دیروز یکی گف نمیدونم چرا تو دلت غم داری اما نمیخوای به روت بیاری ولی صورتت داد میزنه
داد میزنه.
انکار کردم گفتم نه من همونم
گف خیلی عجیبی اصلا مثل ادم‌معمولی نیستی
خندیدم و تموم شد
الان که فک میکردم
میبینم بعضی وقتا داریم خودمونو به زور نگه میداریم(نه فقط درس)
داریم ادعا میکنیم که قوی هستیم
میتونیم تحمل کنیم
اره
میتونیم
اما از تو داریم خودمونو میخوریم
یه وقتایی باید رها کرد
زندگیو
مشکلاتشو
اصلا هرچی شد شد
زندگیت داره میپاشه
این زندگی تو نیست
زندگی تو اونیه که الان میخوای برا ساختنش برنامه ریزی کنی
مرفه بی درد؟
تو کمد میخونی؟
اینا برا اینه که زندگیت خوب باشه
اینی که ما داریم توش زندگی میکنیم
مال خودمون نیست
یکی دیگه ساختتش
به هر حال
یا موفق شده
یا نشده
اما سعیشو کرده
ببین حالا بشینیم
بگیم
وصعیت الانم بده
نمیدونم اله بله
داریم ظلم میکنیم
به اون مرفه بی دردی که
تو آینده قراره بشیم
از الان هیچی نشده
هنوز اول راهیم
داریم با یه سری
مشکلات و
کمبود هایی
که دست خودمو نییسس
(چه مالی چه معنوی)
پا پس میکشیم؟
این بود ؟
وقتی شروع کردیم
فک میکردیم به خاطر اشتباه یکی دیگه پا پس میکشیم
به خاطر چیزی که نتونستن برامون تهیه کنن پا پس میکشیم؟
ما وقتی شروع کردیم
گفتیم به نام خدا
تهش پزشکی
ولی الان داریم میفروشیمش
به چه قیمتی؟

پ.ن: برای خودم و اونیکه اونشب ناراحت بود و شاید دلشو شکوندم
اره حق با تو بود ثمین.