دانشجویان دگر اندیش دانشگاه فردوسی مشهد

⛔️اعتماد عمومی خمیرِ بازی نیست

✍ احسان‌محمدی

✈️ یک هوایپمای باری در کرج سقوط کرد و برابر آخرین آمار در این سانحه 15 نفر جان به جان آفرین تسلیم کردند و یک نفر نیز مجروح شد.

✈️ این خبر به مهمترین رویداد کشور تبدیل شد و حتی سفر رئیس جمهور به استان گلستان را زیر موج خود بُرد. در حالیکه برابر با آمارهای معمول در یک شبانه روز به صورت متوسط 50 هموطن در تصادفات رانندگی کُشته میشوند. فقط کُشته! اما چرا این همه بازخورد ندارد؟

✈️ یکی از دغدغه‌های فکری تصمیم‌گیران کشور جلوگیری از اثرگذاری شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی و حالا مجازی رقیب بر افکار عمومی است.

✈️ اینکه فارغ از شیوه‌های سخت‌افزاری مانند فیلترینگ چطور با ارتقای توانمندی‌ها و البته تنوع‌بخشی به تولید، در این رقابت مچ آنها را بخوابانند.

✈️ معمولاً وقتی صحبت از دلایل ناکارآمدی یک سیستم می‌شود دم‌َدست‌ترین پاسخ این است که #بودجه نداریم.

در اینکه بودجه و مسائل مالی بسیار تاثیرگذارند کسی تردیدی ندارد اما آیا فقط فقدان بودجه موجب می‌شود که عملکردها نامناسب باشد؟

✈️ سقوط هوایپما حتی وقتی تعداد تلفات آن یک سوم تعداد کُشته‌های جاده‌ای باشد برای افکار عمومی از درجه حساسیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است.

✈️ هوایپما آن هم از نوع بوئینگ 707 یک #موتورسیکلت بی‌پلاک نیست که اگر در گوشه‌ای از کشور تصادف کرد و جیب‌های موتورسوار کُشته شده را گشتند و مدارک شناسایی نداشت ساعت‌ها طول بکشد تا هویت او را شناسایی کنند.

✈️ اما بعد از سقوط هواپیمای بوئینگ 707 تا یکی دو ساعت اخبار ضد و نقیضی در خصوص ماجرایی تا این اندازه مهم حتی در رسانه‌های معتبر منتشر شد.

✈️ ابتدا عنوان شد یک فروند بوئینگ 707 باری متعلق به #قرقیزستان که از بیشکک عازم فرودگاه پیام کرج بود، به اشتباه در فرودگاه فتح به زمین نشست و خلبان نتوانست هواپیما را روی باند کنترل کند و سانحه بار آمد. بعد گفتند از تعداد سرنشینان خبری نداریم، بعد اعلام شد هواپیما متعلق به ارتش بوده، بعد تصاویر نشان می‌داد که هواپیما در یک ویلا فرود آمده و ....

✈️ هواپیما که اتوبوس بین‌شهری نیست که بین راه مسافر سوار یا پیاده کند که حتی اتوبوس‌ها هم لیست مسافران را دارند.

✈️ چطور ممکن است تا ساعاتی چند مشخص نشود که چند نفر سرنشین دارد؟ مگر ممکن است در آسمان مسافر پیاده کرده باشد که تعداد را ندانید؟

✈️ در همه جای دنیا مواردی از سقوط هواپیما وجود دارد، اما این اطلاعات ضد و نقیض در مورد مالکیت آن شگفت‌آور است. ورود و خروج هر هواپیمایی به آسمان کشور مشخص است، این هواپیما که ربوده نشده بود که مسیر آن یک باره عوض شده و مبدا و مقصد و مالکیت آن نامشخص باشد، دلیل این همه سکوت و انتشار اطلاعات غلط چیست؟

✈️ متوجه هستید که این نوع پراکنده‌گویی چه صدمه‌ای به اعتماد عمومی می‌زند؟

می دانید باعث می‌شود حتی به اخبار واقعی فردایتان بی‌اعتماد شوند و بگویند از کجا معلوم تکذیب نشود؟

✈️ معمولاً این‌جور مواقع می‌گویند باید «به منابع خبری رسمی استناد کرد». کدام منبع خبری؟

شایعه وقتی رخ ایجاد می شود که اطلاع‌رسانی سریع و شفاف نباشد.

وقتی منبع مشخصی نیست که دقیق و سریع اطلاعات بدهد طبیعی است که اخبار کذب و غیرواقع مشتری پیدا می‌کنند.

✈️ پیش از این هم در خصوص سقوط هواپیمای #سمیرم، آتش گرفتن نفتکش #سانچی، ریزش معدن #یورت و ... دهها خبر ضد و نقیض منتشر شد که حتی برخی از آن را مقامات محلی بر زبان راندند و بعید است کسی آنها را بابت نشر اخبار غیر واقع بازخواست کرده باشد.

⛔️ #اعتماد_عمومی خمیرِ بازی نیست که هر وقت اراده کردیم به آن شکل دهیم و هر وقت نپسندیدیم آن را از نو خراب کنیم و باز بسازیم.

⛔️ ما در مقابل انتشار هر واژه‌ای مسئولیم و نهادهای رسمی مسئول‌تر. اگر شیوه اطلاع‌رسانی رسانه‌های مخالف را «خبیثانه» می‌دانیم خوب است گاهی در آینه نگاه کنیم و ببینیم نکند خدای ناکرده و اگر نه همیشه که گاهی«هرچه هست از قامت ناساز بی اندام» خودمان باشد!

https://t.me/fum_socialst

در سرزمینی به دنیا آمدم که در آن مفاهیمِ آزادی و حقوق بشر و مهر و عطوفت انسانی خوار و خلاف قانون شمرده می شود.
در هر برهه ای از تاریخ، دولتی ریاکار بر سرِ کار می آید،
دیوارهای این زندانِ بزرگ را رنگی شاد و چشم نواز می زند و اعطای حقوقِ معمول در ممالک سعادتمند را به رعایای خود در بوق و کرنا اعلام می کند،
اما مزه ی این حقوق یا فقط به زندانیان چشانده می شود و یا در خود چیزی دارند که حتا از زهرِ ظلم و جورِ فاحش تلخ ترشان می کند...
در این سرزمین همه یا بَرده اند یا قلدر و ضعیف کش...
خلاصه کشوری خالی از نور و مکانی جهنمی ست و تنها چیزی که به آن اطمینان دارم این است که هرگز آزادی خود در تبعید را به بردگی مشمئزکننده ی وطن نخواهم فروخت...



📕 زندگی واقعی سباستین نایت
✍ ولادیمیر ناباکوف

https://t.me/fum_socialst

✅ﺁﯾﺎ ﻣﻦ ﻭ ﺷﻤﺎ هم ﺟﺰو ﻋﻮﺍﻡ ﻫﺴﺘﯿﻢ؟

ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ قذافی ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ. وقتی ﮐﻪ
ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎ ﺩﻫﺪ، ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:
ﺍﺳﺘﻌﻔﺎ؟ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎ ﺍﺯ ﭼﻪ؟ ﺍﺯ ﭼﻪ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎ ﺩﻫﻢ؟
ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻣﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ.

ﺍﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ، ﻧﻪ ﺭﻫﺒﺮ ﺑﻮﺩ؛
ﻧﻪ ﺭﯾﯿﺲﺟﻤﻬﻮﺭ،ﻧﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ، ﻧﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ؛
ﺍﻭ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ ﺍﺯ
ﺍﯾﻦ ﻋﻨﺎﻭﯾﻦ ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﺷﻮﺩ!

ﻟﻨﯿﻦ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ:
ﻭﺯﯾﺮ ﭼﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﻬﻮﻉﺁﻭﺭﯼ ﺍﺳﺖ! ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺎﻡ
ﭘﺮﻭﻟﺘﺮﯼ اﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﯿﻢ، ﻭﺯﯾﺮ ﺑﻮﯼ ﮔﻨﺪ
ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺯﯼ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ!

ﻣﺎﺋﻮ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﺑﻮﺩ.
ﭼﺮﯾﮏ ﭘﯿﺮ، ﮐﺎﺳﺘﺮﻭ ﻫﻢ ﺳﻠﻄﻨﺖ
ﺭﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﮐﺮﺩ!

ﮐﯿﻢ ﺍﯾﻞ ﺳﻮﻧﮓ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺭﯾﯿﺲﺟﻤﻬﻮﺭﯼ
ﮐﺮﻩ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺭﯾﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺩﺍئمیﻧﺎﻣﯿﺪ.

ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦﻫﺎ، ﺭﻭﺯﯼ ﻗﺒﻠﻪ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﻋﻮﺍﻡ، ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ و ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ
ﮐﻒ ﻣﯽﺯﺩﻧﺪ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ
ﮐﺸﺘﻦ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ، #ﺩﮔﺮﺍﻧﺪﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻨﺪ
ﻭ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺣﻖ ﻫﯿﭻ ﻧﻄﻖ ﮐﺸﯿﺪﻧﯽ ﺭﺍ
ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ.
ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﺬﺍﻓﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺕ
ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ،ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺟﻨﺎﺯﻩﺍﺵ ﺩﺳﺖ
ﻭ ﭘﺎ ﻣﯽﺷﮑﺴﺘﻨﺪ.

ﻋﻮﺍﻡ ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﭼﯿﺴﺖ
ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﻧﺮﻡ ﭼﯿﺴﺖ، ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ
ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﭼﯿﺴﺖ، ﻣﺪﺭﺳﻪ، ﻣﻌﻠﻢ، ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﭼﯿﺴﺘﻨﺪ!
ﻋﻮﺍﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﯽﺭﻭﺩ، ﺿﺮﺏ
ﻭ ﺷﺘﻢ اﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ، ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﭘﻠﯿﺴﯽ
ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺎﻓﻆ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﺭﺍ ﻣﯽﭘﺴﻨﺪﻧﺪ.

ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻣﯽﺍﯾﺴﺘﺪ،
ﺩﺭ ﺻﻒﺷﯿﺮ ﻭ ﻧﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﯽﺍﯾﺴﺘﺪ، ﻋﻮﺍﻡ،
ﮔﺪﺍ؛ ﺑﯿﻤﺎﺭ؛ ﺗﻦﻓﺮﻭﺵ، ﺧﻮﺩﻓﺮﻭﺵ؛ ﻣﻌﺘﺎﺩ؛
ﺭﺍ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﺪ، ﭼﻮﻥ
ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﭼﯿﺴﺘﻨﺪ!!!

ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ،و خصوصا جهان
سوم ﻋﻮﺍﻡ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ
ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺍﺳﺖ، ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻩ
ﺳﺎﻝ ﺍﺧﯿﺮ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ
ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﻋﻮﺍﻡ ﺑﺎﺳﻮﺍﺩ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ!

ﻓﻬﻢ ﻭ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻭ ﻧﮕﺮﺵ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ
ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﺍﺩ ﺳﺎﻧﺪﻭﯾﭽﯽ
ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ! ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺍﺩ، ﻃﺎﻗﺖﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛
ﺩﺭ ﻓﻀﺎﯼ ﻣﺠﺎﺯﯼ ﺣﺘﯽ ﭼﻨﺪ ﺳﻄﺮ
ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺭﺍ نمیﺧﻮﺍﻧﺪ؛ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﻂ
ﺍﻭﻝ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﻤﯽﺩﻫﺪ.

ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻭ ﻋﮑﺲ ﻭ ﻓﯿﻠﻢ
ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﯾﺎ
ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺪ!

ﻋﻮﺍﻡ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﯿﭻ ﺯﺣﻤﺘﯽ ﻟﯿﺴﺎﻧﺲ ﻭ ﺍﺭﺷﺪ
ﻭ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻭﻟﯽ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﻨﺪ.
ﻣﻐﺰ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻭﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻨﺪ. ﮐﻠﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﺎﻥﮐﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﻣﺦ است، ﻋﻀﻮﯼ ﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺍﺯﭼﻨﺪ
ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﺑﺮﺩﻩ ﺷﻮﺩ.
ﺍﺻﻼ اﻫﻤﯿﺖ ﺳﺮ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ
ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺳﺘﻨﮕﺎﻩ ﻣﻮﯼﺳﺮ ﺍﺳﺖ.

ﻣﯿﺰﺍﻥ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻋﻮﺍﻡ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ
ﺟﻬﺎﻥ ﺳﻮﻡ اﺯ ﻫﺮ ﻫﺰﯾﻨﻪﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ.
عوام اسلحه را به سمت خود و
جامعه خود نشانه رفته و نمیداند.

با این تفاسیر آیا من و شما جزو عوام
هستیم ؟!

🌻🌻🙏🙏✍️

https://t.me/fum_socialst

🔴 جولان لمپن ها در عصر جدید

✍️حمید حیدرپناه/ دکترای جامعه شناسی فرهنگی

⏱مدت زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه

1️⃣«ما وارد دوران جدیدی شده‌ایم» این جمله یکی از پرتکرارترین جملاتی است که در سال‌های اخیر تکرار کرده‌ام. چه در یادداشت‌ها، چه نشست‌های تخصصی، برنامه‌های رادیوتلویزیونی و کلاس‌هایم در دانشگاه و حتی بحث‌های روزمره!

عمده‌ترین دلیل این اتفاق را به واسطه رشد تکنولوژی و خصوصاً ظهور فضای‌ مجازی و سیطره‌ی آن بر زندگی امروز انسان‌ها می‌دانم. از مهم‌ترین ویژگی‌های دوران جدید، سرعت تغییرات اجتماعی، تحول در عرصه اطلاع‌رسانی، تحقق دهکده‌ جهانی و برداشته‌شدن مرزها، افزایش بارش اطلاعاتی به اذهان و از همه مهم‌تر تغییر ارزش‌ها و گروه‌های مرجع است که موجب تغییر ذائقه و خوراک فکری بخش زیادی از جامعه شده‌است.

2️⃣در عصر فعلی، فضای‌مجازی محل ظهور و جولان قهرمانان پوشالی جدید شده، سلبریتی‌ها بیشترین نگاه‌ها را به خود جلب نموده و در این بین نگاه‌ها به سمت آدم‌های سطحی، سوژه‌های دم‌دستی، تکیه‌کلام‌های کوچه‌بازاری و... افزایش یافته و به موازات آن شاهد افت جایگاه دانشگاهیان، نخبگان‌واقعی و کاهش مخاطبان رسانه‌های رسمی هستیم.

این واقعیت را می‌توان از روی تعداد مخاطبان کانال‌های طنز دم‌دستی و دنبال کننده‌های صفحات اینستاگرام برخی چهره‌ها در مقایسه با صفحات و کانال‌های علمی و فرهنگی، صفحات رسمی نهادهای دولتی و... به خوبی مشاهده نمود که چرایی این پدیده نیازمند پژوهش و تحلیل‌های دقیق علمی است.

3️⃣ در روزگاری که یک ویدئوی سخیف از مردی که «از این به بعد تمام هزینه‌ها برای عشقش می‌شود»؛ به سرعت منتشر و به موازات ساخت هزاران دابسمش، این جمله وارد ادبیات عوام می‌شود. کمی بعد شاخ‌و‌شانه کشیدن یک مرد که عربده‌کشی‌مجازی را با لحن و جمله بندی خاص بیان می کند و «مشکل برات پیش آمده کسئگم» وارد ادبیات محاوره جامعه می شود.

4️⃣ و این چنین می شود که یک ویدیوی کوتاه که نسخه ی اصلی آن سرشار از الفاظ رکیک و غیرقابل پخش است، در کوتاه ترین زمان ممکن غوغایی در فضای مجازی ایجاد کرده و «کسئگم» تبدیل به سلبریتی می‌شود و مطابق انتظار دابسمش‌های متعدد ساخته می‌شود، کیک تولدش می آید، عکس‌های پروفایل و استیکرش دست به دست می‌شود و در نهایت صفحات مجازی زیادی با نام او ایجاد می‌شود که در عین شگفتی، مخاطبان صدهزارتایی هم جذب می کنند.

5️⃣ این پایان ماجرا نیست، وقتی پای کسئگم و ادبیات او به راهپیمایی 22 بهمن می رسد و با همان ادبیات برای ترامپ هم کری‌خوانی می‌کند، شاید در نگاه اول لبخند را به لب‌ها بیاورد اما اگر به عمق واقعه اندیشه کنیم، یک تراژدی فرهنگی رقم خورده‌است، حتی اگر فتوشاپ هم باشد!

و البته کمی قبل‌تر، سلبریتی شدن چهره‌هایی همچون کچلیک، سجاد، وحید خز و میزان دنبال‌کننده‌های آن ها را هم اضافه کنیم، به عمق فاجعه و جولان لمپن‎ها در فضای مجازی بیشتر پی می‌بریم.

6️⃣ چرایی این اتفاق می‌تواند دلایل زیادی داشته باشد، اما در نگاه کلی جلب توجه بیشتر نگاه عوام به سوی طنزهای دم‌دستی در فضای مجازی نشان‌دهنده ی واقعیتی تلخ و خلا بزرگ در جامعه است و آن هم کمبود شادی و هیجان به موازات افزایش ناکامی‌ها و آسیب‌های اجتماعی است و وقتی برای افراد خوراک مناسبی برای شادی پایدار تعبیه نشود، طبیعی است که خودشان سراغ خوراک دیگری می‌روند، هرچند تامین آن از طریق طنزهای سخیف و دم دستی باشد، هرچند رفتن به سمت شادی زودگذر و موقتی باشد.

7️⃣بخش دیگری از علت این واقعه ساختارشکنی و نوآوری است، حتی در شکل دم دستی و سطحی آن!

در شرایطی که بخش زیادی از عرصه فرهنگ ما دچار نوعی روزمرگی، کلیشه سازی، برنامه‌های تکراری و خالی از خلاقیت است، یک ادبیات متفاوت و کمی جابجایی کلمات می‌تواند نگاه جامعه را به خود جلب کند، «همه هزینه ها برای تووه»، «مشکل برات پیش آمده»، «کسئگم» و... فقط کمی ساختار جملات معمول را متفاوت کرده اند و همین یکی از عوامل جلب توجه مخاطبان شده و این اتفاق حداقل یک پیام نهفته برای متولیان فرهنگی دارد که اگر می خواهید کمی نگاه جامعه را جلب کنید، تلاش کنید کمی متفاوت باشید، کمی خلاقیت به خرج دهید و از همه مهم‌تر به سمت برنامه‌هایی بروید که محتوایشان نگاه از بالا به پایین نباشد، کمی به فضای ذهنی افراد جامعه نزدیک‌تر شده و می توان در عین تولید محتوای مفید نزدیک به ذائقه آن‌ها، پیام‌های آموزشی هم تولید و تکثیر کرد.

8️⃣ بدون شک نمی‌توان شکاف ایجاد شده بین نهادهای رسمی و نخبگان با جامعه را انکار کرد و لازم است فکری برای پوشاندن این شکاف کرد که بدون شک در صورت تداوم آن، شاهد افزایش روزافزون فاصله ها خواهیم بود.


https://t.me/fum_socialst

ایده دزدی تازه استمرار طلبان

✍️هوشنگ امير احمدى

یادداشت زیر از آقای دکتر کریمی پور که در صفحه اقای تاج زاده‌ پست شده است، کپیه طرح‌ من برای "خروج‌ عزتمندانه روحانیون از قدرت سیاسی" است ولی متاسفانه همکار دانشگاهی من به آن اعتراف نکرده است. این طرح را من در چندین ماه گذشته در تلویزیونها، مطبوعات و شبکه های اجتماعی بطور وسیع منتشر کرده ام. از اینکه اصلاح طلبان حکومتی هم به ترویج طرح من پرداخته اند خوشوقتم اما متاسفانه این‌ حضرات چون‌ گذشته که گفتمان "جامعه مدنی" اینجانب را دزدیدند و به اسم‌ خود ثبت و بعد تخریبش کردند، باز هم درصدد کپیه برداری ناشیانه از ایده من هستند و نگرانم که باز هم با بی خردی خاص خودشان این فکر را هم به بیراهه ببرند. لطفا اصل ایده و چگونگی عملی کردن انرا در بیانیه آبان‌ abanorg@ بخوانید و نگذارید این‌ کپیه برداری ناشیانه به‌ تخریب اصل ایده منجر گردد.

هوشنگ امیراحمدی

📝📝📝فراخوان ملى جهت بازگشت روحانيون به حوزه هاى علميه

✍كريمى پور*

✅از عمر حکومت روحانیون بر کشور نزدیک به چهل سال می گذرد. این مدت از عمر حکومت محمدرضا شاه پهلوی، از نیمی از عمر رژیم کمونیستی اتحاد جماهیر شوروی، و از عمر بسیاری از حکومت های دیکتاتوری در امریکای لاتین بیشتر است. در دنیای امروز با سرعت تحولات شگرفی که همه شاهد آن هستیم، چهل سال زمان بسیار زیادی برای آزمودن یک شیوه حکومت داری است.

✅ناکارآمدی شیوه حکومتی فعلی که اساسا مبتنی بر تبعیض وسیع و گسترده به نفع قشر روحانی است، و فسادی که به طور گسترده و ناگزیر بر آن مترتب شده، نیازی به توضیح و استدلال و مستندات، بیشتر از آن که همه روزه می بینیم، ندارد. جهان امروز جهانی نیست که بتوان با چنین تبعیض ناروا و ناشایستی در آن به هیچ گونه پیشرفتی رسید. چنانچه این وضعیت ادامه پیدا کند، موتور نیمه جان توسعه ایران به کلی از کار خواهد افتاد، کشور از ذخیره باقیمانده نیروی انسانی اش خالی خواهد شد و علاوه بر آن شیرازه اخلاق و منش و همبستگی اجتماعی و دینی اش از هم خواهد پاشید.
شگفت انگیز است که در قرن بیست و یکم و پس از انباشت آن همه تجربه تاریخی در جهان، دانشگاهیان ما در عمل، اصل و اساس چنین تبعیضی را که ساخته و پرداخته روحانیت برای حکومت است پذیرفته و خود را تنها به امور جزئی در پیرامون آن سرگرم می کنند و حال آن که از آن ها انتظار می رود با توجه به این که در انزوای فکری نیستند و تجربیات مختلف تاریخی را در جهان می شناسند، خود مبدع، مبتکر و مبلغ یک مدل حکومتی کارآمد و بدون تبعیض برای ایران با توجه به ویژگی های فرهنگی، قومی و مذهبی آن باشند.
اصلاح امور ایران نه با پرداختن به امور جزئی بلکه با درخواست فراگیر ملی مبنی بر بازگشت روحانیون به حوزه های علمیه و پرداختن اصیل و صادقانه آنان به معارف دینی که چهل سال از آن غفلت کرده اند، امکان پذیر است. ماندن روحانیون در عرصه حکومت به شکلی که امروزه می بینیم، روز به روز ایران را به قهقرا خواهد برد و روز به روز نسل جوان امروز از سرچشمه های اصیل معرفت دینی دور خواهد کرد. انباشت فشار های اجتماعی از یک سو و انفعال دانشگاهیان به تدریج ما را به سوی نقطه ای خواهد برد که ممکن است کیان کشور، آن چنان که دکتر فرزانه به درستی گفته اند، در معرض نابودی و انهدام قرار گیرد.

✅فراخوان بازگشت روحانیون به حوزه های علمیه می بایست به یک فراخوان ملی تبدیل شود. در دعوت به چنین گفتمانی دانشگاهیان البته تنها نیستند، چرا که بسیاری از روحانیون متدین، آگاه و آزاده نیز به چنین دعوتی پاسخ مثبت خواهند داد و در این گفتمان ملی مشارکت خواهند کرد. دغدغه توسعه کشور از یک سو و بازگشت به معیارهای اصیل دینداری و تبلیغ معارف دینی از سوی دیگر دغدغه مشترک هردو این قشرهاست.
آیندگان با شگفتی بی حد و حصر به پذیرش این همه جهالت از طرف ما خواهند نگریست و هرگز انفعال و فردگرایی ما را فراموش نخواهند کرد و از نسل ما به بدی و تلخی یاد خواهند کرد.

*استاد دانشكده فيزيك دانشگاه صنعتى شريف

https://t.me/fum_socialst

آدم همان طور که دچار امراض می‌شود دچار عقاید هم می‌شود.


(سارتر، دستهای_آلوده، ترجمه جلال آل احمد)


https://t.me/fum_socialst

دکتر فاروق قاسم✍️
دانشمند زمین شناس عراقی الاصل که تابعیت نروژی دارد.

🔴ایشان مطلبی با عنوان «سرمایه گذاری عقل ها» نوشته است؛ وی می گوید:

با من از ثروت سرزمینی که مردمش در نفرت، نژادپرستی، ملی گرایی، نادانی و جنگ غوطه ورند صحبت نکنید.

نیجریه یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیاست و بیشترین معادن را در اختیار دارد؛ این کشور یکی از بزرگترین صادرکننده های نفت در دنیاست، اما حال و اوضاعش را نگاه کن! چرا اینگونه است؟
زیرا مردمش در نفرتهای نژادی غوطه ور و این کشور عرصه نزاع و درگیری و تاخت و تاز گروههای مختلف است.

در مقابل

سنگاپور، کشوری که روزی رئیس جمهورش می گریست، زیرا رئیس کشوری بود که در آن آب شرب یافت نمیشد... امروز میزان درآمد سرانه اش بیشتر از ژاپن است..!!

امروزه کشورهای عقب مانده نگاه شان را معطوف به درون زمین کرده اند تا از موهبت آن خود را سیر کنند..!! این درحالی است که انسان بخودی خود تبدیل به سرمایه ای موفق و سودآور گشته است.
آیا تا به حال اندیشیده ای که برای گوشی گلکسی و یا آیفنی که از بازار می خری چقدر هزینه شده است؟ شاید هزینه ساخت آن به یک دلار هم نرسد؛ چند گرم آهن، یک تکه شیشه و مقداری پلاستیک، اما تو برای خرید آن صدها دلار هزینه می کنی، چیزی معادل ده ها بشکه نفت و گاز.

اما دلیلش چیست؟ دلیلش این است که کشور سازنده آن، از تولیدات عقل بشر بهره می برد و صاحب ثروت اندیشه است.

آیا می دانی که شخصی مثل بیل گیتس مؤسس شرکت مایکروسافت هر ثانیه 226 دلار درآمد دارد، چیزی معادل ذخایر کشور یمن و کشورهای خلیج.

شما نمی توانید با یکی از شرکتهای فناوری کامپیوتر کنار بیایید!!

آیا می دانی که ثروتمندان دنیا، صاحب چاه های نفت و ثروتهای طبیعی نیستند، بلکه صاحبان همین نرم افزارهای ساده ای هستند که در گوشی تو نصب است؟!

آیا میدانی که سود شرکتی چون سامسونگ در طول یک سال 327 میلیارد دلار است. صد سال طول می کشد تا ما چنین مبلغی را از تولید داخلی خود بدست آوریم...!!؟؟

✅برادر و خواهر عزیزم ؛
هر کجا که هستی، در شرق، غرب، شمال، جنوب؛ و فکر می کنی ثروتی داری که بدون نیاز به عقلت، تو را بی نیاز می گرداند، این اوهام را از خود دور کن؛ بدون عقلانیت هیچ ثروتی بدست نخواهد آمد.
ژاپن در جنگ جهانی دوم شکست خورد، اما در کمتر از پنجاه سال با علم و تکنولوژی از دنیا انتقام گرفت؛ اما انسانهای کودن همچنان از تو می پرسند
مذهبت چیست !؟
از کدام قبیله ای !؟



https://t.me/fum_socialst

مسافران عزیز، دید خود را کور نکنید

(محمد فاضلی – عضو هیئت علمی
دانشگاه شهید بهشتی)

✅ مهماندار هواپیما قبل از پرواز توضیحاتی ارائه می‌کند، از جمله توصیه‌های ایمنی را ارائه کرده و مثلاً از مسافران می‌خواهد لوازم الکترونیک خود را در طول پرواز خاموش کنند. یکی از توصیه‌هایی که سال‌ها در پروازها شنیده‌ام این است: «پنجره‌های هواپیما را به هنگام برخاستن و فرود هواپیما باز نگه‌ دارید.» پنجره‌های هواپیما درپوش‌هایی دارند که می‌توانید با بالا و پایین بردن آن‌ها، ورود نور را کنترل کنید.
✅ من در همه این سال‌ها بارها پیش خودم فکر کرده بودم چرا از مسافران خواسته می‌شود درپوش پنجره‌ها را باز نگه دارند، تا بالاخره دیشب در پرواز سرمهماندار خوش‌خلق و خنده‌رویی حضور داشت و از او پرسیدم چرا از مسافران می‌خواهید هنگام برخاستن و فرود پنجره‌ها را باز نگه دارند؟ سرمهماندار پاسخ داد «ما از مسافران می‌خواهیم پنجره‌ها را باز نگه دارند تا بتوانند بیرون را ببینند و اگر حادثه‌ای اتفاق افتاد و تهدیدی متوجه پرواز شد، سریع ما را خبر کنند.»
✅ صنعت هوا و فضا بسیار حساس و دقیق است. مطمئن هستم در این صنعت دقیق و حساس، مطالعاتی انجام‌شده و مسافران در مواردی توانسته‌اند حوادث یا تهدیداتی را به مهمانداران اطلاع دهند که باز نگه داشتن پنجره‌ها به رویه معمول تبدیل شده است. این توصیه هم‌چنین به این معناست که حتی در صنعتی به دقت و حساسیت صنعت هوایی که کادر پرواز از سلامت هواپیما مطمئن می‌شوند تا پرواز کنند، باز هم از مسافران می‌خواهند دید خود را کور نکنید و در مواقع حساسی نظیر برخاستن و فرود، با دقت وضعیت را تحت نظر داشته باشند و هر اشکالی را به مسئولین پرواز خبر دهند.
✅ داستان پرواز عجیب به داستان مدیریت سازمان، اداره یک شرکت و بیش از همه به سیاست‌گذاری عمومی و اداره کشور و حکومت شباهت دارد. هر مدیر شرکتی، رئیس اداره‌ای یا مدیر سیاست‌گذاری در هر سطحی، به نفع خودش و افراد تحت فرمانش است که از آن‌ها بخواهد «پنجره‌ها را باز نگه دارید و دید خود را کور نکنید؛ و به محض مشاهده هر تهدیدی، تیم اداره دستگاه، سازمان یا کشور را مطلع کنید.»
✅ پنجره‌ها برای لذت بردن از فضای بیرون و مشاهده صحنه‌های زیبای طبیعت از فراز آسمان خوبند، و به همان اندازه برای آن است که همه مسافران در امنیت پرواز سهیم باشند. این‌جاست که معنای «پرواز یک کار تیمی است» بیشتر آشکار می‌شود. امنیت پرواز مسئولیتی تقسیم‌شده میان توانمندی‌ها، اختیارات و مسئولیت‌های تیم پرواز است که مسافران نیز بخشی از آن هستند حتی اگر سهم‌شان فقط در حد «کور نکردن دید خودشان باشد.» مدیر و مقام ارشد هر دستگاهی و مسئولان هر کشوری نیز مسئول‌اند و به نفع خودشان و مردم است که «دید شهروندان را کور نکنند» و به علاوه شرایط را تسهیل کنند تا مردم خودشان علاقمندانه چهارچشمی اوضاع را زیر نظر داشته باشند.
✅ آن دسته مسافران که پنجره را کور نمی‌کنند و هشیارانه اوضاع و احوال پرواز را زیر نظر دارند، مسئولیت خود را ایفا می‌کنند؛ شایسته پاداش‌اند نه مجازات.

https://t.me/fum_socialst

🔳⭕️دختر؛ تو سبزی تو پاک کن!

بعضی خواستگاران پرمدعا روز خواستگاری همراه خود یک دستمال سبزی پاک‌نکرده می بردند و پیش دختر میگذاشتند! چرا؟
به نوشته مونس‌الدوله در کتابش «خاطرات مونس‌الدوله» باسوادی دختران، یک نکته منفی در ازدواج بود. چیزی که مهم نبود خط و سواد دختر بود. دختر باسواد عاشق‌پیشه از آب درمی‌آید و شروع می کند به نامه پراکنی های عاشقانه. در مقابل خانه‌داری دختر خیلی مهم بود. بعضی خواستگارهای پرمدعا یک دستمال سبزی پاک‌نکرده همراه خودشان می بردند و پیش دختر می گذاشتند تا سبزی‌ها را پاک کند و از طرز سبزی پاک‌کردن او به میزان کدبانوگری‌اش پی می‌بردند. برای زن اصلا عیب بود که جز پخت‌وپز و دوخت‌ودوز و زاییدن و بزک‌کردن (آرایش کردن خود) کاری داشته باشد. هر زنی هم که کاری بیرون از خانه داشت، مردم پشت سرش لیچار و حرف و حدیث می گفتند.(شبکه علمی تاریخ نگاران ایران)

در دوران قاجار یعنی حدود سال های ۱۱۶۴ تا ۱۳۰۴، زنان در جایگاه پایین‌تری نسبت به مردان قرار داشتند. تحقیقی مربوط به سال ۱۸۵۲–۱۸۵۳ از تهران نشان می‌دهد که حداکثر فقط یک درصد زنان صاحب ملک بودند و خیلی کمتر از یک درصد مغازه داشتند. اطلاعات زیادی دردست نیست، اما یک منبع میزان باسوادی زنان را تا سال ۱۳۰۴، ۳٪ می‌آورد. غیر از تنگ نظری های برخی مذهبیون، باور دیگر این بود که زنان نمی‌توانند باسواد شوند و مغز آنان قدرت پذیرش دانش را ندارد. باسوادی زنان ننگ محسوب می‌شد و بسیاری از زنان باسواد، آن را پنهان می‌کردند. مثلاً بعضی از همسران ناصرالدین شاه توانایی خواندن و نوشتن داشتند ولی شاه از این امر اطلاع نداشت.


☑️⭕️تحلیل و تجویز راهبردی:

به باور برخی ایران یک «جامعه کوتاه مدت» است. این چه ایرادی دارد؟ اولین ایرادش این است که برنامه ریزی بلندمدت در آن بی معناست. اما یک ایراد بزرگ دیگر دارد و آن این است که این جامعه همیشه احساس می کند که در «بن بست» است. زمانی که به وضعیت فعلی زندگی خود نگاه می کنیم، می بینیم که سرشار از کاستی و ناکامی است. تلاش می کنیم و به نتیجه نمی رسیم، ناامید می شویم و اولین نتیجه ای که می گیریم: «نه آقا! نمی شود کاری کرد». زود دست از تلاش و مبارزه بر می داریم.
در این گونه موارد بهتر است که به تاریخ مراجعه کنیم. همین مساله تحصیل دختران بیش از صد سال طول کشید که حل شود، ولی حل شد! قرار نیست یک شبه همه چیز حل شود.

فساد، فقر، رانت خواری، عدم شفافیت، قاچاق، بیکاری و دروغ، آموزش و پرورش کهنه، بهداشت و درمان ناکارآمد وجود دارد و کسی آن را کتمان نمی کند مساله این جاست که چگونه آن ها را در طول زمان (بدون آنکه ناامید شویم) حل کنیم؟

1. خط شکنی پیش آهنگان: پیش آهنگان کسانی هستند که وضعیت موجود را نمی پذیرند و شروع می کنند به قاعده شکنی. دخترانی که تصمیم می گیرند مخفیانه درس بخوانند و پدر و مادرانی که آن ها را پشتیبانی می کنند نمونه پیش آهنگان هستند.

2. تکثیر و شبکه سازی: با یک گل بهار نمی شود، اما رویش یک گل نویدبخش آمدن بهار است. یک گل می شود صد گل و ... پیش آهنگان خط شکنی می کنند و افراد جدیدی امید در دل شان زنده می شود. آن ها نیز به این صف می پیوندند.

3. استفاده از پنجره فرصت: برای آنکه یک تغییر اجتماعی ریشه دار و فراگیر شود، نیازمند پنجره فرصت هستیم. پنجره فرصت یعنی اینکه همزمان سه مولفه در یک زمان به هم برسند. ممکن است که هر کدام از این ها در برهه ای از زمان وجود داشته باشند اما اینکه یک باره کنار هم قرار بگیرند امر دیگری است. این سه مولفه چیست؟ الف) تبدیل شدن موضوع به یک مساله ملی و مهم، ب) وجود راه حل های عملی و ج) آمادگی سیاسی (اراده صاحبان قدرت). خط شکنی پیش آهنگان و شبکه سازی باعث می شود که احتمال وقوع پنجره فرصت افزایش پیدا کند.
هر کدام از ما می توانیم در پیش آهنگی، شبکه سازی یا شکل گیری پنجره فرصت نقش آفرین باشیم.

ما می توانیم شرایط را تغییر دهیم، تجربه تاریخی نشان داده است که می توانیم. هر چند که گاهی اوقات خیلی طول می کشد. اما چاره ای جز جنگیدن و صبوری نداریم. هزاران نفر خون جگر خورده اند تا دنیایی را به ما تحویل دهند که در آن باسوادی دختران عار نباشد، ما چه دنیایی را به بعدی ها تحویل می دهیم. این سخن منتسب به گابریل گارسیا مارکز، فعال سیاسی و برنده جایزه نوبل را بارها و بارها باید بخوانیم: باید دنیا را کمی بهتر از آنچه تحویل گرفته ای، تحویل دهی؛ خواه با فرزندی خوب، خواه با باغچه ای سرسبز، خواه با اندکی بهبود شرایط اجتماعی، و اینکه بدانی، اگر حتی فقط یک نفر با بودن تو ساده تر نفس کشیده است، یعنی تو موفق بوده ای...

مجتبی لشکربلوکی


https://t.me/fum_socialst