سوگند به قلم و آنچه که می‌نویسد
#یادداشت
✍️ سید امیرحسین ابطحی
🔷 مقاومت هر روزه مردم در اقتصاد ایران
سال به سال قدرت اقتصادی مردم نسبت به سال گذشته جای پیشرفت، کاهش می‌یابد و مدیریت اقتصاد برای افراد جامعه دشوارتر می‌شود. در عید 1402 شاهد نارضایتی مردم و کسبه و کاهش قدرت خرید مردم نسبت به سال‌های قبل‌تر بودیم. سال به سال قربان پارسال.
در صحبت‌های اخیر برخی از مسئولان از آغاز سال جدید تا به امروز تایید بر بحران اقتصادی کشور دیده می‌شود که این نیز یک رویداد مثبت تلقی می‌شود. چرا که تا قبل از آن صحبت‌هایی از قبیل کاهش قدرت خرید مردم و بحران اقتصادی در جامعه را سیاه نمایی و بزرگ نمایی اعلام می‌داشتند و بر اوضاع مطلوب اقتصادی پافشاری داشتند.
صحبت‌هایی از قبیل افزایش میزان رهن و اجاره مسکن، حمل و نقل، کالاهای اساسی، پوشاک، خودرو، کاغذ و... تکراری به نظر می‌رسد که بنده بخواهم در این جا بازش کنم چرا که همه از این افزایش‌ها آگاه و مردم مقاومت اقتصادی هر روزه را در کشور به ناچار دارند. درآمدها لاکپشتی حرکت می‌کند و قیمت‌ها دوان دوان.
ایران کشوری وسیع با منابع زیرزمینی و رو زمینی فراوان است و همچنین نیرو انسانی با استعداد و زیاد. در چنین کشوری با بهرمندی از امکاناتی که دارد بحران اقتصادی پذیرفته نیست. وجود فقر، سقوط پول ملی، گرفتار بودن مردم در بحران معیشتی و یارانه بگیر بودن پیش از دو سوم جمعیت و صف‌های طولانی کالابرگ‌ها و همانند آن، به دور از شأن مردمی است که در آن زندگی می‌کنند.
اقتصاد مقوله‌ای نیست که با شعارهای تکراری از مهار تورم، بهبود شاخص‌های اقتصادی و... آن را درست کرد، بلکه این شعارها تنها باعث ریزش اعتماد مردم نسبت دولت و مسئولین و همچنین ناامیدی در دل افراد جامعه که جوانان بیشتر از افراد مسن‌تر با آن روبه رو هستند می‌شود. نظارت ضعیف بر تنظیم قیمت‌های بازار هم که هر چه، هر که، زورش برسد...!
بحران اقتصادی مشکلات زیادی را در حوزه‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در کشور به وجود می‌آورد. با نگاهی کلی می‌توان عامل بسیاری از هم پاشیدگی خانواده‌ها و منجر به طلاق، عدم ادامه تحصیل و یا افت در کیفیت تحصیل جوانان و نوجوانان، تمایل نداشتن به ازدواج، افزایش دزدی‌ها، فساد، خودکشی، افت در کیفیت خدمات رسانی کارکنان دولتی و آموزشی و حتی در بخش خصوصی، تعطیل شدن کسب و کارهای کوچک، ایجاد مشکل اقتصادی برای بسیاری از تولیدی‌های بزرگ، عدم تمایل به سرمایه گذاری در کشور چه در ابعاد بزرگ چه کوچک و بسیاری از عوامل دیگر را ایجاد می‌کند.
مسئله معیشت مردم در اولیت چندم مجلس و مسئولین مربوطه است؟ مردم باید تا چه میزان مقاومت و صبوری کنند؟ چه زمانی امنیت اقتصادی در کشور ایجاد و ثبات اقتصادی را شاهد هستیم؟ تا چه زمانی باید خبر فسادهای مالی سنگین را شنیدار باشیم؟ سیاست گذاری و مدیریت اقتصادی با چه الگو و طرح‌هایی پیش می‌رود، که حاصل حرف‌های بهبود اوضاع اقتصادی را در کشور نمی‌بینیم؟
مسئله اقتصاد کشور نیاز به تغییر اساسی دارد. تغییر آن مسئله‌ای کارشناسی شده با علم و آگاهی بیشتر و دست کشیدن از یک سری تعصب‌های بی‌مورد از قبول نکردن اشتباهات و بازگشت و توقف در مسیرهایی که زیان آن از سودش بشتر است و بسیاری از عوامل دیگر را نیازمند است.
شاید مخاطبانی از خواندن این یادداشت درخواست ارائه راهکار در کنار نقد کنند که جواب بر این است که توان بنده و اشخاصی همچون بنده به نوعی تا حد توان بیان مشکلات و رساندن آن به گوش حل کنندگان مشکل حاکم بر اوضاع اقتصادی است و این امر با نظر و تحلیل‌های سطحی کار ساز نیست و دست اشخاص متخصص با سیاست گذاری صحیح را می‌بوسد.
به امید آینده‌ای نزدیک که مردم در امنیت اقتصادی و آسودگی هر چه تمام‌تر به سر ببرند و دولت با تلاش بیشتر و کارآمد، این آسودگی و امنیت را فراهم سازد و توجه ویژه‌تری به اصول (3، 31 ، 43) قانون اساسی داشته باشد.
1403/02/06
#اقتصاد
#همراز
@hamraz_1403
#یادداشت
✍️ سید امیرحسین ابطحی
🔷 مقاومت هر روزه مردم در اقتصاد ایران
سال به سال قدرت اقتصادی مردم نسبت به سال گذشته جای پیشرفت، کاهش می‌یابد و مدیریت اقتصاد برای افراد جامعه دشوارتر می‌شود. در عید 1402 شاهد نارضایتی مردم و کسبه و کاهش قدرت خرید مردم نسبت به سال‌های قبل‌تر بودیم. سال به سال قربان پارسال.
در صحبت‌های اخیر برخی از مسئولان از آغاز سال جدید تا به امروز تایید بر بحران اقتصادی کشور دیده می‌شود که این نیز یک رویداد مثبت تلقی می‌شود. چرا که تا قبل از آن صحبت‌هایی از قبیل کاهش قدرت خرید مردم و بحران اقتصادی در جامعه را سیاه نمایی و بزرگ نمایی اعلام می‌داشتند و بر اوضاع مطلوب اقتصادی پافشاری داشتند.
صحبت‌هایی از قبیل افزایش میزان رهن و اجاره مسکن، حمل و نقل، کالاهای اساسی، پوشاک، خودرو، کاغذ و... تکراری به نظر می‌رسد که بنده بخواهم در این جا بازش کنم چرا که همه از این افزایش‌ها آگاه و مردم مقاومت اقتصادی هر روزه را در کشور به ناچار دارند. درآمدها لاکپشتی حرکت می‌کند و قیمت‌ها دوان دوان.
ایران کشوری وسیع با منابع زیرزمینی و رو زمینی فراوان است و همچنین نیرو انسانی با استعداد و زیاد. در چنین کشوری با بهرمندی از امکاناتی که دارد بحران اقتصادی پذیرفته نیست. وجود فقر، سقوط پول ملی، گرفتار بودن مردم در بحران معیشتی و یارانه بگیر بودن پیش از دو سوم جمعیت و صف‌های طولانی کالابرگ‌ها و همانند آن، به دور از شأن مردمی است که در آن زندگی می‌کنند.
اقتصاد مقوله‌ای نیست که با شعارهای تکراری از مهار تورم، بهبود شاخص‌های اقتصادی و... آن را درست کرد، بلکه این شعارها تنها باعث ریزش اعتماد مردم نسبت دولت و مسئولین و همچنین ناامیدی در دل افراد جامعه که جوانان بیشتر از افراد مسن‌تر با آن روبه رو هستند می‌شود. نظارت ضعیف بر تنظیم قیمت‌های بازار هم که هر چه، هر که، زورش برسد...!
بحران اقتصادی مشکلات زیادی را در حوزه‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در کشور به وجود می‌آورد. با نگاهی کلی می‌توان عامل بسیاری از هم پاشیدگی خانواده‌ها و منجر به طلاق، عدم ادامه تحصیل و یا افت در کیفیت تحصیل جوانان و نوجوانان، تمایل نداشتن به ازدواج، افزایش دزدی‌ها، فساد، خودکشی، افت در کیفیت خدمات رسانی کارکنان دولتی و آموزشی و حتی در بخش خصوصی، تعطیل شدن کسب و کارهای کوچک، ایجاد مشکل اقتصادی برای بسیاری از تولیدی‌های بزرگ، عدم تمایل به سرمایه گذاری در کشور چه در ابعاد بزرگ چه کوچک و بسیاری از عوامل دیگر را ایجاد می‌کند.
مسئله معیشت مردم در اولیت چندم مجلس و مسئولین مربوطه است؟ مردم باید تا چه میزان مقاومت و صبوری کنند؟ چه زمانی امنیت اقتصادی در کشور ایجاد و ثبات اقتصادی را شاهد هستیم؟ تا چه زمانی باید خبر فسادهای مالی سنگین را شنیدار باشیم؟ سیاست گذاری و مدیریت اقتصادی با چه الگو و طرح‌هایی پیش می‌رود، که حاصل حرف‌های بهبود اوضاع اقتصادی را در کشور نمی‌بینیم؟
مسئله اقتصاد کشور نیاز به تغییر اساسی دارد. تغییر آن مسئله‌ای کارشناسی شده با علم و آگاهی بیشتر و دست کشیدن از یک سری تعصب‌های بی‌مورد از قبول نکردن اشتباهات و بازگشت و توقف در مسیرهایی که زیان آن از سودش بشتر است و بسیاری از عوامل دیگر را نیازمند است.
شاید مخاطبانی از خواندن این یادداشت درخواست ارائه راهکار در کنار نقد کنند که جواب بر این است که توان بنده و اشخاصی همچون بنده به نوعی تا حد توان بیان مشکلات و رساندن آن به گوش حل کنندگان مشکل حاکم بر اوضاع اقتصادی است و این امر با نظر و تحلیل‌های سطحی کار ساز نیست و دست اشخاص متخصص با سیاست گذاری صحیح را می‌بوسد.
به امید آینده‌ای نزدیک که مردم در امنیت اقتصادی و آسودگی هر چه تمام‌تر به سر ببرند و دولت با تلاش بیشتر و کارآمد، این آسودگی و امنیت را فراهم سازد و توجه ویژه‌تری به اصول (3، 31 ، 43) قانون اساسی داشته باشد.
1403/02/06
#اقتصاد
#همراز
@hamraz_1403