یعنی میشه یه روز بتونم تمومه حرفامو به کسایی که باید بشنون بگم؟.. مثلا بگم تو اولین فکر قبل از خواب و بعد از بیداریمی... بگم هربار که میترسم، تصورِ چهره ی دلربات آرامش دلم میشه... بگم هر شب خوابتو میبینم که کاش زندگی به شیرینی همون لحظه ها باشه... بگم بیا خودم بال پروازت میشم تو فقط اوج بگیر جانکم تا حض کنم از داشتنت... بگم شاید ندونی که برام دلگرمیِ غم هامی... بگم تو همینجوری که هستی کافی و جذابی... بگم تو همون تک روزنه امید قلبم توو تاریکی محضی... بگم لبخندت، لبخندِ دلمه، جانِ روحمه ازم دریغش نکن... بگم خیال کردی حالتو نمیفهمم؟ بهتر از هرکسی آگاهتم... بگم و بگم و بگم... و تو شنوا باشی...
شنوای شنوا... با تمامیت... لبخندِ بین اشکای من...