در آغاز روزگار مفرغ، حدود ۳۲۰۰ تا ۲۵۰۰ پیش از میلاد، مردمان یامنایا از سرزمین اصلی خود که به گمان برخی، پهنه شمال دریای سیاه تا دریای کاسپی بوده، کوچیدند؛ چنین می‌نماید که دامداران کوچ‌نشین یامنایا، در یک بازه زمانی چندصدساله، مسافت چندین‌هزار کیلومتری میان مجارستان تا مغولستان کنونی را درنوردیدند. آنها در مسیر کوچ، با مردمان بومی درمی‌آمیختند و چنین بود که افزون بر ژن‌هاشان، زبانشان یعنی هند و اروپایی آغازین (PIE) را نیز گستراندند؛ گفته می‌شود امروزه حدود ۳ میلیاردنفر به ۴۰۰ زبان که خاستگاه آن به زبان مردمان یامنایا می‌رسد، سخن می‌گویند.
آنان اسب را رام کردند و چرخ و گردونه ساختند؛ پروتئین‌های به‌جای مانده روی دندان اسکلت‌های کاوش‌شده در گورتپه‌های یامنایا (کورگان) نشان می‌دهد که آنها شیر اسب می‌نوشیده‌اند و اسب‌های دفن‌شده در گورگان‌ها به همراه آدمیان، نشان از ارزش بالای این جاندار در نزد آنان داشته است.
اما آیا مردمان یامنایا اسب‌سواری هم می‌کرده‌اند و اسب چه تأثیری در پراکنش این مردمان داشته است.
پژوهشگران کوچ مردمان یامنایا را یکی از عوامل دگرگون‌کننده فرهنگ و ژنتیک مردم اوراسیا می‌دانند و با بررسی استخوان‌های برجای‌مانده در کورگان‌ها و دنبال کردن نشانگان‌های تشخیصی کالبدی همانند تغییر شکل مفصل‌های ران و ستون مهره‌ها در اثر نشستن بر روی اسب و نیز آثار به‌جای‌مانده از آسیب‌های ناشی از افتادن از اسب مانند شکستگی استخوان‌ها، گواه‌هایی مبتنی بر سوارکار بودن این مردمان نیز پیدا کرده‌اند.
چنین می‌نماید که میان رام کردن اسب و سوارکاری در هزاره چهارم پیش از میلاد، زمان زیادی وجود نداشته و سوارکاری در میان مردمان یامنایا بین ۳۰۰۰ تا ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد رواج داشته است.
بن‌مایه:
🔖 Martin Trautmann et al., First bioanthropological evidence for Yamnaya horsemanship. Science Advances 9,eade2451(2023).
https://t.me/eurasia_millennia
آنان اسب را رام کردند و چرخ و گردونه ساختند؛ پروتئین‌های به‌جای مانده روی دندان اسکلت‌های کاوش‌شده در گورتپه‌های یامنایا (کورگان) نشان می‌دهد که آنها شیر اسب می‌نوشیده‌اند و اسب‌های دفن‌شده در گورگان‌ها به همراه آدمیان، نشان از ارزش بالای این جاندار در نزد آنان داشته است.
اما آیا مردمان یامنایا اسب‌سواری هم می‌کرده‌اند و اسب چه تأثیری در پراکنش این مردمان داشته است.
پژوهشگران کوچ مردمان یامنایا را یکی از عوامل دگرگون‌کننده فرهنگ و ژنتیک مردم اوراسیا می‌دانند و با بررسی استخوان‌های برجای‌مانده در کورگان‌ها و دنبال کردن نشانگان‌های تشخیصی کالبدی همانند تغییر شکل مفصل‌های ران و ستون مهره‌ها در اثر نشستن بر روی اسب و نیز آثار به‌جای‌مانده از آسیب‌های ناشی از افتادن از اسب مانند شکستگی استخوان‌ها، گواه‌هایی مبتنی بر سوارکار بودن این مردمان نیز پیدا کرده‌اند.
چنین می‌نماید که میان رام کردن اسب و سوارکاری در هزاره چهارم پیش از میلاد، زمان زیادی وجود نداشته و سوارکاری در میان مردمان یامنایا بین ۳۰۰۰ تا ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد رواج داشته است.
بن‌مایه:
🔖 Martin Trautmann et al., First bioanthropological evidence for Yamnaya horsemanship. Science Advances 9,eade2451(2023).
https://t.me/eurasia_millennia