🍃🍃عقیده غلط «مادیات هر چه بیشتر،بهتر»
🔹یکی از عقاید غلط ما این است که در مادیات«هرچه بیشتر،بهتر»!غافل از اینکه این فرمول تا حد و اندازه ی معینی صادق است.برای مثال درباب شهرت،زمانی که کتاب اول شما چاپ می شود بسیار احساس شادکامی می کنید.اما این مقدار در زمان چاپ کتاب دوم دوبرابر نیست و تقریبا 1/8 برابر است.احساس شادکامی در هنگام چاپ کتاب سوم هم سه برابر نیست.به تدریج این احساس شادکامی با افزایش تعداد کتابها کاسته می شود تا جایی که از جایی به بعد،شما نسبت به چاپ کتابتان بی تفاوت می شوید.البته ممکن است از لحاظ مالی درآمد بیشتری نصیب فرد شود اما از نظر شهرت چنین نیست.بنابراین تحقیقات نشان میدهند که در امور مادی الزاما با افزایش مادیات احساس شادکامی نیز افزایش نمی یابد.
🔹در دنیای قدیم اپیکوریان و رواقیان با تحلیل روان آدمی،و نه تحقیقات تجربی،به این نتیجه رسیده بودند.رواقیان گرسنگی را در این زمینه مثال میزدند و تفطن روانشناختی شان را با این مثال نشان میدادند.آنان می گفتند که فرض کنید که فرد بسیار گرسنه باشد.لذت لقمه ی اول در رفع گرسنگی با لذت لقمه ی دوم و سوم و لقمه های بعدی قابل مقایسه نیست.این وضع تا جایی پیش میرود که انسان از خوردن سیر می شود.از جایی به بعد،خوردن یک لقمه بیشتر برای انسان ناخوشایند می شود تا جایی که از خوردن لقمه های بیشتر حتی حال تهوع به فرد دست می دهد.رواقیان می گفتند همین امر در مورد سایر لذات مادی هم هست.
💢مصطفی ملکیان،زمین از دریچه آسمان،صفحه 167 ،انتشارات سروش مولانا
@mostafamalekian
@ketabbekhoonim96
🔹یکی از عقاید غلط ما این است که در مادیات«هرچه بیشتر،بهتر»!غافل از اینکه این فرمول تا حد و اندازه ی معینی صادق است.برای مثال درباب شهرت،زمانی که کتاب اول شما چاپ می شود بسیار احساس شادکامی می کنید.اما این مقدار در زمان چاپ کتاب دوم دوبرابر نیست و تقریبا 1/8 برابر است.احساس شادکامی در هنگام چاپ کتاب سوم هم سه برابر نیست.به تدریج این احساس شادکامی با افزایش تعداد کتابها کاسته می شود تا جایی که از جایی به بعد،شما نسبت به چاپ کتابتان بی تفاوت می شوید.البته ممکن است از لحاظ مالی درآمد بیشتری نصیب فرد شود اما از نظر شهرت چنین نیست.بنابراین تحقیقات نشان میدهند که در امور مادی الزاما با افزایش مادیات احساس شادکامی نیز افزایش نمی یابد.
🔹در دنیای قدیم اپیکوریان و رواقیان با تحلیل روان آدمی،و نه تحقیقات تجربی،به این نتیجه رسیده بودند.رواقیان گرسنگی را در این زمینه مثال میزدند و تفطن روانشناختی شان را با این مثال نشان میدادند.آنان می گفتند که فرض کنید که فرد بسیار گرسنه باشد.لذت لقمه ی اول در رفع گرسنگی با لذت لقمه ی دوم و سوم و لقمه های بعدی قابل مقایسه نیست.این وضع تا جایی پیش میرود که انسان از خوردن سیر می شود.از جایی به بعد،خوردن یک لقمه بیشتر برای انسان ناخوشایند می شود تا جایی که از خوردن لقمه های بیشتر حتی حال تهوع به فرد دست می دهد.رواقیان می گفتند همین امر در مورد سایر لذات مادی هم هست.
💢مصطفی ملکیان،زمین از دریچه آسمان،صفحه 167 ،انتشارات سروش مولانا
@mostafamalekian
@ketabbekhoonim96