من!

هیچ چیزی لزج‌تر و حال بهمزن‌تر از فیک بودن تو رابطه با آدما نیست. به ویژه تو‌ رابطه‌های عاطفی. تلاش مضبوحانه و احمقانه و دست و پا زدن برای وانمود کردن به چیزی که آدم نیست بیشتر از مقصد دورش میکنه تا چیزی که هست. اینکه آهی در بساط نداشته باشه ولی آروغ سرمایه‌داری بزنه، اینکه تو عمرش برای فهمیدن و درک کردن تلاش نکرده باشه اما سعی کنه خودشو جنتلمن نشون بده، اینکه برای یاد گرفتن موضوعی تلاش نکرده باشه اما مدام مدرکش رو بچسبونه قبل اسمش، اینکه قاب عکسشو بذاره بالای شومینه اما به حرفش دل نده و بهش اهمیتی نده، اینکه بگه دلم برات تنگ شده اما هیچ اقدامی برای رفع دلتنگی نکنه، اینکه تو باور شخصیش مرتجع ترین و سنتی ترین و عقب مونده ترین نگاه رو به زن داشته باشه اما فکر کنه با قلنبه سلنبه حرف زدن و در ماشین باز کردن دورت بگردم گفتن میتونه عمیق ترین عقایدش رو پنهان کنه تا دل و حتی زیر دل دختره رو به دست بیاره، اینکه بخواد خودش رو نو اندیش و متفکر ارائه کنه اما همزمان از کهنه‌ترین باورها دفاع کنه، همه اینا آدمی رو بیشتر ازونی که هست از مقصد دور میکنه و اون آدم در نظر ناظر بیرونی یه احمق و کودن به نظر میرسه که فکر میکنه دیگران هم مثل خودش احمق و کودنن. اما شما به گیرنده‌های خودتون دست نزنید. موضوع داره جالب میشه. و اون چیزی که این بحث رو جالب میکنه اصالت آدماست. اصالت آدما اون‌ چیزی نیست که تو اینستاگرام و تلگرام با یه جمله تعریف میشه و عموما هم این معنی رو میده که باید پدر مادرت کاره‌ای باشن تا اصالت داشته باشی و مثلا من پدر مادرم گل خاصی به سر مملکت زدن بعد منو طبق محاسبات کوانتومیشون پس انداختن که منم گل بزنم به سر مردم اما تو‌ نمیتونی. نه اصالت از نظر من چنین نیست. اتفاقا اصالت چیزیه که هر آدم تربیت شده‌ای(چه تربیت هنر محیط آموزشی و خانواده باشه چه زحمت خودش) لیاقتش رو داره بهش برسه. اصالت از نظر من به معنای یکپارچگی و بین الگوهای رفتاری و باورهای یه آدمه. یعنی همون فیک نبودن. ینی اگه هر باوری که داری(چه درست چه غلط) رو بشه تو ریز به ریز رفتارت هم دید. اگه باور داری چیزی درسته، همیشه بهش مقید باشی. اگه باور داری چیزی نادرسته، همیشه ازش دوری کنی. برای همینه پیتزاهای قرمه سبزی و محمد کوروش‌ها و پاتریشیا سادات‌ها قابل اعتماد نیستن. اینا تو باور و رفتارشون پارادوکس و تعارضه. برای همینه کمتر دختری به پسری که قربون صدقه می‌ره اما مهربونی و دوست داشتن و حمایتی تو رفتارش نیست اعتماد نمیکنه و بلعکس. برای همینه به دکتری که به خودش میگه دکتر سخت‌تر میشه اعتماد کرد. برای همینه هیچ "برسونیمت خانومی" معنی "رسوندن خانومی در راستای تلطیف خشونت شهری برای دلگرمی به بانوان و بسط فرهنگ انسان دوستی" نمیده. به آدمای فیک نمیشه اعتماد کرد. به آدمای فیک نمیشه نزدیک شد. از سر بی تجربگی یا بیسوادی یا خلا هرچیزی میشه برای مدت کوتاهی این نقاب واهی رو باور کرد، اما موندگار نمیمونه..