(سونت وایه له كاتی باران باریندائه م دوعایه بكه ن)☟
ئەو دوعا و نزایانەى کە تایبەتن بە کاتى باو باران و هەورە بروسکە بریتین لە :
یەکەم : (نزا و پاڕانه‌وه‌ی با)
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَهَا, وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّهَا»
واته: (خودایه من داوای خێر و باشه‌كه‌ییت لێده‌كه‌م و په‌ناشت پێده‌گرم له شه‌ڕ و زیانه‌كه‌ی) .
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَهَا، وَخَيْرَ مَا فِيْهَا, وَخَيْرَ مَا أُرْسِلَتْ بِهِ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّهَا, وَشَرِّ مَا فِيْهَا, وَشَرِّ مَا أُرْسِلَتْ بِهِ»
واته: (خودایه من داوای خێر و باشه‌كه‌ییت لێده‌كه‌م و ئه‌و باشه‌یه‌ش، كه تیایه‌تی و باشه‌ی ئه‌وه‌یش كه پێوه‌ی نێردراوه، هه‌روه‌ها په‌نات پێده‌گرم له زیانه‌كه‌ی و ئه‌و زیانه‌ش، كه تیایه‌تی و ئه‌و زیانه‌ش، كه پێوه‌ی نێردراوه) .
دووەم : (نزاكردن له كاتی هه‌وره بروسكه‌دا)
«سُبْحَانَ الَّذِي يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلاَئِكَةُ مِنْ خِيْفَتِهِ»
واته: (پاك و بێگه‌ردی بۆ ئه‌و خودایه‌ی، كه هه‌وره بروسكه‌كان ته‌سبیحات و سوپاسگوزارى ده‌كه‌ن و فریشته‌كانیش ته‌سبیحاتى ده‌كه‌ن له ترسیدا) .
سێیەم : (له نزاكانی باران بارین)
«اللَّهُمَّ اسْقِنَا غَيْثًا مُغِيْثًا مَرِيْئًا مَرِيْعًا, نَافِعًا غَيْرَ ضَارّ, عَاجِلاً غَيْرَ آجِلٍ»
واته: (خودایه بۆمان ببارێنه بارانێكی زۆری له‌سه‌ر خۆی به سوودی سه‌وزكه‌ری به سوودی بێ زیان، به‌م زوانه و دوا خستنی تێدا نه‌بێت) .
«اللَّهُمَّ أَغِثْنَا, اللَّهُمَّ أَغِثْنَا، اللَّهُمَّ أَغِثْنَا»
واته: (خودایه بارانمان بۆ ببارێنه، خودایه بارانمان بۆ ببارێنه، خودایه بارانمان بۆ ببارێنه) .
«اللَّهُمَّ اسْقِ عِبَادَكَ, وَبَهَائِمَكَ, وَانْشُرْ رَحْمَتَكَ, وَأَحْيِ بَلَدَكَ الْمَيِّتَ»
واته: (خودایه به‌نده‌كان و گیان له به‌ره‌كانت تێر ئاو بكه و ڕه‌حم و به‌زه‌یی خۆت بڵاو بكه‌ره‌وه و زه‌ویه مردوه‌كه‌ی خۆشت زیندوو بكه‌ره‌وه) .
چوارەم : (نزاكردن لە کاتى باران باريندا)
«اللَّهُمَّ صَيِّبًا نَافِعًا».
واتە : (خودای داواى بارانێکى بەسودت لێ دەکەم)
پێنجەم : (ویردی دوای باران بارین)
«مُطِرْنَا بِفَضْلِ اللهِ وَرَحْمَتِهِ»
واته: (خودای گه‌وره بارانی بۆ باراندین به فه‌زڵ و گه‌وره‌یی و ڕه‌حمه‌ت و به‌زه‌یی خۆی).
شەشەم : (له نزاكانی نه‌مانی باران)
«اللَّهُمَّ حَوَالَيْنَا وَلاَ عَلَيْنَا، اللَّهُمَّ عَلَى الآكَامِ وَالظِّرَابِ, وَبُطُونِ الأَوْدِيَةِ, وَمَنَابِتِ الشَّجَرِ»
واته: (خودایه باران له چوار ده‌ورمان ببارێنه نه‌ك له‌سه‌رمان، خودایه له‌سه‌ر گرد و ته‌پۆڵكه و ناو دۆڵ و باخ و دره‌خته‌كان ببارێنه)
ئەو دوعا و نزایانەى کە تایبەتن بە کاتى باو باران و هەورە بروسکە بریتین لە :
یەکەم : (نزا و پاڕانه‌وه‌ی با)
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَهَا, وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّهَا»
واته: (خودایه من داوای خێر و باشه‌كه‌ییت لێده‌كه‌م و په‌ناشت پێده‌گرم له شه‌ڕ و زیانه‌كه‌ی) .
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَهَا، وَخَيْرَ مَا فِيْهَا, وَخَيْرَ مَا أُرْسِلَتْ بِهِ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّهَا, وَشَرِّ مَا فِيْهَا, وَشَرِّ مَا أُرْسِلَتْ بِهِ»
واته: (خودایه من داوای خێر و باشه‌كه‌ییت لێده‌كه‌م و ئه‌و باشه‌یه‌ش، كه تیایه‌تی و باشه‌ی ئه‌وه‌یش كه پێوه‌ی نێردراوه، هه‌روه‌ها په‌نات پێده‌گرم له زیانه‌كه‌ی و ئه‌و زیانه‌ش، كه تیایه‌تی و ئه‌و زیانه‌ش، كه پێوه‌ی نێردراوه) .
دووەم : (نزاكردن له كاتی هه‌وره بروسكه‌دا)
«سُبْحَانَ الَّذِي يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلاَئِكَةُ مِنْ خِيْفَتِهِ»
واته: (پاك و بێگه‌ردی بۆ ئه‌و خودایه‌ی، كه هه‌وره بروسكه‌كان ته‌سبیحات و سوپاسگوزارى ده‌كه‌ن و فریشته‌كانیش ته‌سبیحاتى ده‌كه‌ن له ترسیدا) .
سێیەم : (له نزاكانی باران بارین)
«اللَّهُمَّ اسْقِنَا غَيْثًا مُغِيْثًا مَرِيْئًا مَرِيْعًا, نَافِعًا غَيْرَ ضَارّ, عَاجِلاً غَيْرَ آجِلٍ»
واته: (خودایه بۆمان ببارێنه بارانێكی زۆری له‌سه‌ر خۆی به سوودی سه‌وزكه‌ری به سوودی بێ زیان، به‌م زوانه و دوا خستنی تێدا نه‌بێت) .
«اللَّهُمَّ أَغِثْنَا, اللَّهُمَّ أَغِثْنَا، اللَّهُمَّ أَغِثْنَا»
واته: (خودایه بارانمان بۆ ببارێنه، خودایه بارانمان بۆ ببارێنه، خودایه بارانمان بۆ ببارێنه) .
«اللَّهُمَّ اسْقِ عِبَادَكَ, وَبَهَائِمَكَ, وَانْشُرْ رَحْمَتَكَ, وَأَحْيِ بَلَدَكَ الْمَيِّتَ»
واته: (خودایه به‌نده‌كان و گیان له به‌ره‌كانت تێر ئاو بكه و ڕه‌حم و به‌زه‌یی خۆت بڵاو بكه‌ره‌وه و زه‌ویه مردوه‌كه‌ی خۆشت زیندوو بكه‌ره‌وه) .
چوارەم : (نزاكردن لە کاتى باران باريندا)
«اللَّهُمَّ صَيِّبًا نَافِعًا».
واتە : (خودای داواى بارانێکى بەسودت لێ دەکەم)
پێنجەم : (ویردی دوای باران بارین)
«مُطِرْنَا بِفَضْلِ اللهِ وَرَحْمَتِهِ»
واته: (خودای گه‌وره بارانی بۆ باراندین به فه‌زڵ و گه‌وره‌یی و ڕه‌حمه‌ت و به‌زه‌یی خۆی).
شەشەم : (له نزاكانی نه‌مانی باران)
«اللَّهُمَّ حَوَالَيْنَا وَلاَ عَلَيْنَا، اللَّهُمَّ عَلَى الآكَامِ وَالظِّرَابِ, وَبُطُونِ الأَوْدِيَةِ, وَمَنَابِتِ الشَّجَرِ»
واته: (خودایه باران له چوار ده‌ورمان ببارێنه نه‌ك له‌سه‌رمان، خودایه له‌سه‌ر گرد و ته‌پۆڵكه و ناو دۆڵ و باخ و دره‌خته‌كان ببارێنه)