کانال ایران کهن وجهان باستان

یاد کنیم از ۶ تیرماه برابر با ۲۶ ژوعن .
بزرگداشت سالروز جهانی پیکار با سستگرها《 مواد مخدر》 به گزارش گروه همبودین《 اجتماعی 》، ۲۶ ژوئن در سالنامه جهانی به فرنام روز جهانی پیکار با سُستگرها برگزیده شده است و هرساله کشور‌های گوناگون و سازمان کشورهای همپیمان این روز را گرامی می‌دارند.
یک گزارش سازمان جهانی نشان می‌دهد که وابستگی به سُستگرها همواره در نماها و کشورهای بیشتری دیده می‌شود. جهانداران هشدار می‌دهند که سُستگرها پیکاردر راه بینوایی، گرسنگی و بدبختی را به نابودی می‌ کشاند.
استفاده از سُستگرها در سراسر جهان افزایش می‌یابد. بان کی‌مون، دبیر بُد (کل )سازمان مردمان، روز سه‌شنبه (۲۶ ژوئن/۶ تیر) در روز جهانی پیکار با سُستگرها گفت : که این کار دیر زمانیست که به چالشی جهانی دگردیس گشته است.
برابر گزارش تازه سازمان جهانی وابستگی به سُستگرها 《 مواد مخدر》 در کشورهای رشدیابنده گسترش یافته است. چنان می نماید که کاربرد سُستگرها در کشورهای پیشه ور (صنعتی )پایا و همچنان بالاست.
بان کی‌مون یادآور شد ،که سوداگری سُستگرها به رنجی پایدار و تباهی می‌انجامد و کشورهای زیادی را می هراساند . تبهکاری سازمان‌یافته بویژه در کشورهای آفریقا می‌تواند تلاش برای مردمسالاری در این کشورها را نابود کند. در آمریکای لاتین نیز کارهای برآمده از جابجایی سُستگرها، روش های هولناکی بخود گرفته است‌
یوری فدوتوف، فرنشین نهاد پیکار با سُستگرها و تبهکاری سازمان مردمی جهان گفت: «هیچ بخش و هیچ کشوری، هر اندازه هم که نیرومند باشد، هرسناک از این برنامه است.گروه های جهانی مانند دسته های چند کشوریک( ملیتی )کار می‌کنند، میلیاردها به جیب می‌زنند و هنایش (تاثیر) زیادی بر فراز ساستاری (سیاست) دارند».
در دهه گذشته استفاده از کیمیا (شیمی) در ساخت سستگرهای تازه و نیرو زا ی نابجا، بهره دهی از ان را به اوج رسانده است و جابجایی آن را ساده تر کرده است
پیامدهای نگون بختی سُستگرها در اینجا پایان نمی پذیرد و هر سال ۲۰۰ هزار تن را به کام مرگ می کشاند و خانواده‌های زیادی را ویران و فرهنگ‌های زیادی را نابود می‌سازد.
با اگاهی بیشتر در باره گرداب هولناک این نابود کننده ی سرشت و نهاد آدمی، می توان به راهکارهای نیکویی در این باره دست یافت.


پژوهشگر زبان و فرهنگ پارسی
بزرگمهر صالحی

@irankohan68

🔴زبان را چو با دل بُوَد راستی
ببندد ز هر سو در کاستی.
فردوسی

امروز زبان انگلیسی همان کاری را انجام می دهد، که در گذشته زبان عربی انجام داد و هنوز بازماندگان ما را خونابه از چشم روان است. بایست به هوش بود با گفتن این واژه جا افتاده است از زیر بار خویشکاری خود شانه تهی نکنیم.


Tool ♧ ابزار

Device ♤ افزاره

Equipment ☆ افزارگان

Equipped افزار مند

Equip افزار مند کردن

♧- وسیله ی انجام کاری که همواره با دست انجام می شود.
♤- رایانه و فناوری هر دستگاه یا چیز دیگری که با رایانه پیوند داشته باشد.
☆- مجموعه چیزهایی که در یک فرایند بکار برده می شوند.
بن مایه
۱-فرهنگستان و واژه ها
۲- تارگاه پارسی انجمن.

پژوهشگر فرهنگ و زبان پارسی
بزرگمهر صالحی

@irankohan68

داستان غم انگیز اعدام نخستین وزیر زن ایران

روز پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۳٥٩ روزنامه كیهان نوشت:
ساعت یک ونیم بامداد امروز فرخ‌روپارسا تیرباران شد.

مرده‌ شوی‌ها از شستن جسد وی خودداری كردند، زیرا وی به نام مفسدفی‌الارض اعدام شده بود.

زنان خانواده بودند كه پیكر وی را شستند و دیدند كه سه تیر به زیر سینه‌اش اصابت كرده و از پشت بدنش خارج شده است.

وی در اسفند سال ۱۳۰۱در شهر قم به دنیا آمده بود. مادر وی فخرآفاق پارسا از فعالان حقوق زنان و مدیر مجله «جهان زنان» بوده و پدرش فرخ‌دین پارسا کارمند وزارت بازرگانی و مدیر مجله‌های اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران و عصر جدید بود.

وی از آن رو درشهرقم زاده شد که مادرش به دلیل نشرمقاله‌ای با عنوان لزوم تعلیم و تربیت مساوی برای دختر و پسر درتبعید به سرمی‌برد.

این مقاله اعتراض های گسترده‌ای رادر میان روحانیون آن دوران برانگیخت و موجب تبعید مادر وی گشت. فرخ‌رو پارسا تحصیلات ابتدایی خویش را در تهران سپری و برای ادامه تحصیل دردوره متوسطه به دانشسرای مقدماتی رفت.

وی توانست دوره متوسطه را باکسب رتبه اول به پایان رسانده و به دانشسرای عالی و سپس به دانشگاه تهران راه یافت. وی تحصیلات دانشگاهی خویش را در رشته پزشکی ادامه داد و با گرفتن درجه دکترا از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل گردد.

فرخ‌رو پارسا درسال ۱۳۲۱با احمد شیرین‌سخن ازدواج کرد و از همان سال پس از دریافت مدرک لیسانس از دانشسرای عالی به تدریس در دبیرستان‌های تهران پرداخت.



او پس از پایان تحصیلات دانشگاهی تامقطع دکترا علی رغم این که در رشته پزشکی دانش‌آموخته شده بود، کار پزشکی را رها کرد و ترجیح داد به کار فرهنگی بپردازد.

بدین ترتیب او در وزارت فرهنگ آن دوران مشغول به کار شد.



وی درسال ۱۳۳۳ به همراه تنی چند از همکارانش انجمن بانوان فرهنگی را برای دبیرستان‌های دخترانه آن دوران تاسیس نمود و در سال ۱۳۳۵ به عنوان یکی از اعضای هیات رییسه «شورای همکاری جمعیت‌های بانوان ایرانی» انتخاب شد.

فرخ‌رو پارسا همچنین نخستین مدیر کل زن در ایران بود. در سال ۱۳۳۹با آغاز به کار دانشگاه ملی ایران (دانشگاه بهشتی کنونی) وی عهده‌دار سِمَت مدیرکلی دبیرخانه دانشگاه ملی ایران شد.او در سال ۱۹۶۸ (۱۳۴۷) به عنوان وزیر آموزش و پرورش ایران انتخاب شد.

اواخر بهمن ۱۳۵۸ فرخ‌رو پارسا دستگیر شد.وی با اتهاماتی چون :

حیف ومیل اموال بیت المال و ایجاد فساد در وزارت آموزش و پرورش و کمک به نشو و نمای فحشا درآموزش و پرورش و همکاری موثر با ساواک و اخراج فرهنگیان انقلابی از وزارت فرهنگ ایران و...» در دادگاه انقلاب اسلامی شعبه تهران به ریاست صادق خلخالی محاکمه شد و به عنوان مفسد فی الارض به اعدام محکوم شد. پارسا را به همراه دو تن دیگر سوی جوخه اعدام بردند.

منصوره پیرنیا واپسین دقایق زندگی او را چنین تصویر می كند:

گونی كهنه و كثیف و چرک‌آلود دیگری را آوردند و معلم و پزشک نخستین زن مدیر كل نخستین زن وكیل مجلس شورای ملی نخستین بانوی معاون وزیر و نخستین زن وزیر و مبارز راستین راه آزادی و برابری حقوق زنان را به زور در گونی كردند و برای آن كه دست و پایی نزند. طنابی را بر پاهای او بستند و طناب دیگری را از روی گونی به دور گردن او پیچیدند و او را به درخت اعدام آویزان كردند.

طناب دار را كه بالا كشیدند طناب پاره شد و فرخ‌رو پارسا در فاصله یک متری به زمین افتاد. حالا دیگر به كلی از حال رفته و بیهوش شده بود. طناب را از سر و رو و بدن او باز كردند و او را به داخل حیاط بردند و دركنار حوض كثیف و آب خزه گرفته‌ای مشتی آب بر سر و روی او زدند و دوباره او را به هوش آوردند.

خانم پارسا كه به هوش آمد نفسی به راحتی كشید و تصور می‌كرد با پاره شدن طناب بی گناهی او نیز به اثبات رسیده و مورد لطف خداوندی قرار گرفته است. كمی آرام گرفته بود و دیگر گریه و زاری و ناله هم نمی كرد.پس ازگذشت نزدیک به پانزده دقیقه باز او را به محل قتلگاه بردند.

كارش به جنگ تن به تن كشیده بود.این بار سیم کلفت و مقاوم بكسل آوردند و به بالای درخت بستند و سپس سیم دار را بر گردن فرخ‌رو پارسا انداختند و چند جعبه خالی پپسی را زیر پای او گذاردند و دقایقی دیگر یكی از دژخیمان مرگ لگد محكمی به جعبه‌ها زد و جعبه‌ها را از زیر پای خانم پارسا به گوشه‌ای پرتاب كرد.

ساعت یک و نیم صبح روز ۱۸ اردیبهشت ۱۳۵۹ بود. سه تیر خلاص بر پیكر بی جان وی شلیک شد.

فرخ‌رو پارسا حتی در وصیت‌نامه بس كوتاه خود حقوق زنان را فراموش نكرد و نوشت.

دادگاه میان زنان و مردان تفاوت زیادی می گذارد و امیدوارم آتیه برای زنان بهتر از این باشد.

وی خطاب به دادگاه انقلاب اسلامی و در دفاعیه‌اش بود كه خواند:

یا رب نظر تو بر نگردد

برگشتن روزگار سهل است

کاش جان دادن و مردن مقتول ها هم به همین سادگی و سرعت خبرهایشان بود!

دختری با ضربات تبر پدر کشته شد!
همین قدر زود و سریع و بی زحمت و شسته رفته!

مردی سر زنش را برید!
کاش بریدن سر یک آدم به همین سادگی و سرعت نوشتن و خواندن این خبر باشد!

من شاهد جان دادن آدم های فراوانی بوده ام. مردن و جان دادن پروسه ای آنی و لحظه ای نیست، ضربه هیچ تبر و تیزی هیچ چاقویی وجود ندارد که در یک لحظه مرگ و نیستی را رقم بزند. حتا اگر تیغه آن تبر تباهی بر فرق مقتول فرود بیاید هم مردن و جان دادن دقایقی طول می کشد. حتا اگر فرض کنیم که آن چاقوی لعنتی در یک لحظه پوست و چربی و رگ و گوشت و استخوان را با هم ببرٓد ( که البته چنین نیست) باز هم دقایقی طول می کشد تا خون از بافت های حیاتی تخلیه شود و مرگ اتفاق بیفتد.
گاهی_ و معمولا همیشه_ ضربه اول کاری و کشنده نیست و این است که در خبرها می خوانیم، دختری با ضربات تبر پدرش کشته شد. یعنی آن ضربه اول کجا را نشانه رفته است؟ فرق سر را؟ اما مقتول تقلا کرده و جاخالی داده و تبر به قفسه سینه اش خورده است؟ یعنی پدر صدای شکستن دنده های دختر را شنیده است؟ در فاصله زدن ضربه اول و دوم چه اتفاقی افتاده است؟ دختر ترسیده و رنگ پریده در سه کنج دیوار پناه گرفته است با چشم پر از التماس؟ پدر آیا قبل از زدن ضربه دوم آن صدا را نشنید؟ بابا....آن دختر تا بیهوش بشود و دیگر پدر را نبیند و نشناسد چند ضربه تبر را بر جسم خود حس کرده است؟ کدام ضربه تبر دیگر متوجه نشده است؟
بریدن سر چه تصویر وحشتناکی است. مگر می شود کارد بر گلویت بگذارند و تو دست و پا نزنی؟ جیغ نزنی؟ چنگ نیندازی؟ قاتل خیلی هم که زورمند باشد یک دستش به چاقو و یک دستش به گلوی مقتول. دست و پای مقتول در آن لحظه به چه حالت و رفتار بوده اند؟ بار اول کارد نبریده است؟ دست خوب بر گلو ننشسته است؟ داس کُند بوده است؟ نگاه ملتمس آن زن، آن دختر به پدر، به برادر، به شوهر چه ترجمانی داشته است؟ مُسَلَمَن آن برادر که به خواهرش نگفته است بیا برویم لب رودخانه تا سرت را ببرٓم! لابد آن شوهر قاتل گفته است برویم تا لب شط دوری بزنیم و هوایی تازه کنیم. پروسه کشتن را چطور شروع کرده اند؟ رومینا! یعنی آن پدر دخترش را صدا زده است و بعد نوک داس را فرو کرده در شاهرگش؟
آن پدر کرمانی ناگهانی تبر به دست رفته داخل اتاق و ریحانه را که از ترس بین تخت و کمد پناه گرفته، گیر انداخته است؟
آن مرد لب کارون از پشت زنش را بغل کرده و کارد را کشیده است بر گلویش؟
لعنت به ذهن خیالباف، تا مدت ها خواب های من و هزاران مثل من پر است از این تصاویر وحشتناک. پر است از جیغ هایی بلند. گوش هایمان پر است از صدای شکستن جمجمه. خرد شدن دنده. تا روزها چشممان پر است از جاری شدن خون در کارون، شتک زدن خون از شریان، و تیغه تبری که خون از آن می چکد؟
زندگی اگر آن است که می بینیم و می شنویم،
از ما چه می ماند؟
@Khapourah

#ماشا_اکبری

@irankohan68

دوش دیدم وسط کوچه روان پیری مست..
برلبش جام شرابی وسبویی در دست..
گفتم نکنی شرم از این می خواری؟
گفتا که مگر حکم به جلبم داری!؟
گفتم تو ندانی که خدا مست ملامت کرده؟
در روز جزا وعده به اتش کرده؟
گفتاکه برو بی خبر از دینداری
خود را به از باده خوران پنداری؟!
من می خورمو هیچ نباشد شرمم
زیرا به سخاوت خدا دل گرمم..
من هرچه کنم گنه از این می خواری
صد به ز تو ام که دایما هشیاری..
عمر زاهد همه طى شد به تمناى بهشت
او ندانست که در ترک تمناست بهشت
این چه حرفیست که درعالم بالاست بهشت
هر کجا وقت خوش افتاد همانجاست بهشت
دوزخ از تیرگی بخت درون من و توست
دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت...

#صائب_تبریزی