پیام‌های زیبا از عارفان تذکره الاولیاء

ــ عارف آن است كه جملۀ دلِ خويش به مولی داده باشد و تن به خَلْق. (ابوعلی جوزجانی، ص 563)

ــ گمان نيكو بردن به خدا غايتِ معرفتِ خدا بُوَد و گمانِ بد بردن به نفْس، اصلِ معرفتِ نَفْس. (ابوعلی جوزجانی، ص 563)

ــ صاحبِ استقامت باش، نه صاحبِ كرامت؛ چراكه نَفْسِ تو كرامت خواهد و خدای تو استقامت خواهد. (ابوعلي جوزجاني، ص 563)

ــ طريق به خدا دو قدم است و رسيدنی: يک قدم از دنيا برگير و يک قدم از عُقْبی، و اينك رسيدی به مولی. (حلاج، ص 588)

ــ دنيا بگذاشتن زُهدِ نفس است، و آخرت بگذاشتن زُهدِ دل، و ترك خود گفتن زُهدِ جان. (حلاج، ص 589)

ــ نماز عشق دو ركعت است كه وضوی آن درست نيايد الّا به خون. (حلاج، ص 592)

ــ هر روز اين هوای نفس سيصد و شصت گونه لباسِ الوهيت می‌پوشد و بنده را به گمراهی فرامی‌خواند. (ابراهيم خوّاص، ص 605)

ــ دستی خالی داشته باش و دلی ساكن، آنگاه هر جا كه می‌خواهي، برو! (ابراهيم خوّاص، ص 607)

ــ هر كه ترک شهوت كند و آن را در دلِ خود عوض نيابد، در آن ترك كاذب بوده است. (ابراهيم خوّاص، ص 608)

ــ مرد بايد كه بر هيچ صفت نايستد تا رونده بُوَد؛ چراكه ايستادن به هيچ روی روا نيست. (ابراهيم خوّاص، ص 609)

ــ كوی خدا آنجاست كه تو نباشی. (مُمشادِ دينوری، ص 610)

ــ بت‌ها گوناگون‌اند: بتِ برخی از مردمان نَفْس است، بتِ برخی ديگر فرزند يا همسر، بتِ برخی ديگر مال، بتِ برخی ديگر حرمت و بتِ برخی ديگر نماز و روزه و زكات و حال است؛ آري، بت‌ها بسيارند و هر يک از مردم بستۀ بتی‌اند. (مُمشادِ دينوری، ص 611)

ــ حكيمان كه حكمت يافتند، به خاموشی يافتند و تفكر. (مُمشادِ دينوری، ص 612)

منبع: تذکره الاولیاء، از عطار نیشابوری، تصحیح محمد استعلامی. انتشارات زوار. 1370

#عارفان_تذکره_الاولیاء

@irajshahbazi