لبخند زدم چون تو پیشم بودی، خندیدم چون میخندیدی.
ولی دیدنت پیش کسی که اینطور بهش نزدیک میشی باعث میشه تیکه های ریز قلبم ذره ذره پودر بشه، شک کنم که تو مال منی ،بترسم که دیگه نداشته باشمت.
کاش اونقدری شجاع بودم تا دشت پر از گل دوست داشتنم نسبت به تو رو بازگو کنم، برات هرروز یک شاخشو می چیندم و از زیباییش می گفتم.
میگفتم که دوست داشتنت زیباترین دشتو برام ساخته؛ از اینکه بخوام از تک تک گل هاش برات بگم، باعث میشه خسته بشی
کاش بتونم بفهمم که منم اونقدری واست ارزش دارم که بخوای کلمه به کلمه از حرفام رو تا اخر گوش بدی و خسته نشی.