم ایشون چه شکلیه. اما با این که مطبش تو یه شهر دیگه‌ست چندصد کیلومتر دورتر از من، هرچند روز یک‌بار از راه دور حالمو می‌پرسه (ای ایالات متحده که اینترنت را به ما دادی، از تو تا ابد ممنون!)، چک می‌کنه تا مطمئن شه سلامتم یا نه. یه جور معاینه هفتگیه با کلی راهنمایی مفید. بدون هیچ توقعی. حتی احوالپرسی‌ها هم یکطرفه‌ست، یعنی همیشه ایشونه که پیام میده نه من. در حالی که این روزها حتی زن و شوهرها با هم درگیر میشن بابت نامساوی بودن تعداد احوالپرسی‌های ارسالی و دریافتی، خانوم دکتر با وجود اینکه بزرگتر از منه و جای مادر منه، حس بدی نداره که هیچوقت انقدر مودب و باشعور نیستم که گاهی هم من حالشو بپرسم. بله فقط یک پزشک میتونه اینجوری باشه. یعنی کاملا ازت بی‌نیاز باشه، اما بت اهمیت بده. و این حالتی خداگونه بشون میده. اون خداگونگی فرعونی که در بسیاری از پزشکان هست درباره توهم در اختیار داشتن حیات بیماره! که جعلی هم هست. این خداگونگی رحمانی اما اصیله. هیچ نیازی بت ندارن، اما نگرانتن! مثل نسبت خدا با مخلوقش. اگه اینجا رو میخونه باید سپاسگزاری غیرقابل اندازه‌گیری منو هم بخونه. هرجا که هست سلامت باشه و عمرش طولانی.


داشتم درباره مشکلات فلاکت‌بار این روزهام باش حرف می‌زدم که تمام دستگاه گوارشم از بالا تا پایین رو درگیر کرده و می‌گفتم با توجه به وجود ژن سرطان روده در خانواده ما، و این تنش‌هایی که داره مدام به این تشکیلات وارد میشه، هیچ تردیدی نیست که قراره پایان کار من با یک سرطان دردناک همراه باشه، که خیلی هم بش نزدیکم. مگر اینکه زودتر اتفاق غیرمترقبه‌ای بیفته که اون داستانش جداست. این خواندن آیه یأس نیست، مواجه شدن با واقعیته. ظرفیت این بدن کاملا مشخصه و داره داد میزنه من دوام نخواهم آورد. و گفتم که باید دنبال پزشکی باشم که وقتی به اونجا رسیدم حاضر باشه مخفیانه اتانازی رو برام انجام بده. دکتر به طرز خیلی قابل پیش‌بینی خدانکنه‌ مادرانه‌ای گفت‌ و از مریض‌های خودش که الان بستری هستند شاهد آورد، که وضعشون از همه لحاظ افتضاحه، اما همچنان سرحال و خندان و امیدوار هستند.

یک بار به شخصی که خیلی اصرار داشت نظر یک آدم مومن رو درباره یک امر مذهبی تغییر بده و کلافه بود ازینکه نمی‌تونه گفتم بحث رو باید با کسی انجام بدی که سیم‌کشی مغزش با سیم‌کشی خودت خیلی فرق نداشته باشه. اون چیزهایی که تو میگی رو می‌فهمه، اما نمیتونه هضم کنه، چون مغزش پس میزنه. مغز ما هم چیزی جز ۱۴۰۰ گرم چربی نیست. اگه ممکنه روده شما طوری ساخته شده باشه که میوه فاسد رو هم هضم کنه و برای من طوری ساخته شده باشه که به نان خالی هم حساس باشه، پس این هم ممکنه که مغز شما طوری ساخته شده باشه که در حتی کهنسالی و در حتی مفلوکانه‌ترین حالت جسمانی امیدوار و پرانرژی نگهتون داره، و مغز من در ۳۲ سالگی همه‌چیزو تموم شده ببینه. برای مغز من مهم نیست که عملکرد شما چقدر تحسین‌برانگیزه. هرچی که هست، پسش میزنه.

فقط یه چیزی هست که حق نداره پس بزنه. اینکه شما بگید: تو که برای زندگی شخصیت انقدر ناامیدی، غلط می‌کنی درباره آینده ایران به بقیه امیدواری میدی!
این حرف کاملا درسته، و می‌پذیرمش.

@EricNotes

از نظر آقای جعفری کوبیدن ده‌ها موشک به «پایتخت» سوریه اسمش ترسیدنه! روی اسم‌هایی که هرکس انتخاب می‌کنه بحثی نمیشه کرد، همونطور که قبلا گفتم هرکس آزاده هر داستانی که خواست ابداع کنه. اما چندتا سوال دارم از ایشون و بقیه که طرفداران این داستان هستن:
۱- زمان کارزار انتخاباتی ۲۰۱۶ شما کجا بودید؟ من که در فضای مجازی بین طرفداران ترامپ می‌چرخیدم. یه چیزی بین‌شون قویا جریان داشت و هنوز داره: هر نوع جنگ جدید، ممنوع! ترامپ هم هر شهری می‌رفت تکرار می‌کرد که نیروها رو از خاورمیانه می‌کشه بیرون و دیگه مداخله نظامی تو اون خراب‌شده نخواهد کرد، و وقتی این رو پشت تریبون می‌گفت همه تو استادیوم کف و سوت می‌زدند. سوالم رو دوباره تکرار می‌کنم: شما اون موقع کجا بودید؟
۲- طبق قانون اساسی فعلی آمریکا، رییس‌جمهور حق اقدام نظامی علیه یک کشور دیگه رو نداره مگر اینکه اجازه کنگره رو بگیره. در مورد حملات موردی اون هم در جهت حفظ خط قرمز تسلیحات کشتار جمعی مسامحه می‌کنند، ولی در مورد حمله همه جانبه که منجر به جنگ و در نهایت به سقوط حاکمیت یک کشور بشه باید حتما از کنگره اجازه بگیره، و اگه نگیره می‌تونن استیضاح و برکنارش کنند. سوال اینه که آیا شما از ترامپ درخواست داشتید قانون آمریکا رو زیر پا بذاره؟
۳- اگه حمله اخیر رو بی‌فایده می‌دونید، تعریف حمله بافایده از نظر شما چیه؟ نابود کردن همون یه ذره از زیرساخت که باقی مونده؟ آواره کردن همون یه ذره از جمعیت که هنوز آواره نشدن؟ متوجه هستید که حتی با ترور اسد و همه اعضای کابینه‌ش، حزب بعث نمیگه «خب رییس رو کشتن، قدرت رو واگذار کنیم و بریم باغداری کنیم»؟
۴- آیا می‌دونید غیر از کردها، بقیه معارضان مسلحی که الان در سوریه فعال هستند اسلامگرا هستند؟ با این که هر کدوم چقدر رادیکال هستند کاری ندارم، ولی در اینکه همشون اسلامگرا هستند شکی نیست. چی باعث شده درخواست‌تون از رییس‌جمهور آمریکا ایجاد خلائی باشه که بهره‌بردار اصلی اون خلاء اسلام‌گراها باشن؟
۵- با نظر ترامپ که «هیچ مقدار از خون و پول آمریکایی‌ها نمی‌تونه خاورمیانه رو ازین لجنی که توش گرفتاره بیرون بکشه» مخالفید و نمی‌دونم برمبنای چه محاسباتی مخالفید. ولی اگه حتی نظر ترامپ غلط بود، یعنی واقعا با مقادیر خاصی از خون و پول آمریکایی‌ها میشد خاورمیانه رو نجات داد، سوال ایجاد میشه که چرا باید این خرج رو برای من و شما بکنند؟ تعهدی دارند به ما؟ اقتصاد آمریکا به قدری حالش خوبه این روزها که هیچ‌ کارشناسی پنج سال پیش در خوشبینانه‌ترین نگاه هم پیش‌بینیش نمی‌کرد، چرا باید این حال خوب رو به خاطر ما خراب کنند؟

و اما یک نکته پایانی. یه سری راستگرای عصبی هستند تو آمریکا که هرروز دارن به ترامپ فحش میدن که چرا دیوار مرزی رو زودتر تکمیل نمی‌کنی؟ دیگه ازت حمایت نمی‌کنیم! .. اینا خیلی جالبن. آدم باید ازشون سوال کنه خب از ترامپ حمایت نکن، میخوای فردا چیکار کنی؟ هرچی نامزد انتخاباتی تو ایالتت هست یا تمایلی نداره یا توانش رو نداره درخواست‌های تو رو اجرا کنه. این تویی که به ترامپ نیاز داری، اون بت نیازی نداره. ترامپ یه میلیاردره که به هرچی که می‌خواسته رسیده، حتی بیشتر از چیزهایی که می‌خواسته، و دوره‌ش که تموم شد میره تو برج لوکسش به زندگیش ادامه میده. تو برنامه‌ت چیه؟
اینو به درها گفتم که دیوارها بشنون‌ 😁


https://t.me/goftamgoft/6481

روزی که اینجا رو استارت زدم بنا نبود اینهمه مخاطب پیدا کنه، ولی پیدا کرد. و خیلی از آدم‌هایی که دنبالش می‌کنند کاری به احوالات خودم ندارند و حوصله‌ش هم ندارند، چون برای موضوعات دیگه‌ای اینجان. برای همین فکر کردم بد نباشه یه کانال جداگانه داشته باشم و متن‌هایی که بیشتر وایب رنجنامه دارند رو اونجا بذارم.
t.me/freeafshin

(ظاهرا بعضی‌ها نمی‌تونند جوین بشن، که احتمالا باگ تلگرامه. مشکل از کانال نیست. خود به خود درست میشه)

پیام می‌دادند اسکرین‌شات نگیر، ما با اسم خودمون مطلب میذاریم، هر نوع مکالمه با تو دردسرسازه. فقط میخوایم بگیم نگارشت خوبه، اما خیلی تاریکی. ایران به آدم‌هایی که نوید روشنی بدن نیاز داره. حتی سر اینکه از کلمه داعش استفاده می‌کنم نصیحت می‌کردند که این انتخاب واژگان، اختراع تو نیست، ولی تو مخاطب داری و گسترشش میدی، و این فضا رو سانتی‌مانتال‌تر می‌کنه. ما به کسانی نیاز داریم که ادبیات سیاسی این کشور رو منطقی‌تر کنند.
آبرو و شرف و حیثیت و وجدان و همه‌چیزشون رو برای «نوید روشنی» فروختند، و فکر می‌کردند در مقامی هستند که من رو راهنمایی کنند.
#موقت