حَرف هایَم...

یکی که ازین حرفا بمون بزنه چیه که نداریم؟

چترت را کنار ایستگاهی
در مِه فراموش کن
خیس و خسته به خانه بیا
نمی خواهم شاعر باشی،
باران باش...

👤 #سیدعلی_صالحی

جوین رفقا💜

بازهم بین دعاهای پر از اشکِ قنوت،
ارزو کردمت ای کاش براورده شوی...
#ف_سین
👇👇👇
@harf_vei

ارثیه از‌ پدر که نه از یار بُرده ایم،
وارث شدیم گریه ی بی اختیار را...

#عماد_شجاعت‌

شده ام شاعر بی حوصله با یاد کسی،
مانده در پیچ و خم قافیه ها... میفهمی؟؟؟

خسته‌ام از تو و از مکر و ریا می فهمی؟
بی وفا بودنت و ژستِ وفا می فهمی؟
 
خسته‌ام خسته تر از کودک کبریت فروش
زیر باران و ... کسی گفته گدا می فهمی؟
 
مثل مردی که از او مانده فقط یک پسر و
شده آلوده ی تزریق دوا می فهمی..؟
 
شده‌ام شاعر بی حوصله.. با یاد کسی
مانده در پیچ و خمِ قافیه‌ ها می فهمی؟
 
حال من با تو..؟ نه اصلا تو بگو می بینی؟
بغضِ در دام گلو.. مانده به جا می فهمی؟
 
گفته بودم به تو این بار "شما" یادت هست..؟
معنی "تو" شدنت را به "شما" می فهمی؟
 
لعنتی..در سرم انگار تو هستی..تو فقط
خسته‌ام از تو و فکرت به خدا ، می فهمی؟
  
#علی_لنگرودی

هرشب به وقت دلتنگی
پشت پنجره می ایستم
نوازش باد را برگونه هایم احساس میکنم
خنکای شب را بر دست هایم
و بوسه ماه را بر پلک های خسته ام...
تمامشان کار تواست
میدانم که باد را میبوسی...
با شب حرف میزنی و بر سر ماه
دست نوازش میکشی...
میدانی که تمام لذت عاشقی
به زبان اوردن آن است.
و تو بجای گفتن،
"دوستت دارم" را به شب میسپاری...
خوب میکنی...
امانت دار خوبیست...
همیشه عشق را به موقع میرساند...

#ف_سین
#نامه_ای_به_او

جان به لب آمده از دست دلی که قبلا
مالِ من بوده و حالا شده از آنِ شما
سرجدت بیا چند صباحی ببرش
پس فقط جان دل ساده ام و جان شما


#فاطمه_ابدیت

شب بود
نه هر شبیا
ازون شبا بود
ماه تموم تو اسمون سنجره ها ترانه خون..
ازون شبا بود
گفتم الاهی به امید تو
زدم بیرون از در خونه .
حالا یا میدیدمشو میمردم . یا نمیدیدمشو میمردم..
بهرحال تهش یکی بود.
رفتم..
همینجوری سرم پایین بود تو فکر ماه..
"ینی میشه سر یه کوچه وایساده باشه همینجوری نور بپاشه تا من سر برسم؟"
یهو دیدیم کوچه پیچید !
گفتیم خیلی خب ماهم میپیچیم باهاش...
ولی کور بودم. ندیدم نور ماه از اخر کوچه داره میتابه.
دیدمش...
داش نگا میکرد... بدون حرف
مگه قانونش این نیس که فقط ینفر باید نگا کنه؟ همون...
نشد ببینمش...
ینی نزاشت غرورم..
من میخواستم ببینمش .ولی نفهمه که دارم میبینمش...
اون نبینه ...
ولی من ندیدم..
فقط دیدم که مردم..
همون رفتن جان از بدن...
پاها سست شده بود .
دستا میلرزید
روسریم داش میوفتا.
گفتم اگه زلفارو ببینه جلو میاد...
روسریه افتاد.
باد زد زیر این خرمن خرمایی...
یه قدم برداشت بیاد جلو .
هول شدم.
پشیمون بیشتر ...
لرزون لرزون موهارو نشوندم سر جاشون .برگشت عقب .
تکیه داد به درخت .
هنوز نگا میکرد .
با همون عینک گردش.
موهاشم فر بود..
خودم میرفتم ولی چشام مونده بود.
مونده بود همونجا روبه روی دلبر...
که نگاش کنه
سرم بالا بود عصاقورت داده میرفتم
ولی قلبم تالاپ تالاپ میکوبید واسه یه لحظه وایسادن..
دریغ از یه لحظه وایسادن...
چیه این غرور؟؟
مگه نمیخواستم ببینمش...؟
پس چرا مُردم...؟

#ف_سین

آدمی با بهانه های کوچک است که زنده میماند؛
عطری،
پیراهنی،
امیدِ برگشتنی،
دوباره دوستت دارم شنیدنی،
چیزی...

#فاطمه_جوادی

درمان دردِ لاعلاجِ عشق، این است:
باید بمیری، یا بمیری، یا بمیری ...