در زمان ماضی بعید، در مجلسی مجازی از اهل ادب و قلم و ورق مجلوس بودیم، در این قُماش از مجالس هم به طبع هرکدوم از حضار متنی چند از نطق و نوشتار خودشون رو تقدیم میکنند و سایرین هم خونده نخونده، حجمی از به به و چهچه رو به پیوست تقدیم اون حضرت میکنن...
خلاصه، چرخید و چرخید تا نوبت به ما رسید، گفتیم به رسم مجلس، ماهم یکی از متن هامونو بفرستیم ببینیم چطور میشه!؟ اتفاقا همون شب یک متن نوشته بودیم که خوندنش حداقل ۳ دقیقه زمان میطلبید!
آقا ما تا فرستادیمش یهو یکی از اهالیِ اهلِ تعریفِ بی تحلیل جواب داد" خیلی قشنگ بود، لذت بردم"
منم‌که یقین کرده بودم متن رو نخونده و از طرفی از تعریف بی تحلیل خوشم نمیاد، آتیش حرصم بالا گرفت و گفتم حداقل این بار تو این مجلس ریشه ی این بی اصالتی هارو قطع کنم، چرا که خیلی وقت ها تعریف تمجید بدون توجه و تحلیل، فقط تشویقی هست به سمتی اشتباه، همیشه که نباید به به چهچه و تحسین باشه! چرا که گاهی وقتا یک انتقاد درست و منطقی میتونه نطفه ی فتنه رو خاموش کنه همونطور که یک تحسین بی موقع میتونه یک نفر رو وارد راهی اشتباه کنه!
به یارو گفتم:" ممنون از شما، راستی بنظرت نتیجه داستان چی بود؟"
و اوشون هم که طبیعتا مثل آهو درچمنزار گیر کرده بود جوابی نتونست بده و دستش رو شد!!
خب چه کاریه مشتی! نمیخونی کی مجبورت کرده نظر بدی!؟

آره اینو گفتم که اگه شما هم مثل من از تعریف بی تحلیل خوشتون نمیاد ولی زیاد براتون‌ اتفاق افتاده، از این راه بتونید شرشو کم کنین!
#ALD

@insideme1