مردم لبنان و فلسطین برای گل ایران شادی کردند!؟
رحیم قمیشی
در مسابقه فوتبال تیم ملی ایران و پرتغال، چند بار مردم پر هیجان و منتظر شادمانی ایران به هوا رفتند.
یک بار وقتی بیرانوند با شجاعت مقابل پنالتی رونالدو ایستاد و آن را گرفت، یک بار هم وقتی کریم انصاری فرد با شهامت و قدرت تمام، پنالتی اش را برابر قهرمان اروپا، به گل تبدیل کرد.
شادی ای که نمی شد کنترلش کرد و اشک های شوقی که ریخته شد.
کلیپ های زیادی از شادمانی های پس از گل ایران در اکثر نقاط جهان هم پخش شده است.
خیلی دلم می خواست جوان های فلسطینی و لبنانی، مردم سوریه و یمن هم، کلیپ هایی از شادی شان، وقتی ایران گل اش را به ثمر رساند می گذاشتند. شکی ندارم جوان های فلسطینی می دانند بسیاری از ایرانیان در روز قدس و با زبان روزه برای هواداری از حقوق آنها به خیابان ها می آیند. آنها می دانند ما به خاطر مسابقه ندادن با رژیم اسراییل و به خاطر حمایت از آن ها در آستانه محرومیت از کل مسابقات بین المللی رشته کشتی و بسیاری از دیگر رشته ها قرار گرفته ایم. آن ها حتما می دانند بسیاری از تحریم های کشور ما به خاطر دفاع مان از آن هاست. انتظار نداریم برای پیروزی مان برابر مراکش که بازیکنانش هم زبان آنها هستند، خیلی شادی کنند، اما برابر پرتغال... راستی آنها طرفدار کدام تیم بودند؟
مردم سوریه حتما می دانند اگر شهدای ما نبودند الان دمشق هم دست مخالفان اسد بود و می دانند میلیاردها دلار از بیت المال ما صرف آسایش آنها شده. شاید هم طرفدار تیم ایران بوده اند ولی برای دلخوشی ما هم شده، یک کلیپ پخش کنند که مردم سوری نشسته اند و تلویزیون تماشا می کنند و با گل ایران به هوا می پرند و شادمانی می کنند!
البته که مسابقه فوتبال و گل ایران یا دفاع بیرانوند، معیار تصمیم گیری های کلان سیاسی نیست، اما کاش یک بار هم مسئولان سیاست خارجی و مقامات عالیرتبه ما، میزان عملکردشان و بازدهی هزینه های بین المللی شان را به صورت علمی و واقعی اندازه می گرفتند تا ببینند فشاری که مردم ما به خاطر این هزینه ها تحمل می کنند، ارزشش را داشته، و مردم آن کشورها قدردان این از خودگذشتگی های کشور ما هستند؟
آیا مردم لبنان و فلسطین و یمن و سوریه و عراق از صمیم دلشان مردم ما و حکومت ما را دوست دارند!؟
یا عاشق دلارهای ما، و راحتی خودشان و گذر از سختی ها با فداکاری ما هستند!؟
چه تضمینی هست بعد از تحکیم قدرت حاکمان در این کشورها، ذره ای از هزینه های انجام شده به ملت ما و کشور ما برگردد؟!
البته و از حق نگذریم اگر تیم فلسطین یا لبنان یا سوریه و یا یمن هم دیشب مقابل پرتغال بازی می کرد، شک ندارم بسیاری از مردم ایران ترجیح می دادند برای گل رونالدو شادی کنند تا گل احتمالی هر یک از این کشورها!
فقط کاش مردمی که نقطه اصلی چالش سیاست خارجی ما در جهان هستند در موقع نیازمان به آن ها، یک دهم ما حاضر بودند تلافی کنند!
کاش مردم این کشورها می دانستند ما مایحتاجمان را، و موبایلمان را و ماشین مان را و خانه مان را، و اجاره های مان را، و میوه مان را، و داروهای مان را چند برابر آن ها می پردازیم، کارخانه های مان رو به تعطیلی می روند، نفت مان به فروش نمی رسد، جوان های مان بیکار می شوند، تا آنها در آسایش باشند!
کاش برای ظاهر سازی هم که شده، با یک کلیپ شادمانی بعد از گل تیم ملی ایران، دل ما را شاد می کردند!
@ghomeishi3
رحیم قمیشی
در مسابقه فوتبال تیم ملی ایران و پرتغال، چند بار مردم پر هیجان و منتظر شادمانی ایران به هوا رفتند.
یک بار وقتی بیرانوند با شجاعت مقابل پنالتی رونالدو ایستاد و آن را گرفت، یک بار هم وقتی کریم انصاری فرد با شهامت و قدرت تمام، پنالتی اش را برابر قهرمان اروپا، به گل تبدیل کرد.
شادی ای که نمی شد کنترلش کرد و اشک های شوقی که ریخته شد.
کلیپ های زیادی از شادمانی های پس از گل ایران در اکثر نقاط جهان هم پخش شده است.
خیلی دلم می خواست جوان های فلسطینی و لبنانی، مردم سوریه و یمن هم، کلیپ هایی از شادی شان، وقتی ایران گل اش را به ثمر رساند می گذاشتند. شکی ندارم جوان های فلسطینی می دانند بسیاری از ایرانیان در روز قدس و با زبان روزه برای هواداری از حقوق آنها به خیابان ها می آیند. آنها می دانند ما به خاطر مسابقه ندادن با رژیم اسراییل و به خاطر حمایت از آن ها در آستانه محرومیت از کل مسابقات بین المللی رشته کشتی و بسیاری از دیگر رشته ها قرار گرفته ایم. آن ها حتما می دانند بسیاری از تحریم های کشور ما به خاطر دفاع مان از آن هاست. انتظار نداریم برای پیروزی مان برابر مراکش که بازیکنانش هم زبان آنها هستند، خیلی شادی کنند، اما برابر پرتغال... راستی آنها طرفدار کدام تیم بودند؟
مردم سوریه حتما می دانند اگر شهدای ما نبودند الان دمشق هم دست مخالفان اسد بود و می دانند میلیاردها دلار از بیت المال ما صرف آسایش آنها شده. شاید هم طرفدار تیم ایران بوده اند ولی برای دلخوشی ما هم شده، یک کلیپ پخش کنند که مردم سوری نشسته اند و تلویزیون تماشا می کنند و با گل ایران به هوا می پرند و شادمانی می کنند!
البته که مسابقه فوتبال و گل ایران یا دفاع بیرانوند، معیار تصمیم گیری های کلان سیاسی نیست، اما کاش یک بار هم مسئولان سیاست خارجی و مقامات عالیرتبه ما، میزان عملکردشان و بازدهی هزینه های بین المللی شان را به صورت علمی و واقعی اندازه می گرفتند تا ببینند فشاری که مردم ما به خاطر این هزینه ها تحمل می کنند، ارزشش را داشته، و مردم آن کشورها قدردان این از خودگذشتگی های کشور ما هستند؟
آیا مردم لبنان و فلسطین و یمن و سوریه و عراق از صمیم دلشان مردم ما و حکومت ما را دوست دارند!؟
یا عاشق دلارهای ما، و راحتی خودشان و گذر از سختی ها با فداکاری ما هستند!؟
چه تضمینی هست بعد از تحکیم قدرت حاکمان در این کشورها، ذره ای از هزینه های انجام شده به ملت ما و کشور ما برگردد؟!
البته و از حق نگذریم اگر تیم فلسطین یا لبنان یا سوریه و یا یمن هم دیشب مقابل پرتغال بازی می کرد، شک ندارم بسیاری از مردم ایران ترجیح می دادند برای گل رونالدو شادی کنند تا گل احتمالی هر یک از این کشورها!
فقط کاش مردمی که نقطه اصلی چالش سیاست خارجی ما در جهان هستند در موقع نیازمان به آن ها، یک دهم ما حاضر بودند تلافی کنند!
کاش مردم این کشورها می دانستند ما مایحتاجمان را، و موبایلمان را و ماشین مان را و خانه مان را، و اجاره های مان را، و میوه مان را، و داروهای مان را چند برابر آن ها می پردازیم، کارخانه های مان رو به تعطیلی می روند، نفت مان به فروش نمی رسد، جوان های مان بیکار می شوند، تا آنها در آسایش باشند!
کاش برای ظاهر سازی هم که شده، با یک کلیپ شادمانی بعد از گل تیم ملی ایران، دل ما را شاد می کردند!
@ghomeishi3