HƐARƬ ƁƐAƬ ᥀

ㅤ  ۪    🪿   ֹ  ﹙پابلیک، ۲۰ چنل اول﹚
ᥴᥲɾɾ᥆ƚ ᥴ𝗁ᥲ𝗅𝗅ꫀꪀᩅᩛ𝖾 : : این پیام + این پست و متن زیرش رو فور کنین و توصیفتون از زندگی رو بگین (در حد یک خط) تا بگم اگه کتاب مینوشتین اسمش چی بود و آخرین جمله چی مینوشتین و همینطور یک کتاب بهتون معرفی کنم. اگه پستو فور نکنین نمیزارمتون

‌‌      ★ __ ꪕ𝗈ƚᥱ, ᥒᥙ𝗆ხ𝖾ɾ 𝟣𝟤 📃
  خیلي بالا مي‌روي؛ تا آسمان‌ها. انگار نخي که تو را به خیمه‌شب‌باز وصل مي‌کند را کوتاه کرده باشند. این‌طوري، بهتر کنترلت مي‌کند یا بدتر؟ نمي‌دانم. نه، این را دوست ندارم. خانه‌اي هستم، کوچک، سبک، که ده‌ها بادکنک رنگي به پرواز درش می‌آورند. بالا و بالاتر ميروم و در عشق، با عشق، سبک مي‌شوم؛ از آن سبک شدن‌ها که خودت مي‌داني. من خانه‌ي سبکي هستم که غوطه‌ور است میان مولکول‌هاي هوا. بادکنک‌ها، یک‌جور تنظیم‌شده‌اي، بالا مي‌برندم. سرعت متوسطي داریم و شتاب، صفر است. پرنده‌اي نوک مي‌زند گاهي به یکي از بادکنک‌هایم، نمي‌ترکند. باد مي‌وزد، نمي‌ترکند. بالاتر مي‌روم و کله‌ي آدم‌ها، زیر من، محو مي‌شود. صداي شلیک مي‌آید. چند ثانیه طول مي‌کشد تا بفهمم؛ به من شلیک کرده‌اند. یکي از بادکنک‌ها متلاشي شده. تعادلم را از دست مي‌دهم. میله‌اي که دستم داده‌اند تا پابرهنه از روي طناب رد شوم، مي‌افتد. کج، انگار که تنهایم گذاشته باشند، مورب، بالا مي‌روم. طول مي‌کشد تا عادت کنم به این زاویه‌ي جدید. وقتی بالأخره عادت مي‌کنم، سرد شده‌ام. ظرف داغ‌تر از خودم، در آتش شب مي‌سوزد. قلبم خوابش برده است. هواپیماي سبک بي‌خلبانم. خانه‌، کج، ادامه مي‌دهد مسیر را.  

‌                  ‌   ‘ ایـوان - ۷ آگوسـت ’

چقدر قشنگه🔥