سوره توبه (آیه ۱۲۷الی۱۲۹)

وَإِذَا مَآ أُنْزِلَتْ سُورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ هَلْ يَرَاكُمْ مِنْ أَحَدٍ ثُمَّ انْصَرَفُوا صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ (١٢٧)

چون سوره‌ای نازل شود برخی از منافقان به برخی دیگر، نگاهِ [مرموزانه‌] می‌كنند [و به سبب نگرانی از برملا شدن نفاقشان می‌گویند:] آیا كسی شما را می‌بیند؟ سپس [به صورت مخفیانه از محضر پیامبر خدا] بازمی‌گردند، خدا دل‌هایشان را [از حق‌] برگردانده؛ زیرا آنان گروهی هستند كه [حقایق را] نمی‌فهمند

لَقَدْ جَآءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ (١٢٨)

یقیناً پیامبری از جنس خودتان به سویتان آمد كه به مشقت افتادنتان بر او دشوار است، اشتیاق شدیدی به [هدایتِ‌] شما دارد، و نسبت به مؤمنان رؤوف و مهربان است.

فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ......(١٢٩)

پس اگر [منافقان‌] از حق روی گرداندند، بگو: خدا مرا بس است، هیچ معبودی جز او نیست، فقط بر او توكل كردم، و او پروردگار عرش بزرگ است

#صلاح‌بوخاطر